Μέσα στο κλίμα της αναστάσιμης περιόδου η Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως αποχαιρετά τον Γεώργιο Κυρμελή, ο οποίος διετέλεσε πρώτος γραμματέας της τοπικής Εκκλησίας, στην οποία προσέφερε τις υπηρεσίες του επί 44 συναπτά έτη (1974-2018).
Με την αναγγελία θανάτου του εκλιπόντος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Βαρνάβας τέλεσε στο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, πλαισιούμενος από τον Πρωτοσύγκελλο και το προσωπικό των γραφείων, κληρικούς και λαϊκούς. Ιδιαίτερα συγκινημένος ο Σεβασμιώτατος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας, καθώς ο αείμνηστος Γεώργιος Κυρμελής υπήρξε από τους πρώτους στενούς και καθοριστικούς συνεργάτες του φίλου και συμφοιτητητή του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης μακαριστού Μητροπολίτου Διονυσίου, σε εποχές που, όπως ο ίδιος υπογράμμισε χαρακτηριστικά, «η νεοσύστατη Μητρόπολη αναζητούσε τον βηματισμό της».
Η ταφή θα πραγματοποιηθεί στα Κερδύλλια Σερρών.
Ο μακαριστός Γεώργιος Κυρμελής, Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.Χ.Ε., γεννήθηκε το 1939 στα Στεφανινά Θεσσαλονίκης. Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Υπηρέτησε επί σειρά ετών ως εκπαιδευτικός σε πολλά σχολεία στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ παράλληλα υπήρξε δοκιμιογράφος και αρθρογράφος σε θέματα γενικότερου κοινωνικού και θεολογικού προβληματισμού.
Η πλούσια και μακρά ψαλτική και μουσική του δράση διαμορφώθηκε κυρίως στο Πατριαρχικό περιβάλλον της Σχολής της Χάλκης, όπου είχε καθηγητή και δάσκαλο τον μετέπειτα Άρχοντα Πρωτοψάλτη Βασίλειο Νικολαΐδη, και ευρύτερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου άκουγε συχνά τους μεγάλους Πατριαρχικούς ψάλτες Κωνσταντίνο Πρίγγο και Θρασύβουλο Στανίτσα. Διακόνησε με εκκλησιαστικό ήθος και μουσική αρτιότητα στα αναλόγια των Ιερών Ναών: Αγίων Αναργύρων Σερρών (1964-1968), Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας (1968-1974) και Ζωοδόχου Πηγής Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης (1974-2012), όπου κατέθεσε το ιδιάζον και προσωπικό ψαλτικό του ιδίωμα. Όπως εύστοχα είχε επισημανθεί, «επρόκειτο για έναν λαμπρό έντεχνο και νεωτερικό ψάλτη, απόλυτα προσωπικό και ιδιόσημο, με πατριαρχικές καταβολές, χωρίς καμιάν απολύτως νεο-παραδοσιακή πρακτική, που προσέγγιζε ζωντανά και ελεύθερα τη μεγάλη σύγχρονη εκκλησιαστική μουσική και ψαλτική παράδοση». Το 1984 μάλιστα του απονεμήθηκε το οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως.