(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
«Μέγα εστί το της ευσευβείας μυστήριον»
Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος.
Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος.
Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. «Προ καταβολής κόσμου», λέγει ο Απόστολος Παύλος.
Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος».
Είναι έκφραση της πολυποίκιλης σοφίας του Θεού.
Είναι το μυστήριο των μυστηρίων.
Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη, «επ᾽ εσχάτων των χρόνων».
Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού.
Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.
Στη σκέψη και στην αγάπη του Τριαδικού Θεού υπήρχαν απ’ αρχής και οι άγγελοι και οι άνθρωποι.
Εμείς οι άνθρωποι δεν γεννηθήκαμε τώρα, μέσα στην παντογνωσία του Θεού υπήρχαμε προ των αιώνων.
Η αγάπη του Θεού μας έπλασε κατ᾽ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του.
Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία παρ᾽ ότι εγνώριζε την αποστασία μας.
Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς θεούς κατά χάριν και δωρεάν.
Εν τούτοις εμείς, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, εχάσαμε το αρχέγονον κάλλος, την αρχέγονη δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε απ’ την Εκκλησία.
Έξω απ’ την Εκκλησία, μακριά απ’ την Αγία Τριάδα, εχάσαμε τον Παράδεισο, το παν.
Έξω, όμως, απ’ την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ζωή.
Γι’ αυτό η σπλαγχνική καρδιά του Θεού Πατέρα μας δεν μας άφησε έξω απ’ την αγάπη Του.
Άνοιξε για μας πάλι τις πύλες του Παραδείσου, επ᾽ εσχάτων των χρόνων και εφανερώθη εν σαρκί.
Με τη θεία σάρκωση του μονογενούς Υιού του Θεού φανερώθηκε πάλι στους ανθρώπους το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Λέει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «Και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον. Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη».
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου είναι λόγια πυκνά σε νοήματα, θεία λόγια, ουράνια!
Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Του μας ένωσε πάλι με την Εκκλησία Του στο πρόσωπο του Χριστού.
Μπαίνοντας στην άκτιστη Εκκλησία, ερχόμαστε στον Χριστό, μπαίνομε στο άκτιστον.
Καλούμαστε, δηλαδή, κι εμείς οι πιστοί να γίνομε άκτιστοι κατά χάριν, να γίνομε μέτοχοι των θείων ενεργειών του Θεού, να μπούμε μέσα στο μυστήριο της θεότητος, να ξεπεράσομε το κοσμικό μας φρόνημα, να αποθάνομε κατά «τον παλαιόν άνθρωπον» και
να γίνομε ένθεοι.
Όταν ζούμε στην Εκκλησία, ζούμε τον Χριστό.
Αυτό είναι πολύ λεπτό θέμα, δεν μπορούμε να το καταλάβομε.
Μόνο το Άγιον Πνεύμα μπορεί να μας το διδάξει.
Απόσπασμα από το βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (νυν οσίου Πορφυρίου), «Βίος και Λόγοι», έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2003.