Η Πολεμική Αεροπορία έχει να δώσει μάχη πραγματική σε δύο μέτωπα. Και δεν έχει την πολυτέλεια να επιλέξει σε ποια από τις δύο θα δώσει μεγαλύτερη σημασία, γιατί δεν έχει περιθώριο να χάσει καμία από τις δύο!
Από τη μία υπάρχει το μέτωπο του εκσυγχρονισμού των F-16 που μπορεί να ΄χει μπει σε μία σειρά, αλλά ακόμη υπογραφές δεν έχουν πέσει.
Από την άλλη είναι το ζήτημα των Mirage 2000 και των σημαντικών όπλων που έχουν τη δυνατότητα να φέρουν. Πρόγραμμα που είναι πολύ, πολύ φθηνότερο από τον εκσυγχρονισμό.
Δεν μπορεί να υπάρξει δίλημμα. Είναι αναγκαίο να γίνουν και τα δύο, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται δυσάρεστα σ΄ ένα μέρος της κοινής γνώμης.
Επίσης είναι προφανές ότι το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 δεν μπορεί να και δεν πρέπει να “πνίξει” το θέμα των Mirage 2000. Τα εκσυγχρονισμένα F-16 θα αρχίσουν να προσφέρουν στη ΠΑ σε βάθος δεκαετίας. Τα “συμμαζέματα” που χρειάζονται τα Mirage 2000 μπορούν να αποδώσουν άμεσα. Κι ως γνωστόν εμείς αυτή τη περίοδο “καιγόμαστε”.
Δεν χρειάζεται νομίζουμε να αναφερθούμε σε ποσοστά διαθεσιμότητας κι άλλα στατιστικά στοιχεία. Θα υπενθυμίσουμε -για πολλοστή φορά- ότι τα Mirage 2000 φέρουν όπλα που κάνουν τη διαφορά στο Αιγαίο. Πολλά από τα οποία τα επόμενα χρόνια θα αγγίξουν ή και θα ξεπεράσουν το όριο ζωής τους. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η ΠΑ έχει κάνει την επιλογή να μην ασχοληθεί για παράδειγμα με τα Scalp ή τους Exocet!
Υπάρχει η αίσθηση -μάλλον όχι τυχαία- ότι υπάρχει μια τάση “απαξίωσης” των γαλλικών αεροσκαφών που διαθέτουμε. Κι αυτό γιατί η αναγκαιότητα υποστήριξής τους είναι απ΄ όλους αποδεκτή, χρόνια τώρα, πάντα κάτι γίνεται και οι απαραίτητες διαδικασίες κάπου “κολλάνε”. Όχι σε οικονομικά ζητήματα, αφού τα χρήματα που απαιτούνται δεν είναι πολλά και υπάρχουν. Αυτό είναι το πιο παράδοξο.
Π. Καρβουνόπουλος