Κι όμως κάποτε συνέβαιναν κι αυτά. Μια θανάτωση αποδεκτή από τον κώδικα τιμής της εποχής. Στο μακρινό 1904 πολύ πριν ψηφιστεί ο νόμος που για πρώτη φορά προέβλεπε ποινές για τους εμπλεκόμενους σε μονομαχία. Ένας νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή στα μέσα Δεκεμβρίου του 1918 και δημοσιεύθηκε στις 29 του μηνός στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Νόμος 1592/1918 περί μονομαχίας). Ο συγκεκριμένος νόμος τιμωρούσε κατ’ αρχάς τόσο εκείνον που καλούσε σε μονομαχία όσο και εκείνον που δεχόταν με φυλάκιση τριών μηνών μέχρι ενός έτους. Η ποινή επιβαλλόταν ακόμη και αν τελικώς δεν γινόταν η μονομαχία.
Μονομαχίες συνέβαιναν κάποτε για ασήμαντη αφορμή. Ο Σπυρίδων Στάης θεωρήθηκε λαμπρός πολιτικός αλλά υπάρχει μία πράξη που αμαύρωσε το όνομά του. Σαν σήμερα, στις 18 Ιουνίου του 1904, ενώ ήταν υπουργός για δεύτερη θητεία στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη, δολοφόνησε τον βουλευτή Τρικάλων Κωνσταντίνο Χατζηπέτρου. Όλα ξεκίνησαν από μία φραστική επίθεση του Χατζηπέτρου προς το Στάη, διότι δεν έχρισε καθηγητή Ανατομίας το φίλο του Μελισσηνό. Ο Κοκός Χατζηπέτρου προσέβαλλε την οικογένειά του Στάη. Αυτός απάντησε σκληρά και τελικώς οδηγήθηκαν σε μονομαχία, παρά τις προσπάθειες του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη για επίτευξη συμβιβασμού.
Το ραντεβού δόθηκε τον Ποδονίφτη, στη σημερινή Νέα Χαλκηδόνα, πάνω από την οδό Αχαρνών, σ’ ένα χωράφι. Ο Στάης παραιτήθηκε από την κυβέρνηση και έσπευσε να βρεθεί απέναντι στον μύωπα Χατζηπέτρο.
Στη μονομαχία με πιστόλια, ο Στάης ευστόχησε. Πυροβόλησε τον Χατζηπέτρο στο στήθος και ο βουλευτής Τρικάλων έπεσε νεκρός. Αυτή ήταν η τελευταία καταγεγραμμένη στην Ελλάδα φονική μονομαχία.