Διαβάστε το Αναστάσιμο μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Θεόδωρου Β'.
«Tὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν.» (Πράξεις, 3:15)
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Οι Απόστολοι μαρτυρούν και η οικουμένη εορτάζει. Οι Απόστολοι ομολογούν και η οικουμένη αγαλλιάζει. Οι Απόστολοι βεβαιώνουν και η οικουμένη πιστεύει. Ότι αληθώς ανέστη ο Δημιουργός της ζωής μας. Ότι αληθώς ανέστη ο Αρχηγός της ζωής μας. Ότι αληθώς ανέστη ο Ανακαινιστής της ζωής μας.
Μπορεί όμως το αναστάσιμο φως να καταυγάσει το πυκνούμενο σκότος της ανθρωπίνης ιστορίας; Μπορεί το αναστάσιμο μήνυμα να φθάσει ανεμπόδιστο προς τον κάθε εν Χριστώ αδελφό μας, προς τον κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως; Ή μήπως ακόμη απορεί ο προφήτης: «Οὐχὶ πατὴρ εἷς πάντων ὑμῶν; Οὐχὶ Θεὸς εἷς ἔκτισεν ὑμᾶς; Tί ὅτι ἐγκατέλιπε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ;» (Μαλαχίας, 2:10)
Όταν ο Θεός μας δημιούργησε, το έκανε αυτοβούλως. Και όταν μας αναδημιούργησε διά του Μονογενούς Του Υιού, το έκανε χωρίς εμείς προηγουμένως να προσφέρουμε κάτι. Η Βασιλεία όμως του Θεού, η ένωσή μας δηλαδή με τον Θεό, θα γίνει μόνο εάν εμείς ποθήσουμε τον Θεό. Μόνο εάν εμείς αναζητήσουμε τον Θεό. Μόνο εάν εμείς υπαρξιακώς προτάξουμε το θέλημα του Θεού.
Η αποστολική παρακαταθήκη είναι ξεκάθαρη σχετικώς με το θέλημα του Θεού: «Οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι.» (Πράξεις, 10: 34-35). Η πολιτογράφηση στη Βασιλεία του Θεού απαιτεί μόνο τον φόβο του Θεού ως σεβασμό του θελήματός Του και την δικαιοσύνη του Θεού ως καρπό του θελήματός Του.
Εμείς τι κάνουμε; Aφήνουμε στην άκρη τον φόβο του Θεού. Τον θεωρούμε δήθεν απαξιωτικό για το εγώ μας. Και διαστρεβλώνουμε την δικαιοσύνη του Θεού. Την παρατηρούμε μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του έθνους, της φυλής, του χρώματος, της διαφορετικότητας. Και φθάνουμε στο σημείο να θάβουμε κάτω από αλλεπάλληλα στρώματα στοιχείων ταυτότητας το ένα και μοναδικό στοιχείο που μας ενώνει όλους: την κοινή μας καταγωγή από τον Θεό.
Λησμονούμε ότι ένας Σαμαρείτης έγινε το πρότυπο της αγαπητικής φιλανθρωπίας. Λησμονούμε ότι μια Σαμαρείτιδα έγινε το πρότυπο της ειλικρινούς μεταστροφής. Λησμονούμε ότι μια πόρνη έγινε το πρότυπο της σωτηριώδους μετάνοιας. Λησμονούμε ότι ο ληστής της ενδεκάτης ώρας έγινε ο πρώτος οικιστής του Παραδείσου. Λησμονούμε ότι η μόνη διάκριση που μπορεί να υπάρξει σε επίπεδο ανθρώπινο είναι εκείνη που ξεχωρίζει τους αδελφούς μας σε αυτάρκεις και σε χρήζοντες βοηθείας.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα που εορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου και θα ανοίξουμε το σπιτικό μας για να μοιραστούμε τη χαρά μας, ας έχουμε κατά νου το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός μας είπε: «Όταν παραθέτεις γεύμα η δείπνο, μη προσκαλείς τους φίλους σου, ούτε τους αδελφούς σου, ούτε τους συγγενείς σου, ούτε τους πλουσίους γείτονές σου… Αλλά όταν κάνεις τραπέζι και υποδέχεσαι φιλοξενουμένους, προσκάλεσε πτωχούς, αναπήρους, χωλούς, τυφλούς.» (Λουκ. 14:13-14).
Γιατί άραγε να καλέσουμε όλους αυτούς που έχουν ανάγκη; Την απάντηση έδωσε ο Άγιος προκάτοχός μας, ο Πατριάρχης της έμπρακτης αγάπης, Ιωάννης ο Ελεήμων: «Διότι αυτοί πράγματι μπορούν να μας βοηθήσουν να κληρονομήσουμε την Βασιλεία των Ουρανών.» Δεν είναι λοιπόν μόνο ότι αδελφοί μας έχουν την ανάγκη μας. Πολύ περισσότερο έχουμε εμείς την ανάγκη τους, διότι οι εμπερίστατοι αδελφοί μας είναι που κρατούν τα κλειδιά του Παραδείσου.
Με αυτή την πίστη πορευόμαστε στην Αφρική των εθνών, στην Αφρική των φυλών, στην Αφρική των διαφορετικών πολιτισμών. Πίστη όχι διανοητική, αλλά πίστη καρδιακή. Πίστη όχι ιδεοληπτική, αλλά πίστη φιλάνθρωπη. Πίστη όχι προσωποληπτική, αλλά πίστη προσωπική, πίστη δηλαδή ότι στο πρόσωπο του κάθε αδελφού που συναντούμε στην ήπειρο της ελπίδας μπορεί να κρύβεται ο Χριστός, ο Αρχηγός της ζωής!
Χριστός Ανέστη!
†Ο Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Ἑν τῇ Μεγάλῃ Πόλει
τῆς Ἀλεξανδρείας
Ἅγιο Πάσχα 2018