Ὑπάρχει μιὰ Ἑλληνικὴ ἰδιαιτερότητα. Ἄλλη ἡ σημειολογία, οἱ συμβολισμοὶ μιᾶς παρέλασης στὴν Γερμανία, τὴν Ἀγγλία, τὴν Γαλλία, τὴν Ἰταλία καὶ ἄλλο στὴν Ἑλλάδα. Πολὺ περισσότερο, ἄλλο στὴν Τουρκία καὶ ἄλλο στὴν Ἑλλάδα.
Οἱ δικοί μας συμβολισμοὶ δὲν εἴναι οι ἀποικιοκρατικοὶ πόλεμοι, τὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης στὴν Γερμανία, τὴν Πολωνία, τὴν Λιβύη, τὸ Βιετνάμ. Οἱ γενοκτονικὲς ἐπιδρομὲς καὶ πόλεμοι στὴν Πελοπόννησο, στὸν Πόντο, στὴν Ἰωνία, στὴν Φώκαια, τὴν Σμύρνη, τὴν Ἀρμενία, τὴν Κουρδία. Τα πογκρὸμ στὴν Κωνσταντινούπολη, οἱ ληστρικοὶ πόλεμοι καὶ οἱ ληστρικὲς ἐπιδρομές. Οἱ πυρπολήσεις καὶ καταστροφὴ πόλεων. Ἐμεῖς ἐκδηλώνουμε τὴν χαρὰ τῆς ἐπιβίωσης, τῆς διάσωσής μας καὶ τῆς θέλησής μας νὰ συνεχίσουμε νὰ ὑπάρχουμε μετὰ τὸ διαρκὲς Ἑλληνικὸ ὁλοκαύτωμα. Τὸ λέει καὶ ὁ Σολωμὸς «Ἀπὸ τὰ κόκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ Ἱερά». Ἐμφανίζονται διάφοροι σκοπευτὲς εἴτε Ἐπαρχιῶτες, μορφωτικὰ χιμπατζῆδες – μπορεῖ νὰ αἰσθάνονται ἔνοχοι γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν Γερμανῶν, τῶν Ἰταλῶν, τῶν μελανοχιτώνων εἴτε πραιτωριανοί, οἱ ὁποῖοι τραυλίζουν, βαρβαρίζουν γιὰ τὶς παρελάσεις τῆς 28ηςΟκτωβρίου καὶ τῆς 25ης Μαρτίου.
Νὰ σημειώσω ἐπίσης ὅτι....ἄλλο ἡ κρίση νομιμοποίησης τοῦ προσωπικοῦ ἑνὸς δορυφορικοῦ περιφερειακοῦ κράτους ποὺ ἐκφράσθηκε στὶς παρελάσεις καὶ ἄλλο οἱ ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά των ἀγωνιστῶν τοῦ 21’ καὶ τῶν βουνῶν τῆς Ἠπείρου. Ἱστορικὲς στιγμὲς τοῦ ἀγώνα μας ἐνάντια σὲ αὐτὲς ποὺ ὀνομάζω ἰδεολογίες τοῦ θανάτου.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Ἀπὸ τὴν ὁμιλία του στὴν Καστοριὰ στὶς 26 Μαρτίου 2014)