(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η ανέγερση του Ι. Ναού της Αγίας Βαρβάρας Λυκόβρυσης
Μόλις ο π. Σίμων [Γέροντας, Ιερομόναχος π. Σίμων Αρβανίτηςς] ανέλαβε καθήκοντα στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας [στην Λυκόβρυση Αττικής], κάλεσε μερικά πνευματικά του παιδιά και σχημάτισε μία επιτροπή τέτοια, που να παίρνει εντολές από τον ίδιο και να προχωράει το έργο που σκεπτόταν να κάνει χωρίς καθυστερήσεις και δυσκολίες.
Αμέσως όμως άρχισε ο πόλεμος. Κάποιοι που δεν ήθελαν να γίνει τίποτε εκεί, πήγαν στα μέλη της επιτροπής και διέβαλαν το έργο. Προσπάθησαν να παρουσιάσουν το έργο που θα γινόταν ως ιδιαιτέρως δύσκολο, ότι θα έμπλεκαν με δικαστήρια και θα έβγαιναν εκτεθειμένοι στην κοινή γνώμη και άλλα παρόμοια.
Οι επίτροποι του Γέροντα φοβήθηκαν μην έχουν φασαρίες και περιπέτειες και ένας-ένας άρχισαν να αποχωρούν και άφησαν μόνο του τον π. Σίμωνα.
Ο π. Σίμων στενοχωρήθηκε πάρα πολύ. Έπεσε λοιπόν μπρος στην εικόνα της Αγίας Βαρβάρας και έλεγε:
– Αγία μου Βαρβάρα, θέλεις να κάνω την εκκλησία σου; Ασφαλώς ναι… Πώς όμως να προχωρήσω μόνος μου; Δεν βλέπεις πως οι πάντες με εγκατέλειψαν;
Την ώρα που το έλεγε αυτά στην Αγία, παρουσιάστηκε μπροστά του η Αγία ολοζώντανη, όχι σαν σε όραμα, αλλά πρόσωπο προς πρόσωπο, όπως μας έλεγε αργότερα ο Γέροντας, και του είπε δείχνοντας με το χέρι τον εαυτό της:
– Εγώ θα κάνω την εκκλησία μου. Εσύ μη σταματήσεις καθόλου, αλλά προχώρα άφοβα μπροστά.
Η Αγία μετά τα λόγια αυτά εξαφανίστηκε από μπροστά του.
Ο π. Σίμων σηκώθηκε αμέσως με νέο κουράγιο και ενθουσιασμό, όλος χαρά, και ανακοίνωσε στα πνευματικά του παιδιά τι είδε και γιατί τους κάλεσε όλους κοντά του.
Όταν τα άκουσαν αυτά τα πνευματικά του παιδιά, χάρηκαν υπερβολικά και πήραν τέτοια δύναμη, που αμέσως άρχισαν με ανανεωμένες τις δυνάμεις και τον ενθουσιασμό το έργο.
Σε όλους έδωσε ο Γέροντας από έναν κουμπαρά για να μαζεύουν εκεί τα χρήματα για την εκκλησία όσα θα μπορούσε ο καθένας και αυτοί ακόμα που δεν είχαν πολλά.
Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Η ζωή και το έργο του», Αθήναι.