Η πρωτεύουσα των ΗΠΑ, η Ουάσινγκτον είναι γεμάτη από ενδιαφέροντα μουσεία, γκαλερί και εθνικά μνημεία. Εκεί υπάρχει ένα μνημείο για τον πρόεδρο Λίνκολν και ένα μνημείο των βετεράνων της Κορέας. Λίγα τετράγωνα μακριά από τις σεβάσμιες φιγούρες σε μία ήσυχη γωνία μίας αυλής της πόλης υπάρχει ένα απόκοσμο άγαλμα που δεν το λατρεύουν.
Το αντικείμενο έχει ύψος 1,65 μ. και είναι μπρούτζινο. Είναι μία καθιστή φιγούρα που φοράει ένα μεγάλο μανδύα με κουκούλα που καλύπτει το πρόσωπο.
Ο ξεναγός Μάικλ Λούμις επιβεβαιώνει ότι η αυστηρότητα του αγάλματος κρύβει τη σκοτεινή του ιστορία.
Τη μέρα η φιγούρα δείχνει σκεπτική. Το βράδυ, αυτό το ήρεμο άγαλμα μετατρέπεται σε άγγελο θανάτου.
Ποια είναι η ιστορία του μακάβριου μνημείου Black Aggie και πώς ενέπνευσε τρομακτικές ιστορίες για κατάρες και μάγια;
1907, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ.
Ο στρατηγός Αγκνους, ήρωας του εμφυλίου βάζει ένα μπρούτζινο άγαλμα στον οικογενειακό του τάφο στο τοπικό νεκροταφείο Ντρούιντ Ριτζ. Η φιγούρα, μια πενθούσα γυναίκα επαινείται για την κομψότητα και τη χάρη της.
Σύντομα παίρνει το προσωνύμιο Black Aggie από το σκούρο χρώμα και το όνομα Αγκνους που ήταν γραμμένο από κάτω. Καθώς περνούν τα χρόνια το άγαλμα τραβάει άλλου είδους προσοχή. Κυκλοφορεί ο μύθος ότι οι έγκυες που περνούν στη σκιά του θα αποβάλλουν ή κάτι απαίσιο θα συμβεί στα παιδιά τους. Μερικοί το έλεγαν σκιά του θανάτου. Οι τρομακτικές ιστορίες δε σταματούν εδώ.
Λέγεται ότι όταν χτυπήσουν μεσάνυχτα η μυστήρια φιγούρα ζωντανεύει. Σύμφωνα με κάποιους μάρτυρες τα μάτια της ανοίγουν. Φαίνονται δύο κόκκινα μάτια. Μάτια με φλόγες που χορεύουν. Μετά σηκώνεται αργά και τα χέρια της πάνε από το πρόσωπο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τον ήχο του μετάλλου. Το τρίξιμο της μπρούτζινης φιγούρας καθώς σηκώνεται.
Με τα χρόνια εκατοντάδες περίεργοι έρχονται στο νεκροταφείο να δουν αν οι τρομακτικές ιστορίες είναι πραγματικές. Οι αδελφότητες στα κολέγια το χρησιμοποιούν σε τελετές εισδοχής. Οι υποψήφιοι πρέπει να κάτσουν στην αγκαλιά της τα μεσάνυχτα και να την κοιτάξουν στα μάτια.
Σε μία τέτοια περίπτωση στα τέλη του ’50 γράφτηκε το χειρότερο κεφάλαιο στην ιστορία της Μπλακ Αγκι. Υπάρχει μία διάσημη ιστορία για έναν υποψήφιο που περνούσε τη νύχτα εκεί. Ένας φύλακας του νεκροταφείου άκουσε μία δυνατή κραυγή από την κατεύθυνση του αγάλματος. Πήγε εκεί τρέχοντας και βρήκε το πτώμα ενός νέου. Μπορεί στο μπρούτζινο άγαλμα να ζει ένα κακό πνεύμα; Πώς βρέθηκε από ένα νεκροταφείο στο Μέριλαντ σε έναν κήπο στην Ουάσιγκτον;
Το 1907 τοποθετείται ένα μπρούτζινο γλυπτό σε ένα τάφο στη Βαλτιμόρη. Μερικοί πίστευαν ότι το τρομακτικό γλυπτό με το μανδύα κάνει τις έγκυες να αποβάλουν. Άλλοι λένε ότι μία φορά ζωντάνεψε και σκότωσε ένα φοιτητή. Μπορεί να είναι το γλυπτό διαμονισμένο; Μερικοί λένε ότι η απάντηση βρίσκεται εκεί που το άγαλμα ξεκίνησε.
1908, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ.
Ένα χρόνο αφού ο στρατηγός Φέλιξ Ανκνους έστησε το άγαλμα στον οικογενειακό του τάφο. Επικοινώνησε με αυτόν ένας βοηθός του δημοσιογράφου Χένρι Ανταμς.
Ο στρατηγός ανακάλυψε ότι το άγαλμα στον τάφο είναι παράνομο αντίγραφο του αγάλματος που παρήγγειλε ο Χένρι για τον τάφο της γυναίκας του της Μάριαν. Όχι μόνο αυτό, αλλά η Μάριαν είχε βασανιστικό και τραυματικό θάνατο. Η Μάριαν Ανταμς αυτοκτόνησε. Ο Χένρι ζήτησε ένα άγαλμα προς τιμή της. Τρόμαξε όταν είδε ότι το είχαν αντιγράψει παράνομα. Μήπως το βασανισμένο πνεύμα της Μάριαν Ανταμς κατέλαβε το άγαλμα Μπλακ Ανγκι; Και άλλα αλλόκοτα αποδεικτικά στηρίζουν την παράξενη θεωρία.
Η Μάριαν Ανταμς δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Μία από τις ιστορίες της Μπλακ Αγκι αφορούσε έγκυες που γεννούσαν νεκρά παιδιά ή απέβαλαν. Η Μπλακ Αγκι φαίνεται να εκδικείται γυναίκες που κάνουν παιδιά. Με τα κλειστά μάτια και τη σχεδόν αόρατη έκφρασή κάτω από το μανδύα της, μπορεί να υπάρχει απλούστερη εξήγηση γιατί βγήκαν τέτοιες ιστορίες για την Μπλακ Αγκι. Η τρομακτική της εμφάνιση. Οι ιστορίες που άκουσα με ανησύχησαν λίγο και δε θέλω να τη βλέπω πολύ.
Ίσως υπάρχει κάτι στο θρύλο. Αλλά το τελευταίο ερώτημα για την Μπλακ Αγκι παραμένει αναπάντητο. Πως αυτό το κακόφημο άγαλμα που ήταν σε νεκροταφείο στο Μέριλαντ, κατέληξε στην Ουάσιγκτον; Η διοίκηση του νεκροταφείου βαρέθηκε το θρύλο της Μπλακ Αγκι.
Το 1967 τη χάρισαν στο Ίδρυμα Σμιθσόνιαν. Τη δεκαετία του ’80, η Υπηρεσία Υποδομών το ζήτησε από το μουσείο. Αποφάσισαν να το βάλουν απέναντι από την πλατεία Λαφαγιετ. Βρίσκεται εδώ, δίπλα στο Λευκό Οίκο. Κρυμμένη στη σκιά της αυλής βρίσκεται η Black Aggie. Ένα απομεινάρι που ο θρύλος του είναι σχεδόν άγνωστος στη νέα του πόλη.