Ένεκα του ύψους της πνευματικής της άσκησης και της μετάνοιας της Οσίας Μαρίας, η Εκκλησία της αφιέρωσε εκτός από την ημέρα μνήμης της (την 1η Απριλίου) και τη σημερινή Ε΄ Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής, για να μην αποσιωπάται η τιμή και η μίμηση των αγώνων της από τους Χριστιανούς.
Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Από νεαρή ηλικία και αγνοώντας τις συμβουλές των οικείων της ακολούθησε το δρόμο της διαφθοράς και της ακολασίας για δεκαεπτά χρόνια. Βρέθηκε μαζί με άλλους προσκυνητές στους Αγίους Τόπους. Φθάνοντας στην είσοδο της εκκλησίας, αισθάνθηκε την ανάγκη να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Εντούτοις, μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε. Ταπεινώθηκε τόσο πολύ η καρδιά της, ώστε αποφάσισε ν’ αλλάξει ζωή. Υποσχέθηκε στην Παναγία ότι πλέον θα ήταν συνετή.
Όταν επέστρεψε πάλι στην εκκλησία, αυτή τη φορά μπόρεσε να μπει χωρίς καμιά δυσκολία, ένεκα της μετάνοιάς της. Τότε προσκύνησε το Τίμιο ξύλο, συμμετέσχε στις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας και χωρίς να λησμονήσει την υπόσχεση που έδωσε, αναχώρησε για τα ενδότερα της ερήμου πλησίον του Ιορδάνη ποταμού, ζώντας τα υπόλοιπα 47 χρόνια της ζωής της, με νηστεία και προσευχή.
Με τη χάρη του Θεού, απόκτησε ζωή αγγελική και υπεράνθρωπη. Τόσο δε υψώθηκε δια μέσου της απάθειας, ώστε περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται. Όταν δε προσευχόταν, σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν μετέωρη στον αέρα.
Περί το τέλος της ζωής της, συναντήθηκε με τον Αββά Ζωσιμά, που τον παρακάλεσε να της μεταδώσει τα άχραντα Μυστήρια. Εκείνος, με δέος της μετέδωσε τη θεία Ευχαριστία, δηλ. το αναστημένο Σώμα και Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Την ίδια πνευματική εμπειρία ήθελε να βιώσει και την επομένη χρονιά, τη Μεγάλη Πέμπτη.
Τότε όμως, ο Ζωσιμάς (του οποίου η μνήμη τιμάται στις 4 Απριλίου), την βρήκε νεκρή την Οσία Μαρία, ξαπλωμένη στη γη και κοντά της ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, Θάψον ώδε το σώμα της Αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ’ ην εκοινώνησα των αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».
Η πορεία ζωής της Αγίας Μαρίας είναι τόσο κλασική όσοι αιώνες κι αν περάσουν, όσες μεταμοντέρνες εποχές και εάν παρέλθουν. Ο άνθρωπος θα έχει την ίδια αξία από το Δημιουργό Θεό και εντασσόμενος στην Εκκλησία με το Βάπτισμα, το Άγιο Χρίσμα και τη συμμετοχή στη θεία Μετάληψη, ενώ παράλληλα θα έχει τις ίδιες αδυναμίες και αναβολές. Μόνο το Έλεος και η Χάρις του Θεού μπορούν να τον μεταστρέψουν στο φως το αληθινό και την πορεία της αγάπης και της ειρήνης.
Απόψε τελείται ο Κατανυκτικός Εσπερινός, ο οποίος μάς εισάγει στην τελευταία εβδομάδα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαροκοστής, η οποία ολοκληρώνεται το Σάββατο του Λαζάρου.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου