Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
(Στην εικόνα) Βρετανοι στρατιωτες του 68ου Συνταγματος πεζικου (Durham Light Infantry) με Μαορι αιχμαλωτους, στον καταυλισμο Rutland, Wanganui, στο βορειο τμημα της Νεας Ζηλανδιας, Μαιος 1866.
Η Νεα Ζηλανδια ηταν απομερη, μακρινη, δεν ειχε πολλους φυσικους πορους και μεχρι το 1841 θεωρουταν (και ηταν) παρακλαδι της ασυγκριτα πιο πλουσιας γειτονικης Βρετανικης αποικιας, της Αυστραλιας. Απο το 1841 (που ιδρυθηκε σαν ξεχωριστη αποικια), αρχισαν να καταφθανουν πολλοι περισσοτεροι Ευρωπαιοι αποικοι. Το 1845 ηταν 15.000, το 1860 ηταν ομως 60.000, και το Στεμμα εκανε καθε τι για να τους προστατευσει απο τους 100.000 περιπου Μαορι, που εβλεπαν με πολυ ανησυχια την Λευκη επεκταση.
Η Νεα Ζηλανδια το 1872 ανακυρηχθηκε «ασφαλης» και νεοι Λευκοι κατεφθασαν, ωστε το 1890 ο Ευρωπαικος πληθυσμος του νησιου να ξεπερνα τις 100.000. Σε γενικες γραμμες ομως, το νησι δεν προσφεροταν για μαζικες εγκαταστασεις και ο κυριος ογκος των Ευρωπαιων κατευθυνοταν στην Αυστραλια. Ετσι, δεν υπηρξε μεγαλη πιεση για γη προς τους Ιθαγενεις που εκχριστιανιστηκαν σε μεγαλο ποσοστο και ενταχθηκαν ομαλα στην νεα κοινωνια.