Ο πρώην αλεξιπτωτιστής Ζαν Μαρί Λε Πεν που ηγήθηκε του υπερσυντηρητικού, ξενοφοβικού Εθνικού Μετώπου για δεκαετίες ( 1972- 2011) έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών. Η οικογένειά του επιβεβαίωσε την είδηση, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων AFP. Ο Λε Πεν αντιμετώπισε κατηγορίες πέρυσι μαζί με την κόρη του Μαρίν Λεπέν για ισχυρισμούς ότι οι δυό τους μαζί με άλλες προσωπικότητες του κόμματός τους «Εθνικός Συναγερμός» υπεξαίρεσαν χρήματα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψεύτικες θέσεις εργασίας. Ο Ζαν-Μαρί Λεπέν απαλλάχθηκε από την υπόθεση για λόγους υγείας. Ο Λε Πεν είχε επανειλημμένα προκαλέσει διαμάχες και νομικές ενέργειες με τις απόψεις του για το Ολοκαύτωμα, το οποίο είχε περιγράψει «απλή λεπτομέρεια» στην ιστορία του Β Παγκόσμιου πολέμου, και με τα εγκώμια του για τη γαλλική κυβέρνηση Βισί που συνεργάστηκε με τους Ναζί κατακτητές της χώρας. Είχε καταδικαστεί και του είχε επιβληθεί πρόστιμο πολλές φορές για αμφισβήτηση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Το 2014, είχε πει ότι ο θανατηφόρος ιός Έμπολα θα μπορούσε να είναι μια λύση για την παγκόσμια πληθυσμιακή έκρηξη. Δύο χρόνια αργότερα, καταδικάστηκε για «πρόκληση μίσους και εθνοτικών διακρίσεων» επειδή είπε σε μια δημόσια συνάντηση τρία χρόνια νωρίτερα ότι οι Ρομά στην πόλη «προκαλούσαν εξανθήματα» και δύσοσμες. Ο Λε Πεν, ο οποίος πιστεύεται ότι έχασε το αριστερό του μάτι σε μια μάχη έγινε επίτιμος πρόεδρος του FN όταν η κόρη του ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος το 2011. Τον απομάκρυνε το 2015 αφού αρνήθηκε να μετριάσει την εμπρηστική του γλώσσα καθώς προσπαθούσε να καθαρίσει τη φήμη και να λειάνει τις γωνίες του κόμματος, αλλά τελικά τα κατάφερε εκδιώκοντάς τον από το κόμμα το 2018 μετά από αρκετές νομικές διαμάχες. Το 2002 συγκλόνισε τη Γαλλία , όταν έθεσε εκτός κούρσας τον Σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν από τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας και αντιμετώπισε τον Ζακ Σιράκ σε έναν δεύτερο γύρο για την προεδρία. Ο Σιράκ κέρδισε με πειστική διαφορά - περισσότερο από το 82% των ψήφων. Ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν ήταν το μοναχοπαίδι ενός ψαρά από τη Βρετάνη και μίας μοδίστρας. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο γιος του ήταν 14 ετών και εξερράγη μια νάρκη που είχε πιαστεί στο δίχτυ του. Στα 16 του ζήτησε να πάει στο στρατό αλλά δεν τον δέχτηκαν λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Αργότερα εντάχθηκε στο σύνταγμα αλεξιπτωτιστών της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων και έλαβε μέρος στον πόλεμο στην Ινδοκίνα και στον πόλεμο ανεξαρτησίας της Αλγερίας, κατά τον οποίο κατηγορήθηκε για βασανισμό κρατουμένων. Το 1962, είχε πει στην εφημερίδα Combat: «Δεν έχω τίποτα να κρύψω. Κάναμε βασανιστήρια γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Όταν πιάνεις κάποιον που μόλις έβαλε 20 βόμβες που θα μπορούσαν να εκραγούν από το ένα λεπτό στο άλλο και δεν θέλει να μιλήσει, πρέπει να χρησιμοποιήσεις εξαιρετικές μεθόδους για να τον κάνεις». Αργότερα, αρνήθηκε περαιτέρω κατηγορίες για βασανιστήρια στην Αλγερία, υποστηρίζοντας ότι ήταν μέρος μιας αριστερής «κυβερνητικής συνωμοσίας» για να τον απαξιώσει. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1956 και συνίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο το 1972. Παρέμεινε βουλευτής μέχρι το 1988 και έγινε ευρωβουλευτής το 2004 υπηρετώντας μέχρι το 2019. Ήταν επίσης περιφερειακός σύμβουλος στην Provence-Alpes-Côte-d «Azur μεταξύ 2010 και 2015. Είχε τρεις κόρες με την πρώτη του σύζυγο Πιερέτ, με νεότερη τη Μαρίν. Τα τελευταία χρόνια ήταν πιο κοντά στην εγγονή του, Mαριόν Mαρεσάλ, κόρη του του μεσαίου παιδιού του, Γιαν. Παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, Ζανί το 1991.
ΠΗΓΗ Guardian