Ανασκαφές διεξήχθησαν μετά από 101 χρόνια στην Νότια Παλαίστρα της Ερέτριας, από τις 23 Αυγούστου έως και τις 7 Σεπτεμβρίου 2018.
Τις ανασκαφές διεξήγαγε η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Καρλ Ρέμπερ και υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ευβοίας και συγκεκριμένα της διευθύντριας, Αγγελικής Σίμωσι, και του αρχαιολόγου, Κώστα Μπουκάρα.
Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Πολιτισμού κάνει γνωστό πως «πρόκειται για δημόσιο κτίριο που ήταν σε χρήση για γυμνικούς σκοπούς, το οποίο αποκαλύφτηκε το 1917 από τον Έλληνα αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη».
Το κτίριο αποτελείται από μια μεγάλη τετράγωνη αυλή, πλάτους περίπου 22 μ., η οποία περιβάλλεται στα δυτικά και τα νότια από στοά που σχηματίζει γωνία, ενώ στα βόρεια από μεγάλη εξέδρα με εσωτερική κιονοστοιχία. Η ανατολική πλευρά απαρτίζεται από σειρά δωματίων άγνωστης προς το παρόν χρήσης, ενώ στη βορειοδυτική γωνία του κτίσματος εντοπίστηκε ιερό της Ειλείθυιας.
Όπως αναφέρει το ΥΠΠΟΑ, δεν σώθηκαν ευρήματα από τις πρώτες ανασκαφές στις αρχές του 20ού αιώνα.
Μάλιστα, το 2018, η ΕΑΣ πραγματοποίησε 13 διερευνητικές τομές με στόχο τον εντοπισμό υλικού που θα μπορούσε να διευκρινίσει περαιτέρω τη χρονολόγηση των οικοδομικών φάσεων του μνημείου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν η τοιχοποιία και το κεραμικό υλικό που σχετίζεται με αυτόν το χώρο δείχνουν πως ο χώρος πιθανότατα χρονολογείται από την κλασική εποχή, αναμφίβολα πριν από τις αρχές του 4ου αι. π.Χ.
«Φαίνεται πως δεν πρόκειται για οικία ούτε για χώρο εργαστηρίου, ούτε ακόμη για ιερό. Η επανάχρηση πολλών τοίχων του χώρου και η ύπαρξη μεγάλης αυλής κατά την επόμενη φάση, τον 4ο αι. π.Χ., υποδηλώνουν πως ο χώρος ήταν από την αρχή σε χρήση ως παλαίστρα για την αθλητική επιμόρφωση των νέων Ερετριέων», αναφέρει το ΥΠΠΟΑ, και προσθέτει ότι «κατά την πρώτη της φάση, η Νότια Παλαίστρα αποτελεί σημαντική μαρτυρία της εξέλιξης των μνημείων με αθλητική χρήση της κλασικής εποχής, καθώς οι έως τώρα γνωστές παλαίστρες αυτής της εποχής παραμένουν ελάχιστες».
Αναφορικά τέλος με τον χώρο ορθογώνιας κάτοψης ο οποίος σύμφωνα με τις επιγραφές ήταν αφιερωμένος στη λατρεία της Ειλείθυιας, οι δύο τομές που πραγματοποιήθηκαν αποκάλυψαν ένα πηγάδι και έναν βόθρο θεμελίωσης όπου ανακαλύφθηκαν περίπου εκατό μικκύλες κοτύλες, οι οποίες χρονολογούνται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου ή στις αρχές του 3ου αι. π.Χ.