Ο Σκεύος Ζερβός ήταν μια ακόμη σπουδαία προσωπικότητα των Επιστημών που διέπρεψε τον περασμένο αιώνα στον τομέα της Ιατρικής.
Διακρίθηκε για τις ιατρικές του μελέτες και την φιλοπατρία του. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1875 στην Πόθια της Καλύμνου και από μικρός εργάστηκε ως σφουγγαράς, όπως οι περισσότεροι νησιώτες. Ωστόσο, αναγκάστηκε να σταματήσει όταν νόσησε από τη νόσο των σφουγγαράδων. Αφού τελείωσε το σχολείο ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου δημοσίευσε τη μελέτη του «Δύο περιπτώσεις αιματοθώρακος τραυματικού μετά στατιστικής των εν τω Ελληνοτουρκικώ πολέμω του 1897 τραυμάτων».
Έκανε μεταπτυχιακά προγράμματα σταπανεπιστήμια Μονάχου, Βερολίνου, Βιέννης, Λειψίας και Παρισιού. Υποστήριξε τη δημιουργία του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και έγινε υφηγητής της Μαιευτικής και της Γυναικολογίας. Ήταν θαυμαστής του Ιπποκράτη, τον οποίο μελέτησε σε βάθος και το 1909 εξέδωσε το βιβλίο του «Περί μεταμοσχεύσεως των όρχεων». Το επιστημονικό του έργο αναγνωρίστηκε επίσημα από τον ρωσσοεβραϊκής καταγωγής γιατρό Dr. Serge Voronoff. Σημειώνεται ότι ο Έλληνας γιατρός ήταν ο πρώτος χειρουργός πού έκανε ορχική μεταμόσχευση από πίθηκο σε άνθρωπο.
Επίσης ο Ζερβός ήταν ο πρώτος που ανέπτυξε ένα σύστημα πού του επέτρεπε να εξετάζει έναν ασθενή από απόσταση. Συγκεκριμένα μπορούσε να εξετάσει την ακρόαση και καρδιακούς παλμούς και τα δεδομένα να διαβιβαστούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Η επιστημονική του έρευνα δημοσιεύθηκε στα Χρονικά της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών. Την εφηύρε κατά τη διάρκεια της κατοχής όταν κατέφυγε στην Κεντρική Αφρική και αρρώστησε.
Επίσης μελέτησε τη «νόσο των γυμνών δυτών σφουγγαράδων» οποία ονομάστηκε «Νόσος του Σκεύου Ζερβού» προς τιμήν του και κατασκεύασε εργαλεία αναίμακτης ιατρικής.
Καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Ζερβός αγωνίστηκε για το δωδεκανησιακό ζήτημα και ήταν από τους ιδρυτές του Αιγαιοπελαγικού Συλλόγου που ζητούσε την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Στα απομνημονεύματά του έγραφε: …η Ιταλία ενώ κατέλαβε τα Δωδεκάνησα προσωρινώς, παρέμεινε μονίμως, ανηλεής τύραννος και αδυσώπητος δεσπότης .
Μάλιστα όταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών τον κάλεσε στο γραφείο του προκειμένου να τον πληροφορήσει ότι η στάση του απέναντι στην Ιταλία δημιουργούσε πρόβλημα στο Πανεπιστήμιο, απάντησε: Μεταξύ της τυραννουμένης πατρίδος μου και της υπό ανάπτυξη ελληνικής ιατρικής επιστήμης σας δηλώ επισήμως ότι προτιμώ την πρώτην και λυπούμαι βαθύτατα αποχωριζόμενος της δευτέρας.
Επίσης πήρε μέρος στην πολιτική και συνόδευσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με το κόμμα των Φιλελευθέρων.
Όπως είχε πει: “Γυναίκα μου η Δωδεκάνησος, κόρη μου η Κάλυμνος”. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ είχε πει για εκείνον: “Σκεύος Ζερβός θα πει Δωδεκάνησος και Δωδεκάνησος θα πει Σκεύος Ζερβός”.
Πέθανε στις 13 Αυγούστου 1966 στο «Ασκληπιείο» Βούλας, στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και η σορός του μεταφέρθηκε στην πατρίδα του την Κάλυμνο, όπου έγινε δεκτή από εκατοντάδες πολίτες και καΐκια.
Πληροφορίες: Ροδιακή, wikipedia,