Για πολλούς από μας, η παιδική ηλικία ταυτίζεται με την ανεμελιά και το ξένοιαστο παιχνίδι και σίγουρα όχι με τη σοβαρή έρευνα και ανάλυση που αποδίδει αξιοζήλευτους καρπούς.
Υπάρχουν όμως εκπληκτικά παιδιά εκεί έξω που είναι αποφασισμένα να ακολουθήσουν το όνειρό τους περνώντας μια εντελώς διαφορετική παιδικότητα, καθώς τα δικά τους άγουρα χρόνια αφήνουν κληρονομιά πράγματα που αλλάζουν τον κόσμο…
Ο Ραλφ Σάμιουελσον και το σκι στο νερό
Ήταν καλοκαίρι του 1922 όταν ο μόλις 18χρονος έφηβος από τη Μινεσότα θέλησε να δώσει το κάτι παραπάνω στη βαρκάδα που έκανε στη λίμνη με τον αδερφό του. Ο πιτσιρίκος αναρωτήθηκε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε σκι στη θάλασσα με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε σκι στο χιόνι, αν και δεν έμεινε μόνο στις εύλογες απορίες.
Ο Ραλφ χρησιμοποίησε τα παγοπέδιλα του σκι (αργότερα έφτιαξε καινούρια ειδικά για το θαλάσσιο σκι, καμωμένα από ξύλο και με δερμάτινα λουριά για να δένουν στα πόδια) και έκανε πολλά πειράματα, καθώς προσπαθούσε να κάνει σκι στο νερό με τον ίδιο τρόπο που έκανε στον πάγο, κάτι καθόλου αποδοτικό όπως ξέρουμε.
Έπειτα από πολλές δοκιμές και λάθη, ο Σάμιουελσον έμαθε τα μυστικά του σκι στο νερό, τα οποία μετέδωσε απλόχερα σε φίλους και γείτονες. Δεν κατοχύρωσε ποτέ τα δικαιώματα της ιδέας του, αν και όλες οι ενώσεις θαλάσσιου σκι τον αναφέρουν πια ως τον πρώτο γνωστό θαλάσσιο σκιέρ…
Ο Τζορτζ Νίλσεν και το τραμπολίνο
Ήταν το 1930 όταν ένας 16χρονος και αθλητικότατος νεαρός τέλειωνε το σχολείο και δεν ήθελε να πάει -ακόμα τουλάχιστον- στο πανεπιστήμιο. Ο πιτσιρίκος σύχναζε στο τσίρκο, καθώς λάτρευε να βλέπει τους ακροβάτες να εκτελούν τα περίτεχνα κόλπα τους στο τεντωμένο σκοινί. Λάτρευε όμως και να τους βλέπει να πέφτουν πάνω στο προστατευτικό δίκτυ και να χοροπηδάνε, όταν και γεννήθηκε μια ιδέα στο μυαλό του.
Μέχρι το 1934, τα πειράματά του με διάφορα υλικά είχαν αποδώσει καρπούς. Ο 20χρονος Νίλσεν είχε στα χέρια του το πρωτότυπο του σύγχρονου τραμπολίνου, το οποίο αποδείχτηκε ακαταμάχητο στην παιδική κατασκήνωση που εργαζόταν. Μετά έριξε την εφεύρεσή του στην αγορά και κατοχύρωσε ακόμα και την εμπορική ονομασία «τραμπολίνο».
Μεγάλη στιγμή, όταν άρχισε να διαφημίζει το τραμπολίνο του ως όργανο γυμναστικής κατάλληλο για σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση!
Ο Μπλεζ Πασκάλ και το κομπιουτεράκι του
Τη γλώσσα προγραμματισμού Pascal την έχουμε ακούσει όλοι, όπως και τον Μπλεζ Πασκάλ, τη μαθηματική διάνοια της Γαλλίας του 17ου αιώνα. Όλο και κάποια σχέση θα έχουν αυτά τα δυο, δεν μπορεί! Και πράγματι έχουν, μιας και ο μεγάλος φυσικομαθηματικός εφηύρε μια συσκευή που άλλαξε τον τρόπο που κάνει ο άνθρωπος τους υπολογισμούς του.
Ήταν το 1642 όταν ο 18χρονος Πασκάλ θέλησε να βοηθήσει τον φοροεισπράκτορα πατέρα του στη δουλειά του, γι’ αυτό και του σκάρωσε μια «μετρητική μηχανή», όπως την είπε, που μπορούσε να εκτελεί τις τέσσερις βασικές αριθμητικές πράξεις (πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση). Ο πιτσιρίκος έφτιαξε καμιά εικοσαριά τέτοια πρώιμα κομπιουτεράκια, αν και κανένα δεν επιβίωσε ως τις μέρες μας. Είχε θέσει όμως τον σπόρο για τις υπολογιστικές μηχανές, καθώς οι κατοπινοί εφευρέτες πάτησαν πάνω στη δική του δουλειά…
Ο Φίλο Φάρνσγουορθ και η τηλεόραση
Παρά το γεγονός ότι με τον όρο «τηλεόραση» έτσι όπως τον εννοούμε σήμερα αποκαλούμε τη συλλογική δουλειά πολλών εφευρετών, η ίδια η ιδέα της ηλεκτρονικής τηλεόρασης ανήκει αποκλειστικά σε έναν 15χρονο μαθητή με μεγάλα όνειρα. Ο Φίλο πρωτοπορούσε στην ηλεκτρονική έρευνα ήδη από 12 χρονών παιδί, κάνοντας τις συσκευές του σπιτιού του να δουλεύουν με ρεύμα!
Αφού πειραματίστηκε με τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, σκαρώνοντας ηλεκτρικά μοτέρ αλλά και το πρώτο πλυντήριο ρούχων που έβλεπε η φτωχή οικογένεια, παρουσίασε το 1922 στον καθηγητή χημείας την ιδέα του για την καθοδική λυχνία, την ίδια τη βάση της τηλεόρασης. Ο δάσκαλος δεν την πολυκατάλαβε βέβαια και το πράγμα έμεινε εκεί.
Μόλις το 1926 θα έβρισκε ο Φάρνσγουορθ τα κονδύλια για να κάνει πράξη την ιδέα του και την επόμενη χρονιά εξέπεμψε το περίφημο τηλεοπτικό του σήμα των 60 οριζόντιων γραμμών, που απεικόνιζε το σύμβολο του δολαρίου! Λίγο αργότερα πατεντάρισε και την καθοδική λυχνία, τη βάση όλων των κατοπινών τηλεοπτικών συστημάτων, και το 1938 αποκάλυψε το πρωτότυπο της πρώτης πλήρως ηλεκτρονικής τηλεόρασης. Κατόπιν τα παράτησε όλα για να ασχοληθεί με την πυρηνική σύντηξη…
Ο Λουί Μπράιγ και το αλφάβητο των τυφλών
Ο άνθρωπος που έκανε τους τυφλούς να βλέπουν γράμματα ήταν και ο ίδιος τυφλός, όταν έχασε από ατύχημα την όρασή του σε ηλικία τριών ετών. Ο μικρός στάλθηκε κατόπιν στην πρώτη εκπαιδευτική ακαδημία για τυφλά παιδιά του κόσμου, ιδρυμένη το 1786 στο Παρίσι, αν και εκεί συνάντησε ένα μη αποτελεσματικό σύστημα διδασκαλίας που ήταν ωστόσο επαναστατικό για την εποχή: μια διαδικασία ανάγλυφης εκτύπωσης βιβλίων, γράμματα με εξογκώματα δηλαδή για να μπορούν να τα ψηλαφίζουν τα τυφλά παιδιά.
Τα βιβλία ήταν ωστόσο δύσχρηστα, ογκώδη και πανάκριβα στην εκτύπωσή τους, γι’ αυτό και είχαν απομείνει λιγοστά στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Τυφλός και ο ίδιος ο Μπράιγ, έψαξε μια αποδοτικότερη μέθοδο ανάγνωσης και μεταξύ 13-16 ετών εργάστηκε πυρετωδώς για τη βελτιστοποίηση του ανάγλυφου συστήματος τελείων, μη γνωρίζοντας ούτε αργίες ούτε Σαββατοκύριακα. Ο δικός του κώδικας βασιζόταν σε 6 τελείες και ήταν κομψός, λειτουργικός και αποτελεσματικότατος!
Όταν τον παρουσίασε σε ηλικία 15 ετών στον διευθυντή της σχολής, ο Κώδικας Μπράιγ είχε γεννηθεί για να γίνει χρόνια αργότερα παγκόσμιος…