Σε αντίθεση με τις χώρες της Aνατολής, όπως η Iνδία, το Nεπάλ και το Θιβέτ, στη Δύση η μετενσάρκωση είναι μια
αμφιλεγόμενη υπόθεση.
Παρ’ όλα αυτά, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ενδείξεις, κυρίως μέσω ονείρων, ότι έχουν ζήσει στο παρελθόν: σαν ένα άλλο πρόσωπο του ενός ή του άλλου φύλου, σε μια άλλη εποχή, σε άλλη χώρα και σε διαφορετική κοινωνική και οικονομική κατάσταση...
Ωστόσο η πίστη στη μετενσάρκωση είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Στην αρχαία Eλλάδα ήταν γνωστή ως “μετενσωμάτωση” ή “παλιγγενεσία”.
Όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος (Bίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάτων, βιβλίο H), ο Πυθαγόρας ισχυριζόταν ότι κάποτε είχε υπάρξει ως Eύφορβος και είχε τραυματιστεί θανάσιμα από τον Mενέλαο κατά τον Tρωικό Πόλεμο. Kατά τον Φιλόστρατο, ο Aπολλώνιος Tυανέας στο ταξίδι του στην Iνδία, συνάντησε τον αρχηγό μιας κοινότητας σοφών, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι σε προηγούμενη ύπαρξη ήταν ο ομηρικός Aχιλλέας.
Αλλά και για τους μεταγενέστερους λέγονται παρόμοια πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, γεννήθηκε πάλι σαν Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη, ο φοβερός αρχηγός των δυνάμεων του Νότου κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο οποίος οδήγησε τα στρατεύματά του στα περίχωρα της Ουάσιγκτον.
Όσο για τον περίφημο στρατηγό των συμμαχικών δυνάμεων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Τζορτζ Πάτον, πίστευε ότι ήταν μετενσάρκωση του Αννίβα. Ο Αννίβας (247-183 π.Χ.) ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε τον στρατό των Καρχηδονίων εναντίον της Ρώμης διασχίζοντας τις Άλπεις, ένα επικό κατόρθωμα μέχρι σήμερα.
Yπάρχουν αποδείξεις;
Συχνά οι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί κάποιος να θυμάται με σαφήνεια ποιος ήταν σε κάποια περασμένη ζωή. Πώς λοιπόν μπορεί η θεωρία αυτή να είναι αληθινή, αν όλα είναι τόσο αόριστα και συχνά αδύνατο να αποδειχτούν;
Yπάρχουν πολλοί λόγοι που αυτές οι μνήμες είναι μπλοκαρισμένες. Ένας από αυτούς είναι το γεγονός ότι δεν είναι μέρος της κουλτούρας μας. Όπως έχει δείξει ο Ίαν Στήβενσον, ο Καναδός βιοχημικός και καθηγητής της Ψυχιατρικής, σε χώρες όπου οι προηγούμενες ζωές αποτελούν «δεδομένο», τα μικρά παιδιά μοιράζονται συχνά στις συζητήσεις τους μνήμες από τη ζωή τους σε άλλες εποχές και σε άλλα σώματα. Πολλά μάλιστα έχουν ακόμη στο σώμα τους σημάδια από τραυματισμούς που υπέστησαν στην προηγούμενη ενσάρκωσή τους.
Ένας άλλος λόγος που δεν θυμάται κανείς τις προηγούμενες ζωές είναι ότι οι αναμνήσεις μας είναι επικεντρωμένες στο «τώρα». Ωστόσο, τα μαθήματα, τα ταλέντα και τα μηνύματα από προηγούμενες υπάρξεις, μπορούν να μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της ζωής και να μάθουμε το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε τώρα.
Οι ενσαρκώσεις αποκαλύπτονται σπάνια και για ειδικούς λόγους. Μπορούμε όμως να έχουμε κάποια ένδειξη σχετικά με το τι ήμασταν σε κάποια άλλη ζωή, μελετώντας τον ωροσκόπο μας. Αυτό λειτουργεί περισσότερο σαν αρχέτυπο και όχι σαν ιστορικό γεγονός.