ΚΑΤΑ τον Παυσανία, όταν ο Βασιλεύς του Βοιωτικού Ορχομενού Εργίνος είχε συγκεντρώσει χρήματα, τότε επιθύμησε να αποκτήση και απογόνους. Επειδή, όμως, τα χρόνια ήδη είχαν παρέλθει και το γήρας … δεν του το επέτρεπε, θέλησε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών το οποίο του έδωσε τον εξής χρησμό:
«Εργίνε, υιέ του Πρεσβωνιάδη Κλυμένου, πολύ αργά ήλθες ζητώντας απογόνους, αλλά και τώρα ακόμη βάλε στο γέρικο αλέτρι σου καινούργιο κεφαλάρι» (1).
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον χρησμό συνεζεύχθη νέα γυναίκα και απέκτησε τα τέκνα Τροφώνιο και Αγαμήδη.
Τα δύο αυτά παιδιά ήσαν - κατά την παράδοση - πολύ δραστήρια και ικανότατα εις το να κατασκευάζουν ιερά των θεών και ανάκτορα των ανθρώπων.
.jpg)
Έτσι έκτισαν το ναό του Απόλλωνος εις τους Δελφούς και το θησαυροφυλάκιο του Υριέως, Βασιλέως της Υρίας μίας μικρής πόλεως πλησίον της ιστορικής Αυλίδος.
Πλην, όμως, ο πειρασμός για τους θησαυρούς του Υριέως αποτελούσε και την αχίλλειον πτέρναν των μεγάλων αυτών αρχιτεκτόνων οι οποίοι τοποθέτησαν εις το κτίριο του θησαυροφυλακίου ένα λιθάρι, ούτως ώστε να μην μπορούν να το βγάζουν οι απέξω.
Κατ' αυτόν τον τρόπο αφαιρούσαν τα πολύτιμα αποθέματα του πλούσιου Βασιλέως ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς του έκλεβαν τους θησαυρούς, αφού τα σημάδια και τα κλείθρα ήσαν άθικτα.
Σκέφτηκε τότε να βάλει παγίδες επάνω στα δοχεία όπου είχαν μείνει μέσα τον χρυσό και τον αργυρό για να πιάσει τον επιτήδειο κλέπτη.
Μόλις, λοιπόν, μπήκε πρώτος ο Αγαμήδης τον έπιασε η παγίδα και τον κρατούσε αιχμάλωτο!
Μη μπορώντας τότε να τον ελευθερώσει ο αδελφός του Τροφώνιος, σκεπτόμενος ότι θα τον βασάνιζαν για να αποκαλύψει τους συνενόχους, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρόδιδε και τον ίδιον, αναγκάσθηκε εκ των πραγμάτων να του κόψη το κεφάλι!
Η παράδοση λέει ότι τον Τροφώνιο άνοιξε η γη και τον κατάπιε στο μέρος εκείνο του άλσους της Λιβαδειάς που είναι ο λεγόμενος βόθρος του Αγαμήδη και που υπάρχει δίπλα του μία στήλη.
Αυτό το Μαντείο οι Βοιωτοί δεν το γνώριζαν καθόλου. Ο περιηγητής Παυσανίας, όμως, αναφέρει ότι το έμαθαν ως εξής :
Σε κάποιον χρόνο μεγάλης ξηρασίας από κάθε πόλη έστειλαν επισήμους απεσταλμένους εις τους Δελφούς για να μάθουν την αιτία της μεγάλης ξηρασίας. Τότε η Πυθία τους διέταξε ν' απευθυνθούν προς τον Τροφώνιον της Λεβαδείας από τον οποίον και θα πληροφορούνταν την θεραπεία του μεγάλου κακού.
Πλην, όμως, όταν οι απεσταλμένοι ήλθαν στην Λιβαδειά δεν μπορούσαν να βρουν το περιβόητο Μαντείο, οπότε ένας Σάων, απεσταλμένος της πόλεως Ακραιφνίου, που ήταν ο γεροντότερος απ' όλους τους απεσταλμένους, είδε ένα σμήνος μελισσών και σκέφθηκε να τις ακολουθήσει. Είδε λοιπόν τις μέλισσες να πετούν μέσα σ' αυτό το άνοιγμα της γης και μαζί μ' αυτές μπήκε στο Μαντείο.
Αυτός ο Σάων, όπως λένε, διδάχθηκε από τον Τροφώνιο και την ιερουργία και όλα όσα γίνονται μέσα στο Μαντείο!
«ΠΛΥΣΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ» !…
Αλλά τι μάθαιναν οι ικέτες του Τροφωνίου μέσα στο Ιερομαντείο και πώς γινόταν η αλλαγή (αλλοτρίωση όπως λέμε) της προσωπικότητας των Αρχαίων Ελλήνων, ώστε να βγάλει το συμπέρασμά του ο Όσκαρ Ουάιλντ ότι, δηλαδή, κάθε τι το νεότροπο (μοντέρνο) έχει τις ρίζες του στους Αρχαίους Έλληνες;
Ο Πλούταρχος, ο άνθρωπος που, όπως γνωρίζουμε, είναι κατά έναν αιώνα προγενέστερος του Παυσανία, εις το έργον του Περί του Σωκράτους Δαιμονίου (21-23) των Ηθικών του, παρουσιάζει τον συμπατριώτη του Τίμαρχο, παιδικό φίλο του Λαμπροκλέους, υιού του Σωκράτη, να διηγείται δια του στόματος του Σιμία αυτά που του συνέβησαν κατά την «κατάβασίν» του εις το άντρον, το λεγόμενον «καταβάσιον» του Τροφωνίου, με το πνεύμα του οποίου σκόπευε να κάνει συζήτηση περί του «δαιμονίου του Σωκράτους».
.jpg)
Από το Λεξικόν Σούδα.
Αυτά, λοιπόν, που του συνέβησαν, όπως παρατηρεί και ο διακεκριμένος Καθηγητής της Νευρολογίας και της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ΔΗΜ. ΚΟΥΡΕΤΑΣ, σ’ ένα εισαγωγικό σημείωμά του σχετικώς με την «Πλύσιν Εγκεφάλου», ομοιάζουν με τα εκτός τόπου και χρόνου βιώματα εκείνων που υπέστησαν πλύση εγκεφάλου, όπως ο ίδιος είχε υποστηρίξει το 1960 εις ανακοίνωσή του στο 17ον Διεθνές Συνέδριον Ιστορίας της Ιατρικής υπό τον τίτλον : «Aspects modernes des cures psychotherapigues, pratigues dans les Sanctuaires de la Crece antigue»!
Αξίζει δε, επί τη ευκαιρία να αναφερθή ότι, κατά τον Σεπτέμβριον του 1948, εις το 46ον Συνέδριο Ψυχιατρικής και Νευρολογίας της Γαλλικής γλώσσης, ο εν λόγω Καθηγητής επέσυρε την προσοχή επί των βλαβερών επιδράσεων της μονώσεως επί του ψυχισμού, εξ αφορμής παλαιοτέρων παρατηρήσεών του κατά τα έτη 1927-1929.
Μεταξύ άλλων διαταραχών, το αίσθημα επιβραδύνσεως του χρόνου ήταν το πλέον αλγεινό που δοκίμασε η Ζοζύ Λωρές, μαία 26 ετών, κατά τον εκούσιο επί δίμηνον εις ένα σπήλαιο των Γαλλικών Άλπεων εγκλεισμόν της, ο οποίος είχε αρχίσει στις 14 Δεκεμβρίου 1964 !..
Επίσης οι περιγραφές μεμονωμένων ερευνητών, εκτοπισμένων εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως ατόμων ή εγκαθείρκτων υπό αυστηρή απομόνωση, που χάνουν το συναίσθημα του «εγώ» και κατατρύχονται από παραισθήσεις, ομοιάζουν εν πολλοίς προς αυτά που συνέβαιναν στο Τροφώνιο Μαντείο!
ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΩΝ!..
Ας δούμε, όμως, πως περιγράφει ο Πλούταρχος την κατάβαση του Τιμάρχου εις το άντρο του Τροφωνίου με τα επακόλουθά της σε πιστή νεοελληνική απόδοση:
«Επιθυμών ο Τίμαρχος να γνωρίση ποία ήτο η φύσις του Δαιμονίου του Σωκράτους επειδή μάλιστα ήτο νέος με ευγενική ψυχήν, που μόλις τότε είχε αρχίσει την Φιλοσοφίαν, αφού ανακοίνωσε την απόφασίν του εις εμέ (τον Σιμία) και τον Κέβητα (και οι δύο αυτοί κατήγοντο εκ Βοιωτίας) κατήλθεν εις το άντρον του Τροφωνίου αφού ετέλεσε τας νενομισμένας τελετάς εις το Μαντείον τούτο. Αφού δεν παρέμεινε κάτω (εις το άδυτον) δύο ημέρας και μίαν νύκτα και πολλοί εκ των φίλων του ήρχισαν πλέον να απελπίζωνται ότι δεν θα τον επανίδουν και οι οικείοι του έκλαιον αυτόν, την πρωΐαν φαιδρότατος ανήλθεν ευθύς δε ως διέφυγε τον συναθροισθέντα όχλον, και αφού επροσκύνησε τον Θεόν, μας εδιηγείτο πολλά εκπληκτικά τα οποία είδε και ήκουσε. Μας είπε λοιπόν, ότι όταν κατήλθε εις το Μαντείον συνήντησε πολύ σκότος κατ' αρχάς, ακολούθως δε, ευχηθείς, ότι παρέμεινεν εξηπλωμένος επί πολύν χρόνον, χωρίς να έχη σαφή αντίληψιν αν ήτο εν εγρηγόρσει ή αν ωνειρεύετο» (2).
Εις την περίπτωση αυτή ο προαναφερθείς διακεκριμένος και διεθνώς γνωστός Καθηγητής της Νευρολογίας ΔΗΜ. ΚΟΥΡΕΤΑΣ κάνει το εξής σχόλιο:
«Δηλαδή ευρίσκετο, θα ελέγωμεν, εις κατάστασιν ημιύπνου, όστις ως γνωστόν, ευοδώνει την εμφάνισιν οραματισμών ιδία επί ατόμων διατελούντων υπό την επίδρασιν ψυχοσωματικής κοπώσεως ή εξαντλήσεως : visions du demi – sommeil, κατά Bernard – Leroy ή υπναγωγικαί ψευδαισθήσεις, που παριστάνουν, τ.έ. που κάνουν το άτομον να βλέπη, ανύπαρκτα, βέβαια, κινητά ή ακίνητα αντικείμενα, αραβουργήματα, κηλίδας μεταβλητάς ως προς το σχήμα, γεωμετρικά σχήματα ή να ακούη χαμηλού τόνου λέξεις και φράσεις. Άλλοτε εμφανίζονται και κινησιοαισθητικαί ψευδαισθήσεις που δίδουν την εντύπωσιν πτώσεως εις το κενόν, πτήσεως εις τον αέρα, κυλινδήσεως ή περιστροφής. ΄Αλλα σημεία της περιγραφής εμφανίζουν τον Τίμαρχον εις κατάστασιν ψυχικού λυκόφωτος με τρομακτικάς ονειρικάς εικόνας και ακουστικάς ψευδαισθήσεις (Oniroϊde Dammerzustande κατά Mayer – Cross). Αναφέρω παρεμπιπτόντως και εισηγητικώς προς τα επόμενα, ότι εις τον ναόν του Απόλλωνος, εις Λευκάδα, που ήτο κτισμένος επί αποκρήμνου βράχου κοντά στην θάλασσα, έρριπτον τους προσερχομένους δια ναϊκήν θεραπείαν ψυχοπαθείς εις το κενόν εξ ύψους 72 μέτρων, πραγματική βουτιά στα βαθιά (η εν χρήσει λέξις «καταποντισμός» είναι αρκετά εκφραστική) δια να προκαλέσουν προφανώς συγκινησιακό σοκ (choc), αφού προηγουμένως προσέδενον εις τους βραχίονας αυτών μεγάλα θαλάσσια πτηνά, γλάρους, εις τρόπον ώστε η πτώσις να γίνη πλέον βραδεία και απαλή (ένα είδος καταποντισμοθεραπείας αλεξιπτωτικής)» !!!…
Όπως γνωρίζουμε οι επί ποινή θανάτου διαφυλάσσοντες τα μυστικά των καταβαινόντων εις τα άντρα αυτά, έβγαιναν απ' τα ιερομαντεία με ένα μεγάλο τρόμο!
Προς τι, λοιπόν, αυτός ο τρόμος και ποία μπορεί να υπάρχει σχέση μεταξύ των ικετών του Τροφωνίου μαντείου και των σημερινών Αιρετικών (3), που χρησιμοποιούν όλες αυτές τις (εν πολλοίς) σατανικές μεθόδους της "πλύσεως εγκεφάλου" προς αλλοτρίωση της προσωπικότητας του ατόμου;
Προς τι;
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1) «Εργίνε Κλυμένοιο πάϊ Πρεσβωνιάδαο,
όψ’ ήλθες γενεήν διζήμενος αλλ’ έτι και νυν
ιστοβοήϊ γέροντι νέην ποτίβαλλε κορώνην»
(Παυσανίου: Ελλάδος Περιήγησις 9, 37, 4).
2) Πλουτάρχου, Περί Δαιμονίου Σωκράτους 575a-598f .
3) Τώρα που ξαναδιαβάζονται αυτές οι σειρές , θυμηθήκαμε πώς στο πρόσφατο παρελθόν ζήσαμε ένα εφιαλτικό όνειρο, που δυστυχώς δεν ήταν όνειρο, αλλά μία σκληρή και άκρως επώδυνη πραγματικότητα. Κάποιος ναυπηγός, που είχε μυηθεί στον αμερικανικό τρόπο εξευρέσεως χρημάτων, χρησιμοποιούσε ανθρώπους-θύματα για να εισπράττει παχυλές αμοιβές. Κοντολογίς τους πωλούσε «χοντρό παραμύθι», αφού τους έταζε ότι θα αλλάξουν προσωπικότητα, θα βιώσουν συγκλονιστικά στοιχεία χορεύοντας «σαν πίθηκοι» (1) πάνω στην φωτιά (πυροβασία), και πως η ζωή τους εφεξής θα είναι επιτυχημένη και σταθερή με όλα τα συνακόλουθά της. Πού να φανταζόντουσαν οι δυστυχείς, ότι η μέθοδος του αιρετικού αυτού ανδρός, θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε θάνατο, όπως έγινε με έναν γνωστό επιχειρηματία και η υπόθεση, ασφαλώς, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. Το γεγονός αυτό με ανάγκασε να ανατρέξω εις το παρελθόν και να θυμηθώ τι ακριβώς γινόταν μέσα στο Τροφώνιο Μαντείο και τι βίωναν οι μύστες μέσα σ’ αυτό, όπου εφαρμόζονταν πολλές επιστημονικές μέθοδοι «πλύσεως εγκεφάλου» με αποτέλεσμα τα αρχαία αυτά επιστημονικά στοιχεία, που μνημονεύουμε μέσα στο βιβλίο μας «Οι Προφητείες του Ελληνισμού», να τα χρησιμοποιούν σήμερον οι κάθε λογής αδαείς και εραστές του θεού-Μαμωνά και να στέλνουν τους ανθρώπους στα νεκροταφεία.