Συγκινητικά είναι τα λόγια των κατοίκων των περιοχών που επλήγησαν από τις φονικές πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική. Απαντώντας στα μηνύματα ανησυχίας γνωστών και φίλων στα social media απαντούν με θλίψη αλλά και σαρκασμό για την κατάστασή τους, πάνω απ' όλα όμως εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους για το γεγονός ότι είναι ζωντανοί!
O Arthur Joseph Antenucci καθησυχάζει όσους ρωτούν για την τύχη του ίδιου και της οικογένειάς του περιγράφοντας την κατάσταση που βίωσε:
"Η μισή Ραφήνα μας, πάει κάηκε... εμείς είμαστε από τους "τυχερούς" που γλύτωσαν... η φωτιά ζύγωσε περί τα 100 μέτρα από το σπίτι μας... η πρώτη εστία ξεκίνησε από την περιοχή Νταού Πεντέλης νωρίς το απόγευμα και η πυρκαγιά έφτασε κοντά στα σπίτια μας, πάνω από το λιμάνι της Ραφήνας, ξαφνικά μέσα σε λίγη ώρα... σε χρόνο τετέ, με ταχύτητες που έφταναν και τα έντεκα-δώδεκα (11)!! μποφόρ, λόγω θερμικού φορτίου...
Η φωτιά έκανε πλάγιο μέτωπο στα 200 μέτρα βόρεια μας... όλη η περιοχή που λέγεται μπλε λιμανάκι και καταλήγει στον ομώνυμο γνωστό κόλπο που πάμε για μπάνιο με τα πόδια, καιγόταν...
Η φωτιά μας περικύκλωσε και πήγε γύρω γύρω από το εκκλησάκι του Άγιου Νικολάου, πάνω από το λιμάνι... το ρεύμα κόπηκε στην περιοχή και βράδιαζε σιγά-σιγά... Εγώ έβρεχα συνέχεια με το λάστιχο τα δένδρα και τους τοίχους του σπιτιού μέχρι που τελείωσε το νερό, μετά έκλεισα όλα τα παράθυρα και τα παντζούρια ενώ την ίδια ώρα τα περιπολικά μας προειδοποιούσαν πλέον με μεγάφωνα να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας...
Τα παιδιά μου με την Εύη ευτυχώς είχαν φύγει πριν λίγες μέρες για Αντίπαρο στους κουμπάρους μας και έτσι δεν είχα το άγχος τους... Άφησα το σπίτι με ένα σακ-βουαγιάζ που έφτιαξα πρόχειρα μες στο σκοτάδι και την φοβισμένη σκυλίτσα μας την Μπέλα στην αγκαλιά μου... έξω επικρατούσε ένα αλαλούμ... γείτονες έτρεχαν αλλόφρονες κι αυτοί με σάκους και ζώα στο χέρι, αφήναμε τα σπίτια μας φοβισμένοι... καπνισμένοι... άυπνοι... γλυτώσαμε παρά τρίχα... κάηκαν σπίτια δύο τετράγωνα από εμάς... ευτυχώς καταλάγιασε ο τρομακτικός δυτικός αέρας 7-8 μποφόρ και έτσι σωθήκαμε εμείς... άλλοι όμως... κάηκαν ολοσχερώς σπίτια γνωστών, φίλων, παιδικών φίλων, φίλων των παιδιών μου...
Βιβλική καταστροφή στις περιοχές από το φανάρι της διασταύρωσης Ραφήνας, Καλλιτεχνούπολη, Νταού Πεντέλης, Νέος Βουτζάς, Ζούγκλα, μπλε-πράσινο-κόκκινο λιμανάκι, το αγαπημένο μας από παιδιά Μάτι... όλα ολοσχερώς, Ζούμπερι κλπ... Έχουν καεί ήδη σχεδόν 80 συνάνθρωποι μας... και δυστυχώς θα ξεπεράσουν τους 100, οι τραυματίες 160, δεκάδες αγνοούμενοι... τα καΐκια περισυνέλεγαν ανθρώπους που κολυμπούσαν επί ώρες και έφτασαν έως την Λούτσα...
26 άνθρωποι, γονείς με παιδιά, γιαγιάδες παππούδες, νέοι και νέες που εγκλωβίστηκαν στο κόκκινο λιμανάκι σε απόκρημνο σημείο πάνω από την θάλασσα, βρέθηκαν μαζί σφιχταγκαλιασμένοι, νεκροί... άλλοι για να σωθούν έπεφταν από γκρεμούς 15 μέτρων και σκοτώθηκαν στα βράχια... κάηκαν χιλιάδες ζωντανά... κάηκαν 4-5000 σπίτια... κρανίου τόπος... ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή...
Η πυρκαγιά αυτή θεωρήθηκε ως η δεύτερη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή των τελευταίων 70 ετών... προσωπικά θεωρώ πως η μεγαλύτερη Εθνική καταστροφή είναι το ίδιο το Ελληνικό κράτος... Νοιώθω Εθνική θλίψη... τα πιο θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια, στις οικογένειες όσων χάθηκαν τόσο τραγικά... τόσο άδικα... κουράγιο...