«Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος που να προτιμάει τον πόλεμο απ” την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου, οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Ηρόδοτος.
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος στέρησε τη ζωή σε περισσότερους από 8,5 εκατομμύρια στρατιώτες και από τις δύο πλευρές. Έως το τέλος του πολέμου δεν υπήρχε σπίτι που να μη θρηνεί ένα νεκρό πατέρα, αδερφό, θείο ή ξάδερφο.
Άγνωστο παραμένει μέχρι σήμερα πόσα αδέλφια πολέμησαν και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μόνο στην εκστρατεία της Καλλίπολης υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν 196 ζεύγη, ενώ από το σύνολο των 392 ανδρών, τάφηκαν μόλις 13. Οι υπόλοιποι είτε πνίγηκαν στη θάλασσα, είτε ήταν αγνοούμενοι, στο πεδίο της μάχης και τα χαρακώματα.
Το Μνημείο της Καλλίπολης στην Τουρκία είναι ένας οβελίσκος 30 μέτρων. Ανάμεσα στα 20.771 ονόματα των νεκρών υπάρχουν και οι αδελφοί Μπέλχερ. Υπηρέτησαν στο ίδιο τάγμα και σκοτώθηκαν τον Αύγουστο του 1915, με μόλις τρεις μέρες διαφορά ο ένας από τον άλλον. Σε όλα τα μέτωπα οι παρόμοιες περιπτώσεις ήταν εκατοντάδες, ωστόσο μόνο κάποιες από αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι Σμιθς
Η οικογένεια Σμιθ από το Κάστρο Μπάρναρντ, έχασε τα πέντε από τα έξι αγόρια της. Ίσως να θρηνούσε και τον έκτο γιο, αν το 1918 η σύζυγος του τοπικού εφημέριου δεν έστελνε επιστολή στη Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου Μαρία του Τεκ, περιγράφοντας την οικογενειακή τραγωδία των Σμιθ.
Η κινητοποίηση του ανάκτορου του Μπάκιγχαμ ήταν άμεση. Επικοινώνησε με το Γραφείο Πολέμου και ο τελευταίος Σμιθ επέστρεψε από την πρώτη γραμμή, στην Αγγλία. Ο νεαρός που σώθηκε χάρη στη μεγαλόκαρδη Βασίλισσα, έζησε μέχρι τα 72 του και απέκτησε 5 παιδιά, τόσα όσα τα αδέρφια που έχασε στον πόλεμο. Οι Σμιθς δεν ήταν όμως η μόνη οικογένεια που θρήνησε πέντε παιδιά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι μανάδες απευθύνονται στο Βασιλιά
Τον Απρίλιο του 1918 και αφού της είχαν απομείνει οι τρεις από τους οκτώ γιους της, η Άμι Μπίτσει εμφανίστηκε μπροστά στον Βασιλιά Γεώργιο Ε΄ και τη Βασίλισσα Μαρία. Σε μια προσπάθεια να την παρηγορήσει, η Βασίλισσα την ευχαρίστησε για την προσφορά της στη χώρα και τότε η Άμι της απάντησε, «Δεν ήταν θυσία, κυρία μου.
Εγώ δεν έδωσα τα παιδιά μου στην πατρίδα με προθυμία». Παρόμοια απάντηση, γεμάτη πόνο και απόγνωση, ήταν κι αυτή της Σάρλοτ Γούντ από το Γούινιπεγκ του Καναδά, το 1936 στον Βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου, Εδουάρδο VIII. Κατά τη διάρκεια εικονικού μνημόσυνου στο Vimy Ridge, στο σημείο που διεξήχθη η ομώνυμη μάχη στη Βόρεια Γαλλία, ο Βασιλιάς απευθύνθηκε σε τρεις χαροκαμένες μάνες: «Εύχομαι οι γιοι σας να ήταν όλοι εδώ«. Η Σάρλοτ απάντησε: «Ω, κύριε! Εγώ πάλι κοιτώντας αυτά τα χαρακώματα εύχομαι να μπορούσα να καταλάβω, γιατί έπρεπε να το περάσουν όλο αυτό τα αγόρια μας». Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε χάσει πέντε γιους, ενώ άλλοι δύο είχαν τραυματιστεί σοβαρά.
Ο Σταυρός της Βικτωρίας
Μια άλλη ιστορία είναιτων αδελφών Γούντροφ από το Μάρμποροου. Ο Σίντνει Γούντροφ αν και τραυματισμένος, αντιμετώπισε τα γερμανικά πολυβόλα. Δέχθηκε τρεις σφαίρες και ξεψύχησε στο πεδίο της μάχης. Μετά θάνατον του απονεμήθηκε ο «Σταυρός της Βικτωρίας», το ανώτερο στρατιωτικό παράσημο για ανδρεία «μπροστά στον εχθρό».
Στην ίδια επίθεση τραυματίστηκε και ο αδελφός του Λέσλι, ο οποίος όμως σκοτώθηκε αργότερα, το 1916. Ένα χρόνο πριν, είχε σκοτωθεί και ο τρίτος αδερφός τους ο Κένεθ. Με τον «Σταυρό της Βικτωρίας» όμως, είχαν τιμηθεί και ο Τζόρτζ και ο Ρόναλντ Μπράντφορντ. Τα δύο αδέρφια που σκοτώθηκαν σε διαφορετικό χώρο και χρόνο, μέχρι και σήμερα είναι τα μόνα αδέλφια που έχουν κερδίσει, το ανώτατο μετάλλιο ανδρείας.
Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν.
Έως και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καμία κυβέρνηση δεν έλαβε μέτρα για να προστατεύσει τις οικογένειες που υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες από όλες τις άλλες. Από τις πρώτες χώρες που μερίμνησαν ήταν οι ΗΠΑ. Θέσπισαν μια πολιτική με την ονομασία «Sole Survivor Policy». Στόχος της ήταν η προστασία του τελευταίου ζωντανού αδελφού και η επιστροφή του με ασφάλεια στο σπίτι. Πρώτη φορά εφαρμόστηκε μετά τον τραγικό θάνατο των πέντε αδελφών Σάλιβαν, το Νοέμβριο του 1942.
Οι Σάλιβαν πνίγηκαν όταν βυθίστηκε το ταχύπλοο σκάφος που υπηρετούσαν κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας της Γκουανταλκανάλ. Το 1971, το Κογκρέσο τροποποίησε το νόμο και έκτοτε προστατεύονταν όχι μόνο ο τελευταίος επιζών, αλλά κάθε μέλος της οικογένειας που είχε χάσει δικό του άνθρωπο στο πεδίο της μάχης.
Το 1998 ο σκηνοθέτης Στίβεν Σπίλμπεργκ περιέγραψε την εφαρμογή της «Sole Survivor Policy» στην πολεμική ταινία « Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν». Κατά τη διάρκεια της απόβασης στη Νορμανδία, ο στρατιώτης Ράιαν ήταν ο τελευταίος επιζών από τέσσερα αδέλφια και έπρεπε πάση θυσία, να επιστρέψει σώος στην πατρίδα. Επικεφαλής της δύσκολης αποστολής μέσα στη γερμανική άμυνα, τέθηκε ο Τομ Χάνκς, ενώ τον Ράιαν υποδύθηκε ο Ματ Ντέιμον.