Στις 8 Φεβρουαρίου 1833 με το διάταγμα της Αντιβασιλείας του Όθωνα «περί ρυθμίσεως του νομισματικού συστήματος» καθιερώθηκε η δραχμή ως η νέα νομισματική μονάδα του ελληνικού κράτους και αποσύρθηκε ο φοίνικας, η νομισματική μονάδα που είχε εισάγει ο Καποδίστριας το 1828.
Το νέο νόμισμα υποδιαιρούνταν σε 100 λεπτά, είχε στη μία πλευρά το πρόσωπο του βασιλιά Όθωνα και στην άλλη το εθνόσημο και είχε 90% περιεκτικότητα αργύρου. Οι υποδιαιρέσεις της δραχμής ήταν χάλκινες, ενώ υπήρχαν και χρυσές δραχμές. Αρχικά τα νομίσματα κόβονταν στο Μόναχο, ενώ από το 1836 την κοπή τους ανέλαβε το Νομισματοκοπείο των Αθηνών.
Από το 1833 το ελληνικό κράτος μέσω του νέου νομίσματος προσπάθησε να αντικαταστήσει τα τουρκικά και άλλα ξένα νομίσματα που χρησιμοποιούνταν στις συναλλαγές των Ελλήνων υπηκόων και να ομογενοποιήσει τις αγορές, μια προσπάθεια που κράτησε αρκετά χρόνια.