«Βάζει τη γης, βάζει τη θάλασσα, βάζει τα ουράνια απάνω, βάζει τον ήλιο τον ακούραστο, τ’ ολόγιομο φεγγάρι, κι’ όλα τ’ αστέρια, ως στεφανώνουνε τον ουρανό…» Με αυτά τα λόγια περιγράφει σε μερικούς από τους 134 στίχους του στην Ηλιάδα ο Όμηρος την μυθική ασπίδα του Αχιλλέα.
Μια ασπίδα έργο τέχνης που έχει συζητηθεί και αναλυθεί όσο λίγα αντικείμενα της αρχαίας ιστορίας. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να είχε φτιάξει αυτή την ασπίδα αν όχι ο Ήφαιστος;
Και δεν είναι λίγοι βέβαια εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι ο Όμηρος δεν περιέγραφε στους στίχους του στην Ηλιάδα μια πραγματική ασπίδα αλλά επρόκειτο για επινοήματά του που ένωσε με αριστοτεχνικό τρόπο.
Το σίγουρο είναι ότι η μυθική ασπίδα του Αχιλλέα δεν μπορεί παρά να κρύβει μεγάλους και μικρότερους συμβολισμούς.
Ο Αχιλλέας αποτέλεσε έναν από τους πιο ξακουστούς και γενναίους ήρωες της αρχαιότητας και της μυθολογίας ο οποίος ξεχώρισε με τη συμμετοχή του στην Τρωική εκστρατεία.
Γεννημένος στη σημερινή Φθιώτιδα (Φθία στην αρχαιότητα) ήταν γιος της Θέτιδος -θεά της θάλασσας- και του βασιλιά Πηλέα. Και ως γιος θεάς δεν μπορούσε παρά η μητέρα του να θέλει και τον ίδιο αθάνατο.
Για να το επιτύχει αυτό λέει ο μύθος ότι κάθε μέρα η μητέρα του, κρυφά από τον Πηλέα, τον άλειφε με αμβροσία και τη νύχτα τον κρατούσε πάνω από τη φωτιά κρατώντας τον από τη φτέρνα.
ΠΗΓΗ exploringgreece.tv