Λυπάμαι που θα στεναχωρήσω κάποιους φίλους της απ΄εδώ πλευράς που έσπευσαν να πουν ότι η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ είχε μηδαμινό αποτέλεσμα, πέραν από το …αεροπλανικό κουστούμι των “F-16”, αλλά βλέπουν νομίζω το πιάτο μισοάδειο. Προσωπικά κι έχοντας πείρα αρκετών δεκαετιών στο λεγόμενο «διπλωματικό ρεπορτάζ», σπάνια έχω ακούσει από αμερικανικά χείλη τόσο εγκωμιαστικά σχόλια για την Ελλάδα σε βάση, συμβολικής έστω, ισοτιμίας: «Να μας βοηθήσετε και να σας βοηθήσουμε».
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Αυτό βεβαίως δεν οφείλεται πρωτίστως στην προσωπικότητα ή το διεθνές κύρος του Ελληνα πρωθυπουργού. Και ο …φούφουτος να είχε πάει στον Λευκό Οίκο μέσα σε αυτή την γεωπολιτική συγκυρία, είναι βέβαιο ότι θα άκουγε καλά λόγια και θα εισέπραττε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Πόσο μάλλον από έναν τύπο αυθόρμητο και αλέγκρο σαν τον Τράμπ, που όμως όταν έρχεται η ώρα να κάνει ταμείο …σκοτώνει το δίφραγκο!
Η εμμονή στην συμφωνία για την αναβάθμιση των “F-16” και η ονομαστική επίκληση της τουλάχιστον τρείς φορές, ήταν επίσης ασυνήθιστη για το διπλωματικό πρωτόκολλο και οφείλεται στην στυγνή επιχειρηματική αντίληψη του σημερινού Αμερικανού προέδρου για την πολιτική. Ο Τράμπ είναι ικανός να πάρει και τα παπούτσια του πεθαμένου για να γράψει «συν» στο ισοζύγιο μιας διακρατικής συνάντησης, ανεξάρτητα αν ο συνομιλητής του είναι επικεφαλής οικονομικής υπερδύναμης ή ο πρωθυπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας που δεν έχει να ταίσει τον λαό της.
Τα διόδια του Τσίπρα στο δρόμο για την Ουάσιγκτον αποδείχτηκαν ακριβά, όπως και πολλών άλλων προκατόχων του, αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό. Η λίγο-πολύ απαραίτητη αναβάθμιση των “F-16” που θα πληρωθεί από την τσέπη μας, δεν είμαι βέβαιος ότι καλύπτει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις επιχειρησιακές ανάγκες στο Αιγαίο. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να εξασφαλίσει μία μοίρα από τα «αόρατα» μαχητικά 5ης γενιάς F-35 της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, που σύντομα θα διαθέτει και η Τουρκία και μάλιστα μέσα από διαδικασία συμπαραγωγής.
Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας έφαγε πόρτα σε αυτό το αίτημα(αν και εφόσον το προέβαλλε), γεγονός που καθιστά εξαιρετικά προβληματική εις βάρος της χώρας μας την ισορροπία δυνάμεων στον ουρανό του Αιγαίου, ειδικότερα μετά το 2021. Παρά τις όποιες φραστικές εντάσεις των ημερών, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που κυριαρχείται ακόμη από το διπλωματικό κατεστημένο των Τουρκόφιλων του δημοκρατικού κόμματος εξακολουθεί αντιμετωπίζει την Αγκυρα ως στρατηγικό εταίρο και δεν θα διακινδύνευε να πριμοδοτήσει με ασύμμετρο τρόπο το ελληνικό οπλοστάσιο. Το γεγονός αυτό φαίνεται να το είχε κατανοήσει εγκαίρως ο Τσίπρας γι αυτό εμφανίστηκε συγκαταβατικός προς την Τουρκία και την ευρωπαική της πορεία αξιώνοντας μόνον την αμερικανική ομπρέλα προστασίας για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις που απειλούν την αεροναυτική ασφάλεια στο Αιγαίο.
Αυτή η φαινομενικά «μετριοπαθής» στάση του Ελλήνα πρωθυπουργού προς τον Ερντογάν ήταν έξυπνη και απέδειξε ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα ο Τσίπρας είχε διαβάσει καλά το μάθημα του. Κατάλαβε εγκαίρως ότι δημόσιες δηλώσεις καταδίκης της τουρκικής επιθετικότητας από εν ενεργεία Αμερικανό πρόεδρο δεν επρόκειτο να πάρει και προτίμησε να υιοθετήσει μία στάση ανωτερότητας που δείχνει προς τα έξω εθνική αυτοπεποίθηση. Αντίθετα εντελώς αδιαβάστος φάνηκε ο πρωθυπουργός στην ανάλυση της ιδιάζουσας ψυχοσύνθεσης Τράμπ. Στην απολύτως αναμενόμενη, αν όχι «στημένη», ερώτηση για τις ανόητες ευχές που εκστόμιζε πριν τις αμερικανικές εκλογές γλείφοντας τον Ομπάμα και την Χίλαρι, έμοιαζε σα να του ήρθε κεραμίδα! Το απόλυτο…τσοκομπλόκο που λένε και τα πιτσιρίκια! Σε πλήρη αντίθεση με τον Αμερικανό δηλαδή που προσπέρασε το θέμα με χιούμορ και ελαφρά ειρωνική απαξίωση.
Αυτή η αμήχανη στιγμή χάλασε την άνετη εικόνα του Τσίπρα στον Λευκό Οίκο και θα πρέπει να αναζητήσει ο ίδιος ευθύνες από τους στενούς του συνεργάτες που δεν τον προετοίμασαν για το αυτονόητο. Σε ότι αφορά την ανάκαμψη της οικονομίας και την ρύθμιση του χρέους περίσσεψαν τα καλά λόγια, μένει όμως να δούμε αν θα μεταφραστούν σε πράξεις και κυρίως σε παρότρυνση προς το ΔΝΤ να μαλακώσει τη στάση του Τέλος περίσσεψε και η αχρείαστη φλυαρία για τις μεγάλες επενδύσεις που θα φέρουν οι Ελληνες ομογενείς όπως αυτοί που… φαίνεται να έχουν ξεμείνει από ρευστό στην Εθνική Ασφαλιστική . Απευθείας αναθέσεις σε… θείους από το Σικάγο έχει αποδειχτεί ότι δεν λύνουν το πρόβλημα της οικονομίας. Το πολύ-πολύ να βοηθήσουν τον οικογενειακό προυπολογισμό κάποιων υπουργών.