Το παρεκκλήσι στο μοναστήρι των Παρθένων Χριψιμιάνων στα ερείπια
της πόλης του Ανί.
Το μοναστήρι θεωρείται ότι κατασκευάστηκε
μεταξύ του 1000 και 1200 μ.Χ.
Ο ποταμός Akhurian αποτελεί σήμερα το σύγχρονο φυσικό
σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας.
Στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, κατά μήκος του ποταμού Akhurian που την χωρίζει από την Αρμενία, βρίσκεται η πάλαι ποτέ μεγάλη μητρόπολη του Ανί, που είναι γνωστή και ως «η Πόλη των χιλίων και μία εκκλησιών».
Το Ανί είναι χτισμένο σε μια τριγωνική γεωγραφική περιοχή με φυσική οχύρωση ανατολικώς από το φαράγγι του ποταμού Akhurian και δυτικώς από την κοιλάδα Μποστανιάρ/Τζαγκοτζαντβόρ. Ο ποταμός Akhurian, ο οποίος είναι παρακλάδι του ποταμού Αράξ, οριοθετεί τα σημερινά σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας.
Ιδρύθηκε πριν από 1.600 χρόνια περίπου, η πόλη αποτελούσε το σταυροδρόμι πολλών εμπορικών οδών και εξελίχθηκε σε μια οχυρωμένη πόλη με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων από τον 11ο αιώνα. Οι Αρμένιοι χρονογράφοι Yeghishe και Ghazar Parpetsi αναφέρουν για πρώτη φορά το Ανί τον 5o μ.Χ. αιώνα. Περιέγραψαν το Ανί ως ένα ισχυρό φρούριο χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου το οποίο είχε η Αρμένικη δυναστεία των Καμσαρακάνων (Kamsarakan). Η πόλη είχε πάρει το όνομα του φρουρίου και ήταν παγανιστικό κέντρο του Ανί-Καμάκχ, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Daranaghi στην βόρεια Αρμενία. Το Ανί ήταν παλαιότερα γνωστό ως Κχνάμκ (Խնամք) αν και οι ιστορικοί δεν είναι βέβαιοι γιατί είχε την ονομασία αυτή. Ο Γερμανός φιλόλογος και γλωσσολόγος Γιόχαν Χέϊνριχ Χούμπσχαμαν, ο οποίος μελετούσε την Αρμένικη γλώσσα, υποστήριξε ότι η λέξη ίσως προέρχεται από την Αρμένικη λέξη "κχναμέλ" (խնամել), ένα απαρέμφατο το οποίο σημαίνει «να φροντίζω».
Τα ερείπια του Μαυσωλείου του Παιδιών Πριγκίπων στην Ακρόπολη του Ανί,
στις 19 Απριλίου 2011.
Τοποθετημένο στο εσωτερικό φρούριο στον λόφο της ακρόπολης, το κτίριο
αυτό πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε περίπου 1050 μ.Χ..
Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου Tigran Honents στην άκρη
των συνόρων με την Αρμενία, στο Ανί, το οποίο σήμερα είναι ακατοίκητο.
Κατεστραμμένες αγιογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου
Tigran Honents,
στις 19 Φεβρουαρίου 2010.
Λεπτομέρεια από τις κατεστραμμένες αγιογραφίες της εκκλησίας.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, το Ανί και η γύρω περιοχή κατακτήθηκε εκατοντάδες φορές – από βυζαντινούς αυτοκράτορες , Οθωμανούς Τούρκους, Αρμένιους, Κούρδους νομάδες, Γεωργιανούς ενώ οι Ρώσοι διεκδικούν την περιοχή και κατ 'επανάληψη επιτίθενται και κυνηγούν τους κατοίκους. Το 1300 ξεκινά η παρακμή για το Ανί και εγκαταλείφθηκε πλήρως από το 1700.
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, Ευρωπαίοι ταξιδιώτες ανακάλυψαν το Ανί και έγινε γνωστό στη δύση, δημοσιεύοντας περιγραφές σε επιστημονικά και ταξιδιωτικά περιοδικά. Το 1878 η περιοχή του Καρς, συμπεριλαμβανομένου και του Ανί, ενώθηκε με τα εδάφη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1892 οι πρώτες αρχαιολογικές ανασκαφές έγινα στο Ανί, χρηματοδοτούμενες από την Ακαδημία των Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης και καθοδηγούμενες από τον Ρώσο αρχαιολόγο Νικολάϊ Μαρ (1864-1934). Οι ανασκαφές του Μαρ στο Ανί ξανάρχισαν το 1904 και συνέχισαν κάθε χρόνο μέχρι το 1917. Σε μεγάλο μέρος της πόλης έγιναν ανασκαφές, μεγάλος αριθμός κτηρίων βγήκε στην επιφάνεια και έγιναν μετρήσεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σε μελέτες και δημοσιεύσεις σε ακαδημαϊκά περιοδικά, οδηγοί για τα μνημεία γράφτηκαν. Έγιναν επιδιορθώσεις σε κτήρια τα οποία είχαν μεγάλο κίνδυνο να κατολισθήσουν. Ένα μουσείο δημιουργήθηκε για να στεγάσει τα δεκάδες χιλιάδες ευρήματα των ανασκαφών. Το μουσείο στεγάστηκε σε δύο κτήρια, στο Τέμενος Μινουτσίχρ (Minuchihr) και σε ένα ειδικά κτισμένο πέτρινο κτήριο για το σκοπό αυτό.
Ο Καθεδρικός Ναός του Ανί.
Στο εσωτερικό του Καθεδρικού Ναού στο Ανί, στις 4 Ιουνίου 2013.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 989, και ολοκληρώθηκε το 1001 ή το 1010.
Σχεδιασμένος ως ένας σταυροειδής με τρούλο ναός,
ο τρούλος κατέρρευσε από σεισμό το 1319.
Το Κάστρο της Παναγίας, στην κορυφή του βράχου
κατά μήκος του ποταμού Akhurian
στις 4 Ιουνίου 2013.
Η πόλη εγκαταλείπεται και πάλι με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα μετέπειτα γεγονότα της Αρμενικής Γενοκτονίας αφήνουν την περιοχή κενή και πλήρως στρατιωτικοποιημένη, χωρίς να μπορεί να διεκδικηθεί από κανέναν.
Στρατιωτική προειδοποιητική πινακίδα με την Ακρόπολη πίσω,
στο Ανί, στις 8 Ιουνίου 2011.
Τα ερείπια κατέρρευσαν δυστυχώς στα χέρια πολλών: αρχαιοκάπηλων, βάνδαλων, Τούρκων που προσπάθησαν να εξαλείψουν την ιστορία της Αρμενίας από την περιοχή, άστοχων αρχαιολογικών ανασκαφών, αποτυχημένων προσπαθειών αποκατάστασης αλλά και της Μητέρας Φύσης. Οι περιορισμοί για τα ταξίδια προς το Ανί έχουν χαλαρώσει κατά την τελευταία δεκαετία, επιτρέποντας σε εμάς να απολαύσουμε τις φωτογραφίες.
Άποψη του Ανί από την πλευρά της Αρμενίας.
Τα μεσαιωνικά τείχη του Ανί, στις 30 Ιουλίου 2008.
Τα ερείπια της αρχαίας γέφυρας στις 19 Ιουνίου 2011.
Η Αρμενία βρίσκεται στα δεξιά, η Τουρκία στα αριστερά της φωτογραφίας.
Ο ερειπωμένος ναός του Αγίου Σωτήρος, στις19 Φεβρουαρίου 2010.
Δείχνοντας το μέγεθος του Καθεδρικού Ναού του Ανί στις 24 Ιουνίου 2012.
Τα πενιχρά ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου,
χτισμένη από τον βασιλιά Gagik,
χτισμένη μεταξύ 1001 και 1005,
φωτογραφήθηκε στις 24 Ιουνίου 2012.
Ένα φαράγγι κάτω από το Ανί με πολλές σπηλιές σκαμμένες μέσα στα βράχια
καθώς και οχυρώσεις.
Ένας σύγχρονος φράχτης φαίνεται
στο κέντρο της φωτογραφίας στα σύνορα,
με την Αρμενία στα αριστερά και την Τουρκία στα δεξιά,
φωτογραφήθηκε στις 8 Ιουνίου 2011.
Η απρόσεκτη αποκατάσταση του Παλατιού
όπου χρησιμοποιήθηκαν
σύγχρονα υλικά μαζί με αρχαία ερείπια.