10 Οκτωβρίου του 1862
Καταλύεται η μοναρχία του Όθωνα. Την εξουσία αναλαμβάνει η επαναστατική «Τριανδρία», αποτελούμενη από τους Δημήτριο Βούλγαρη, Κωνσταντίνο Κανάρη και Μπενιζέλο Ρούφο.
Από τους πρώτους μήνες του 1862 άρχισαν να συμβαίνουν πολλά στασιαστικά κινήματα στην Ελλάδα με σκοπό την ανατροπή του Όθωνα. Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην καταστολή αυτών των στάσεων. Στις 31 Ιανουαρίου, ξέσπασε η στάση στο Ναύπλιο, την οποία ακολούθησε άλλη στο Άργος. Και οι δύο αυτές στάσεις είχαν ευτυχές τέλος για τον βασιλιά, αφού στο Άργος ο κυβερνητικός στρατός νίκησε τους στασιαστές, ενώ το Ναύπλιο μετά από πολύμηνη πολιορκία, καταλήφθηκε από τον κυβερνητικό στρατό στις 8 Απριλίου. Στον ναυτικό αποκλεισμό του Ναυπλίου συμμετείχαν από το Ναυτικό τα Αμαλία, Όθων, Αριάδνη, Πάραλος, Σαλαμινία και Σφενδόνη.
Η Τριανδρία Ρούφος – Βούλγαρης – Κανάρης
Παράλληλα όμως με την πολιορκία του Ναυπλίου, ξέσπασε στις 28 Φεβρουαρίου άλλη επανάσταση, αυτή τη φορά στη Σύρο. Εκεί, ο επαναστάτης Λεωτσάκος, αφού κατέλαβε την Καρτερία της Ελληνικής Ατμοπλοΐας, την εξόπλισε με τέσσερα πυροβόλα και εφόδια. Σε αυτήν επιβιβάστηκε ο ίδιος μαζί με άλλους 60 επαναστάτες και μετέβηκαν στην Τήνο. Εκεί, παρέλαβαν άλλους 17 άνδρες και κατευθύνθηκαν προς την Κύθνο για να παραλάβουν τους πολιτικούς εξόριστους Δ. Καλλιφρονά και Λ. Δεληγιώργη.
Λεωνίδας Παλάσκας. Ανώτερος αξιωματικός του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Ελαιογραφία του Τρικογλίδη. Πειραιάς, Ναυτικό Μουσείο
Μόλις η Κυβέρνηση πληροφορήθηκε τα γεγονότα, διέταξε την Αμαλία με κυβερνήτη τον Λ. Παλάσκα, αφού παραλάβει τον 4ο Λόχο υπό τον Λοχαγό Τσίρο (ή Τζίρο) από τον Πειραιά, να πλεύσει στη Σύρο. Τελικά, η Αμαλία συνάντησε το πλοίο των στασιαστών στην Κύθνο. Οι στασιαστές αποβιβάστηκαν στην Κύθνο, το ίδιο και ο κυβερνητικός στρατός υπό τον Τσίρο. Αμέσως ξεκίνησαν άγριες συμπλοκές. Ο κυβερνητικός στρατός μετά και από μία πετυχημένη βολή της Αμαλίας, την οποία διηύθυνε ο ίδιος ο Παλάσκας, περιόρισε τους στασιαστές και τους νίκησε. Οι αρχηγοί της στάσης Λεωτσάκος, Μωραϊτίνης και Σκαρβέλης πέθαναν κατά τη διάρκεια των μαχών.
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1862, οι βασιλείς αποφάσισαν να περιοδεύσουν την Ελλάδα με σκοπό την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Οι βασιλείς επιβιβάστηκαν στην «Αμαλία» και ξεκίνησαν την περιοδεία όταν κατά τη διάρκειά της, τον Οκτώβριο, ξέσπασαν στάσεις σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδος και τέλος, τη νύχτα της 10ης Οκτωβρίου, στην ίδια την Αθήνα. Όταν μάλιστα η Αμαλία εσπευσμένα έφτασε στον Πειραιά, επιβιβάστηκαν στο πλοίο ο αντιπλοίαρχος Δ. Σαχτούρης και ο ανθυποπλοίαρχος Δ. Κριεζής για να επιδώσουν στον Παλάσκα διαταγή του νέου υπουργού των Ναυτικών που είχε διορίσει η νέα προσωρινή Κυβέρνηση, Δ. Καλλιφρονά. Αυτή όριζε να παραδώσει ο Παλάσκας την κυβέρνηση της Αμαλίας άμεσα στον Δ. Σαχτούρη.
Ο Παλάσκας, όμως, δεν θέλησε να ανοίξει τον φάκελο, παρά έδιωξε τους αντιπροσώπους δίνοντάς τον στον Όθωνα. Στη συνέχεια, τα γεγονότα εξελίχθηκαν ταχύτατα με αποτέλεσμα την αποβίβαση των βασιλέων και την επιβίβασή τους σε βασιλική λέμβο μαζί με τον Παλάσκα. Καθώς η λέμβος κατευθυνόταν προς το αγγλικό πλοίο Σκύλλα, το πλήρωμα της Αμαλίας απέδωσε χαιρετισμό με τα πυροβόλα. Στο αγγλικό πλοίο ο κυβερνήτης απέδωσε βασιλικές τιμές στους βασιλείς.
Ημερολόγιο του πλοίου Ἀμαλία ακριβώς την ημέρα της έξωσης των βασιλέων. Λίγο πιο χαμηλά από τη μέση της σελίδας με έντονα γράμματα αναγράφεται: “Δια της Β. Λέμβου αναχώρησις των Α.Α.Μ.Μ. Αποβίβασις αυτών επί αγγλ. Ατμοδρ. Η Σκύλλα ναυλοχούντος πλησίον”
Ο Δημήτριος Βούλγαρης ή αλλιώς Τζουμπές, λόγω της μακριάς μπέρτας/μανδύα που συνήθιζε να φορά. Δεν δίστασε στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις να ευνοήσει μέχρι και ληστές για τους πολιτικούς του σκοπούς.
πηγη: Υποπλοίαρχος (Ο) Παναγιώτης Γεροντας ΠΝ
Κλασικός Φιλόλογος – Ιστορικός