Τη στιγμή που η Συνέλευση της Τροιζήνας έδωσε σε Άγγλο την Αρχηγία του Στρατού ξηράς, ορίζοντας, Αρχιστράτηγο τον Τζωρτζ και αφού όρισε επίσης Άγγλο, το Κόχραν, Αρχιναύαρχο του Ελληνικού στόλου, αξιοποιεί ο Κολοκοτρώνης για να επιβάλλει την εκλογή Καποδίστρια.
Παίρνει το λόγο ο Γέρος του Μοριά και δηλώνει:
«Εμείς ,τα άρματα, ρίξαμε την φιλοτιμία μας και βάλλαμε τον Τσωρτς και οι αντρείοι θαλασσινοί μας το Κόχραν. Τώρα και εσείς οι πολιτικοί πρέπει να ρίξετε την φιλοτιμία σας, να εκλέξουμε έναν πρόεδρο να μας κυβερνήσει, να ιδούμε τι θα κάνουν οι Άγγλοι, που μας υποσχέθηκαν την ανεξαρτησία μας,( Φωτιάδης. Καραϊσκάκης ,σελ 411), και συνεχίζει ο Φωτιάδης .Έπειτα από δυο μέρες στη πρωινή συνέλευση αποφασίζεται το απόγευμα να υπογραφεί η πρόσκληση του Καποδίστρια. Μετά από αυτή την απόφαση μας λέει ο Κολοκοτρώνης, ….«Και έτσι επήγα εις το κονάκι μου, έφαγα ψωμί και έπεσα να κοιμηθώ. Βλέπω και ήλθε ο Κουντουριώτης και Καρακατσάνης Σπετσιώτης και Μακρής Ψαριανός να μου ομιλήσουν δια την υπόθεση του Καποδίστρια. Τι με ρωτάτε εμένα ,εγώ δεν είμαι ούτε πρόεδρος ούτε Έθνος, έτσι αποφασίσανε την αυγή, ο πρόεδρος Σισίνης και το Έθνος, (απάντησε ο Κολοκοτρώνης) .
Η Αγγλόφιλη μερίδα της συνέλευσης, που προσπαθεί να ματαιώσει την εκλογή του Καποδίστρια, προτείνει, στον Κολοκοτρώνη, πριν από την υπογραφή να ζητηθεί η γνώμη του Χάμιλτον .Ο Κολοκοτρώνης συμφωνεί με τον όρο ότι, όποιος πάει στον Χάμιλτον, πρέπει να είναι αξιόπιστος και όχι κανένας μπαγαπόντης πού άλλα του λένε και άλλα λέει και καταλήγει δηλώνοντας ότι, αν του έχουν εμπιστοσύνη μπορεί να πάει αυτός. Κατά τον Φωτιάδη (Καραισκάκης ,σελ,411).
Ο Κουντουριώτης δέχθηκε να πάει ο Κολοκοτρώνης γνωρίζοντας ότι θα συναντούσε την αντίσταση του Χάμιλτον, γνωρίζοντας ότι ο Κολοκοτρώνης είχε υποσχεθεί στον Άγγλο Ναύαρχο ότι δεν θα στήριζε εκλογή Καποδίστρια κι’ ακόμα γνωρίζοντας ότι ο Κολοκοτρώνης είχε προσυπογράψει την Ελληνική πρόταση αποκλειστικής προστασίας της Ελλάδος από την Αγγλία.
Ο Κολοκοτρώνης φθάνοντας στην Αγγλική Φρεγάτα είπε στον Χάμιλτον ότι ήλθε να τον ρωτήσει αν έχει κανένα γράμμα από από τον Άγγλο πρέσβη στη Κωνσταντινούπολη, τον Κάνινγκ, και περίμενε από τον συνομιλητή του να μπει ,στο στο καυτό, θέμα της εκλογής Κυβερνήτη από την Συνέλευση, όπως και έγινε.
Πως τα πάτε τώρα στη Συνέλευση : ρώτησε ο Χάμιλτον, για να ακολουθήσει ο διάλογος, μάθημα- διπλωματίας, που μας μεταφέρει ως εξής, ο Φωτιάδης.
Κ. Ενωθήκαμε και κοντεύει να τελειώσει.
Χ Χαίρομαι για την ένωση σας.
K Bγάλαμε και αρχιναύαρχο τον Κόχραν αρχιστράτηγο τον Τσώρτσ…
Χ .Κάνατε πολύ καλά.
Κ Καπιτάν Άμιλτον. Μας συμβουλεύεις πάντοτε για την ελευθερία μας και γι’αυτό σε γνωρίζομεν ως ένα ευεργέτη από όλους τους άλλους καλύτερο.
Θέλαμε λοιπόν και τώρα μια συμβουλή σου.
Χ Πές μου ποια αυτή και αν δύναμαι θασ’αποκριθώ.
Κ Στοχάζομαι, καπετάν Αμιλτον, ότι τους γνωρίζεις τους Έλληνες από δώ και τόσους χρόνους. Τους βάλαμε όλους να μας κυβερνήσουν και ποτές δεν μας εκυβέρνησαν όπως έπρεπε. Τώρα χρειαζόμαστε έναν πολιτικό. Τάχα δεν μας δίνει η Αγγλία έναν πρόεδρο η Βασιλιά;
Χ Όχι δεν γίνεται ποτές αυτό.( και παρατηρεί ο Φωτιάδης .ο Κολοκοτρώνης ήταν σίγουρος για την αρνητική απάντηση του Εγγλέζου, γιατί μια θετική απάντηση θα σήμαινε Αγγλική αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Μα παριστάνοντας τον αφελή συνεχίζει να ρωτά.)
Κ Αμ δε μας δίνει τότες η Φράντζα;
Χ Ούτε και αυτό γίνεται.
Κ Η Ρουσία
Χ Όχι.
Κ Η Ισπανία .
Χ Όχι.
Κ Η Ανάπολη.
Χ Όχι, δεν γίνεται σου λέω.
Κ Αμ σα δε μας δίνουνε όλες τούτες οι αυλές ,τότες τι θα γίνουμε εμείς;
Χ Κοιτάξτε να βρείτε κανέναν Έλληνα. (Ο Φωτιάδης παραθέτοντας ,πηγές μας πληροφορεί ότι ο Χάμιλτον, είχε κατά νού τον Μαυροκορδάτο.
Κ. Εμείς άλλον αξιότερο δεν έχουμε από τον Καποδίστρια, αυτόν λοιπόν ας βγάλουμε.
Χ. Δεν είσουνα εσύ που μου είπες πως δεν δεχόσαστε τον Καποδίστρια γιατί είναι της Ρουσίας μινίστρος;
Κ. Ναι εγώ είμουνα. Μα άλλος καιρός ήτανε τότες κι’ άλλος τώρα .Τότες η Αγγλία δεν είχε καμία εγγύηση, μα τώρα έχοντας τον Κόχραν και τον Τσώρτς βαστάει με το δεξί της χέρι τη θάλασσα και με το αριστερό τη στεριά.
Χ Πάρτε τον Καποδίστρια η όποιον άλλο διάβολο θέλετε, γιατί αλλιώς χαθήκατε..
Κ Αυτό ήθελα να ακούσω από το στόμα του, διηγείται ο Κολοκοτρώνης, τα’ άκουσα κι’ απέκει ετελείωσε η ομιλία μας, κι’ευθύς ανεχώρησα.
Αρκετοί ιστορικοί( μεταξύ αυτών Σ.Τρικούπης τόμ, δ,σελ 27.Χερτσβεργ τομ γ,σελ 115) αναφερόμενοι στο περιστατικό σημειώνουν ότι ο Χάμιλτον έδωσε αυτή την απάντηση γιατί τόσο αυτός όσο και η κυβέρνησή του πίστευαν ότι Καποδίστριας δεν θα αποδεχόταν την εκλογή του.
Κατά τον Διονύσιο Κόκινο Ακαδημαικό (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ,τομ,10,σελ441)
Ο Γ.Κουντουριωτης, ηταν βέβαιος για την εκλογή του , ως Προέδρου, θεωρούσε τα περί Καποδίστρια απραγματοποίητα όνειρα ,ιδιαίτερα μετά την διαβεβαίωση του Κολοκοτρώνη προς τον Χάμιλτον ότι δεν θα στήριζε Καποδίστρια.
Ο Ανδρέαςω Μάμουκας εις «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος ,τομ Ζ,σελ107 ,ο Επτανήσιος ιστορικός Π.Χιώτης(στην Ιστορία του Ιονίου Κράτους,τομ,Α,σελ592-593),αναφέρονται στον ρόλο και τον τρόπο με τον οποίο ο Κολοκοτρώνης με τη στήριξη του Καραϊσκάκη επέβαλαν την Εκλογή του Καποδίστρια
Ενδεικτικές αντιδράσεις της εκλογής:
Διάλυση της συνέλευσης για να ματαιώσουν την εκλογή :
Κατά τον Αγγλόφιλο ,(κατά δήλωση του) Επτανήσιο ιστορικό Π Χιιώτη, «Οι Αγγλόφρωνες ηθέλησαν διΙα του Γόργωνος,(Gordon) να παραλυσωσι τας εργασίας της συνελεύσεως δια να μην προσκληθεί ο Καποδίστριας..» (Ιστορία Ιονίου Κράτους τομ,Α,σελ,595).
Ανάσταση της Ρούμελης οργανώνουν και χρηματοδοτούν οι ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ σε συνεργασία με τον Καραϊσκάκη και τον Ευνάρδο.
«Η Εκλογή του Καποδιστρίου ως Κυβερνήτου της Ελλάδος σφόδρα εφιλοτίμησε τους αδελφούς αυτού και τους λοιπούς επτανησίους εις τας ευοδώσεις του αγώνος.
Ο Βιάρος Καποδίστριας προλαβόντως είχε συνενοηθεί με τον Ευνάρδον εις την ανάστασιν της Ρούμελης. Συμπράτοντος του Κωνσταντίνου Γεροστάθη και του Νικολάου Κεφαλά εμπόρων εκ Κερκύρας αποστέλλονται τα αναγκαία εις τον εν Καλάμω Ζαφείριον Μαράτον ….όπως ο Δημοτσέλιος ,ο διορισθείς παρά του Καραϊσκάκη, βασταχθεί εις το οχυρωμένον νησίον Λετσίνι, το δια πορθμού τινός χωριζόμενον από το άλλο νησίδιον Πεταλάν. Οι αυτοί φιλογενείς Κερκυραίοι υποστηρίζουσι τον Ράγγον, Ζέρβαν, και Κουσιούρην οίτινες,καταλαβόντες τας θέσεις από το τελωνείον της Κατοχής έως Παλαιοκατανούνας, μακρόθεν επολιόρκουν το Μεσολόγγι..(Π.Χιώτης ως άνω).
Βλέπετε τότε υπήρχε Κερκυραϊκή, πολιτική, οικονομική, και πνευματική ηγεσία. Η Κέρκυρα είχε ηγεσία αφοσιωμένη στην εθνική αναγέννηση. Υπήρχε τοπικό κεφάλαιο, τοπική επιχειρηματική τάξη με εθνικές προτεραιότητες. Τότε η Κέρκυρα ήταν η μήτρα ,ο καταλύτης της εθνικής αναγέννησης και ανεξαρτησίας.…
Έτσι περισώθηκε ότι μπορούσε να περισωθεί από την εθνική αξιοπρέπεια μετά την υπογραφή και την προσφορά της αποκλειστικής προστασίας Ελλάδος στην Αγγλία, πράξη που εξόργισε όλα τα φιλελληνικά κινήματα, όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης. Έτσι απεφεύχθη η συνθηκολόγηση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που προωθούσε η Αγγλία στο όνομα της Ελλάδος χωρίς την συμμετοχή της Ελλάδος, συνθηκολόγηση που έθαβε το 21 καθήλωνε τα σύνορα της Ελλάδος στον Ισθμό… Έτσι συνεχίστηκε το 21 .Και ας μην ξεχνάμε ότι.
Για να τσακιστεί το 21 έχει δολοφονηθεί στην Ακρόπολη ,ο Ανδρούτσος στις 5 Ιουνίου το 1825.
Για να αποδυναμωθεί ο νέο-εκλεγής Καποδίστριας και να τσακιστεί το 21 δολοφονήθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στις 23 Απριλίου του 1827.
Για να τσακιστεί το 21 το Αγγλικό κομιτάτο πρότενε να δολοφονηθεί ο Κολοκοτρώνης με τις κατηγορίες « προς τους έξω ομογενείς, υπό των αντιπάλων του,
ως Ρώσσος ληστής και άρπαξ και του οποίου τον θάνατον συμβουλέυουσι και αυτοί οι Άγγλοι. Διό το εν Λονδίνο κομιτάτον έγραφε να εξολοθρευθεί ο Κολοκοτρώνης με όλους τους αντάρτας δια να στερεώσει την υπόληψίν της η η Κυβέρνησις. Την επιστολή έφερε προς τον Κουντουριώτην ο εκ Λονδίνου τότε ελθών Νικόλαος Μαυρομάτης, ο φέρων το συμφωνητικόν του δευτέρου δανείου.(Π.Χιώτης Ιστορία του Ιονίου Κράτους,τόμ,Α,516-517). Ο Κουντουριώτης ήταν αυτός που πρόσφερε τα 1000 χρυσά βενέτικα σε όποιον θα δολοφονούσε τον Καποδίστρια., και τελικά τα κατέβαλλε
Για αυτό δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας, για να μην ολοκληρωθεί το 21.
Ας μην επιτρέψουμε να συνεχίσει να δολοφονείται η Παράδοση του Καποδίστρια, μια παράδοση που παραμένει επικίνδυνη για όσους αρνούνται στο λαό μας και σε κάθε λαό την πνευματική την πολιτική την οικονομική του αυτονομία.