Ο ύπνος θεωρείται ίσως η σημαντικότερη λειτουργία για την ευεξία, την σωματική και ψυχική ανάταση. Συνήθως, το 1/3 της μέρας μας δαπανάται στην ξεκούραση του σώματος και του πνεύματος. Οι ρυθμοί ζωής και οι συνθήκες εργασίας (κυρίως) του καθενός επηρεάζουν την ποιότητα και την ποσότητα του ύπνου. Δεν χρειάζεται κάποια επιστημονική σφραγίδα για να κατανοήσει κάποιος την αλλαγή που θα επιφέρει στον οργανισμό ένας γεμάτος 8ωρου ύπνος.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των περισσοτέρων μελετών, ένας ενήλικας χρειάζεται μίνιμουμ επτά ώρες ύπνου ώστε να μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα μέσα στη μέρα του. Όσο λιγοστεύουν οι ώρες ύπνου, τόσο ανεβαίνουν και οι πιθανότητες να προκληθούν διάφορες επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία. Στον χείριστο βαθμό συνδέονται από την κατάθλιψη μέχρι και τα καρδιαγγειακά προβλήματα.
Βάλτε λοιπόν τώρα τον εαυτό σας στην θέση ενός ανθρώπου ο οποίος επέζησε ως εκ θαύματος από έναν πυροβολισμό στο κεφάλι εξ’ επαφής, ξύπνησε και από εκείνη τη στιγμή και για τα επόμενα 40 χρόνια (όπου και έκλεισε τα μάτια του μία και καλή) δεν είχε κοιμηθεί ούτε μία φορά! Μην προσπαθήσετε να το εκλογικεύσετε. Είναι όσο απίστευτο ακούγεται. Και σύμφωνα με τα ιατρικά δεδομένα των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, συνέβη. Ανεξήγητα, αλλά συνέβη.
Ο Ούγγρος Πολ Κερν πολέμησε στο στρατόπεδο των Κεντρικών δυνάμεων (Γερμανοί, Αυστροούγγροι και οι σύμμαχοί τους Οθωμανική αυτοκρατορία και Βουλγαρία), απέναντι στην συμμαχία Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας (αργότερα συντάχθηκαν με την Αντάντ και οι Ιταλία, Ελλάδα και ΗΠΑ). Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου ως εθελοντής δόκιμος στρατιώτης.
Παρασημοφορήθηκε για την ανδρεία του και την παρουσία του στο μέτωπο το 1915. Κάτι που οδήγησε στο να μεταφερθεί στο Ανατολικό Μέτωπο όπου και υπηρέτησε ως αξιωματικός.
Ο Πολ Κερν βρέθηκε στην δυσάρεστη θέση να είναι συμμετέχοντας και αυτόπτης μάρτυρας της πανωλεθρίας που υπέστησαν οι Αυστροούγγροι στο Λέμπεργκ. Όσοι στρατιώτες δεν πέθαναν στα χαρακώματα βρέθηκαν με μία σφαίρα στο κεφάλι από όπλο Ρώσου στρατιώτη.
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είχε θαφτεί σχεδόν ολόκληρος κάτω από το ανάχωμα που υπερασπιζόταν, όταν τον εντόπισε ένας Ρώσος ο οποίος θέλησε να του δώσει την χαριστική βολή. Ήταν όμως αρκετά απρόσεκτος και η βολή δεν τον πέτυχε σε σημείο που θα τον σκότωνε ακαριαία.
Αντιθέτως ο Κερν μεταφέρθηκε αναίσθητος στο νοσοκομείο, με μια σφαίρα σφηνωμένη στο μετωπιαίο λοβό. Από την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε άμεσα σώθηκε η ζωή του αλλά μπήκε σε μία περίεργη ατραπό μέχρι και το τέλος της. Μαζί με τη σφαίρα αφαιρέθηκε και μέρος του μετωπιαίου λοβού, που είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Ο Πολ Κερν επέζησε από θαύμα από τη σφαίρα του Ρώσου σε εκείνο το ανάχωμα αλλά δεν βγήκε αλώβητος από αυτή την περιπέτεια.
Μετά από λίγες ημέρες ο Ούγγρος ανέκτησε τις αισθήσεις του αλλά η ιατρική ομάδα που τον επέβλεπε παραξενεύτηκε αρκετά με την περίπτωση του. Ο Κερν δεν κοιμόταν. Καθόλου. Ο στρατιώτης από την Ουγγαρία είχε μεταμορφωθεί σε κάποιου είδους υπερφυσικό ον το οποίο αδυνατεί να κοιμηθεί και δεν δείχνει και καμία διάθεση να το κάνει.
Η περίπτωση του ήταν μοναδική και έτσι νευρολόγοι από όλη την Ευρώπη πραγματοποίησαν σειρά διαγνωστικών τεστ στον Κερν, αλλά δεν βρήκαν καμία ανωμαλία στον εγκέφαλό του, που εμπόδιζε τον οργανισμό του να κοιμηθεί.
Πολλά τα τεστ και οι δοκιμές από το σημείο εκείνο της ζωής και εξής. Δοκίμασε τη λύση του υπνωτισμού αλλά και τη χημική λύση των ηρεμιστικών και των υπνωτικών χαπιών. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να τον κάνει να κοιμηθεί. Ένας από τους επικεφαλής της ομάδας των ιατρών σχολίασε: «από τη στιγμή που ο κ. Κερν άνοιξε τα μάτια του στο Λέμπεργκ, δεν ξανακοιμήθηκε. Ούτε παρουσίασε την παραμικρή επιθυμία να το κάνει».
Αυτό που προξένησε το μεγαλύτερο προβληματισμό στους επιστήμονες είναι το πώς ανταποκρινόταν ο οργανισμός του Κερν στην έλλειψη ύπνου. Πράγματι, ο Πολ Κερν ποτέ δεν παραπονέθηκε για την έλλειψη ύπνου. Αυτό για το οποίο παραπονιόταν συχνά ήταν οι συνεχείς πονοκέφαλοι που απέκτησε μετά το τραύμα του.
Ο Πολ Κερν δεν ένιωσε ποτέ κούραση, ούτε εξάντληση. Και για τα 40 χρόνια που έζησε μετά τη σφαίρα στο Λέμπεργκ. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος ο άνδρας αυτός φέρεται να έζησε ολόκληρες 14.600 μέρες.
Στα 15 χρόνια αυπνίας η περίπτωσή του πήρε μία δημοσιότητα. H αδυναμία στον ύπνο θα μπορούσε να εξηγηθεί από την αφαίρεση του μετωπιαίου λοβού αλλά το γεγονός ότι ο οργανισμός του λειτουργούσε ομαλά παρέμεινε στα όρια του μεταφυσικού.
Ο ίδιος πάντα έλεγε ότι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του ήταν η προσπάθεια που κατέβαλε για να κοιμηθεί παρά να μένει ξύπνιος. Ωστόσο όσο περνούσαν τα χρόνια ανέπτυξε και αυτός διάφορες τεχνικές μέσω των οποίων μπορούσε να ξεκουραστεί με τον συμβατικό τρόπου που έχουμε όλοι στο μυαλό μας.
Ανέπτυξε την συνήθεια να ξαπλώνει και να κλείνει τα μάτια για δύο ώρες την ημέρα. Παρά το γεγονός ότι ακόμη και τότε, ήταν πάντα σε εγρήγορση, εξειδικευμένοι γιατροί που τον παρακολουθούσαν, θεώρησαν ότι αυτές οι ώρες ήταν αρκετές για να «ξεκουραστεί» ο εγκέφαλος του και να λειτουργήσει κανονικά για το υπόλοιπο της ημέρας. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος που πατένταρε την πρακτική «δεν κοιμάμαι, απλά ξεκουράζω τα μάτια μου», την οποία πολλές φορές χρησιμοποιούμε όταν δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι μας έπιασαν να κοιμόμαστε.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε ο Κερν επέστρεψε πίσω στην Ουγγαρία όπου και έζησε μία κανονική ζωή. Όσο κανονική μπορεί να είναι η ζωή κάποιου ο οποίος δεν κοιμάται ποτέ. Μετακόμισε στη Βουδαπέστη και εργάστηκε για την ουγγρική κυβέρνηση μέχρι τον θάνατό του το 1955.
Η απίστευτη αυτή ιστορία έγινε σχετικά πιο γνωστή μέσα από το φολκ τραγούδι των The Dimes, με το όνομα «Paul Kern Can’t Sleep» («Ο Πολ Κερν δεν μπορεί να κοιμηθεί»), το οποίο μιλούσε για τον τραυματισμό του στρατιώτη ο οποίος αντί να τον αφήσει ακαριαία νεκρό τον μετέτρεψε σε ένα… βιονικό άυπνο πλάσμα που είχε μία λειτουργική ζωή.