Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.
Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.
Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος»!
Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!
Και πράγματι, οι Ρωμαίοι – επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα – ήρθαν! Οι Γότθοι ήρθαν! Οι Άβαροι ήρθαν! Οι Φράγκοι ήρθαν! Οι Τούρκοι ήρθαν! Οι Άραβες ήρθαν! Οι Γερμανοί ήρθαν! Οι Σύμμαχοι ήρθαν! Οι Γερμανοί ξαναήρθαν! Όπως ήρθαν και προδότες, χρεωκοπίες, μνημόνια! Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων, «μηδέποτε βυθίζεται!».