Η ιστορία των παραστρατιωτικών Einsatzgruppen των ναζί, είναι βαμμένη με το αίμα αθώων ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι τέσσερις Κινητές Μονάδες Θανάτου του Χίτλερ σκότωσαν περίπου 1,5 εκατομμύριο Εβραίους, τσιγγάνους, κομμουνιστές, ανάπηρους και άτομα με διανοητικά προβλήματα.
Αυτά τα μικρά σε μέγεθος, δολοφονικά τμήματα των ναζί, σκότωναν εν ψυχρώ και χωρίς διακρίσεις άνδρες – γυναίκες – παιδιά και έκλεβαν τις περιουσίες των θυμάτων τους.
Τα τμήματα Einsatzgruppen ήταν τα πρώτα που εφάρμοσαν την ιδέα για θαλάμους αερίων, η οποία τελειοποιήθηκε αργότερα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Το πείραμα στην Πολωνία
Η στρατολόγηση των περίπου τριών χιλιάδων ανδρών των Einsatzgruppen έγινε από την αστυνομική δύναμη της Γκεστάπο, την αστυνομία δίωξης εγκλήματος, την υπηρεσία ασφαλείας και τα Βάφεν Ες Ες. Πρωτοεμφανίστηκαν δοκιμαστικά, κατά τη διάρκεια της επέμβασης των Γερμανών στην Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία.
Ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια του καθεστώτος. Στις 31 Ιουλίου του 1939, πριν από την επέμβαση στην Πολωνία, με απόφαση του στρατού και των Ες Ες, αποφασίστηκε τα Τάγματα Θανάτου «να μάχονται όλα τα αντιγερμανικά στοιχεία, που βρίσκονταν πίσω από τις γραμμές του Γ’ Ράιχ, που πολεμούσαν στο μέτωπο».
Δηλαδή, «εκκαθάριζαν» επιλεγμένες πληθυσμιακές ομάδες, στις περιοχές από τις οποίες προηγουμένως είχε περάσει ο γερμανικός στρατός.