Την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019 δύο φίλοι κυνηγοί με τα σκυλιά τους βρέθηκαν στην περιοχή του παλαιού λατομείου Λαζαρίδη στο Μενοίκιο Όρος του νομού Σερρών. Μετά από πολύωρο κυνήγι, γύρω στις 14.30 το μεσημέρι και σε υψόμετρο περίπου 1600 μέτρων, αντιλήφθηκαν στον δέκτη της συσκευής δορυφορικού εντοπισμού (GPS) ότι το σήμα του ενός σκύλου είχε χαθεί σε απόσταση μόλις 25 μέτρων από τους ίδιους.
Αναζητώντας τον σκύλο, φυλής Αγγλικού Πόιντερ με το όνομα Βόλφ (Wolf vom Mückenborn) με την βοήθεια της συσκευής οδηγήθηκαν στο άνοιγμα ενός φρεατίου – βαράθρου, αθέατου από μακριά, αν και χωρίς μεγάλη κλίση. Το βάραθρο βάθαινε απότομα και σχεδόν κάθετα. Το βάθος του διακρινόταν μέχρι περίπου τα 8-9 μέτρα. Η σαθρότητα των πετρωμάτων και οι επικίνδυνες κλίσεις στο στόμιο του φρεατίου καθιστούσαν απαγορευτική ακόμη και την προσέγγιση για την εκτίμηση της κατάστασης.
Ο σκύλος δεν έδινε κανένα σημείο ζωής και παρουσίας. Ωστόσο η ένδειξη του GPS ήταν σαφής και διέλυε κάθε αμφιβολία για το πού βρισκόταν. Ειδοποιήθηκε άμεσα η Πυροσβεστική Υπηρεσία Σερρών, η οποία ταχύτατα κινήθηκε, αλλά λόγω του μεγάλου απαραίτητου χρόνου – περίπου 2,5 ώρες - για να φθάσει στο σημείο, λόγω του ιδιαίτερα δύσβατου δασικού δρόμου, κρίθηκε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει η επιχείρηση διάσωσης την ίδια ημέρα, γιατί θα νύχτωνε σύντομα.
Την επόμενη ημέρα, Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, κλιμάκιο τριών πυροσβεστών μαζί με τους δύο φίλους κυνηγούς κινήθηκαν στην περιοχή με το πρώτο φως της ημέρας. Επί τόπου οι άνδρες της Π.Υ. εκτίμησαν την κατάσταση και αποφάνθηκαν ότι το σημείο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και την επιχείρηση θα μπορούσε να την φέρει εις πέρας μόνον η Ε.Μ.Α.Κ. με ειδικό εξοπλισμό και ειδικά εκπαιδευμένους άνδρες.
Ειδοποίησαν άμεσα τη μονάδα της ΕΜΑΚ Θεσσαλονίκης και σε τρεισήμισι ώρες, τέσσερις άνδρες της υπηρεσίας με τον απαραίτητο εξοπλισμό ήταν παρόντες στο σημείο. Η διάσωση του Βολφ άρχισε περίπου στις 16.00. Ο επικεφαλής της ομάδας της ΕΜΑΚ καταρριχήθηκε στο βάθος του φρεατίου το οποίο ξεπερνούσε τα 25 μέτρα! Ήταν δηλαδή πολύ περισσότερο βαθύ από την αρχική εκτίμηση. Κατά την καταρρίχηση ενημέρωνε τους άνδρες στην επιφάνεια ότι επικρατούσαν συνθήκες απόλυτου σκότους και υγρασίας και ότι δεν υπήρχε κανένα σημείο της παρουσίας του σκύλου.
Εκεί που οι ελπίδες όλων πήγαν να χαθούν, με την άφιξη του επικεφαλής στον πυθμένα του φρεατίου ακούστηκε στην επιφάνεια μία χαρούμενη φωνή: “Βόλφ αγόρι μου! Εδώ είσαι;! Τον βρήκα! Είναι εδώ ζωντανός και χωρίς τραύματα!”. Η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός τόσο των δύο φίλων κυνηγών όσο και των μελών της ΠΥ Σερρών και της ΕΜΑΚ στην επιφάνεια δεν περιγράφονταν!
Δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος στον επικεφαλής να προσδέσει τον Βολφ επάνω του ώστε να μπορέσει να αναρριχηθεί με την βοήθεια των υπολοίπων στην επιφάνεια. Κατά την άνοδο του επικεφαλής μαζί με τον Βολφ χρειάστηκε και η συνδρομή - κάθοδος δεύτερου διασώστη στο πηγάδι για βοήθεια στο σημείο του βράχου με αρνητική κλίση. Ωστόσο με τον απόλυτο συντονισμό όλων, η άνοδος των δύο διασωστών και του σκύλου διεξήχθη με απόλυτη επιτυχία και ασφάλεια. Στις 18.30 ο Βόλφ βρισκόταν ασφαλής και ευτυχής στην αγκαλιά του ιδιοκτήτη του, ο οποίος εξέφρασε συγκινημένος την βαθειά του ευγνωμοσύνη τόσο στα μέλη της ΕΜΑΚ όσο και στα μέλη της ΠΥ Σερρών.
Στον άτυχο και τυχερό ταυτόχρονα Βολφ παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες κυρίως για την αντιμετώπιση της υποθερμίας την οποία πέρασε για περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο.
Η ανταπόκριση, ο συντονισμός, η αποτελεσματικότητα και το ήθος των ανθρώπων της ΕΜΑΚ και της ΠΥ Σερρών υπήρξε πέρα από κάθε περιγραφή. Η επιχείρηση διεξήχθη από την αρχή σε κλίμα επαγγελματισμού, σοβαρότητας, αυτοθυσίας, αλλά και χιούμορ, πράγμα το οποίο απεδείκνυε συνεχώς την αυτοπεποίθηση και το υψηλότατο ηθικό αυτών των ανθρώπων που δίνουν την μάχη της διάσωσης για όποιον την έχει ανάγκη, ανθρώπου ή ζώου.
Τα φρεάτια – πηγάδια αυτού του τύπου σε μεγάλο υψόμετρο αποτελούν φυσικά γεωλογικά φαινόμενα τα οποία οι ντόπιοι των χωριών του Μενοικίου όρους τα αποκαλούν “χιονότρυπες”. Θεωρούνται εξόχως επικίνδυνα για ζώα και για ανθρώπους, ιδιαίτερα σε περιόδους καιρικών φαινομένων που δυσχεραίνουν την όραση. Οι τοπικές αρχές και ομάδες (δήμοι, δασαρχεία, κυνηγετικοί και ορειβατικοί σύλλογοι) θα έπρεπε να δώσουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην σήμανση ή ακόμη και περίφραξή τους. Η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου ή παραγωγικού ζώου μπορεί να αποτελεί θλιβερό γεγονός. Η πιθανή απώλεια ωστόσο μιας ανθρώπινης ζωής θα ήταν τραγικό.
Στις ημέρες του μηδενισμού τις οποίες περνά η κοινωνία μας, ο οποίες οδηγούν πολλούς σε εύκολα και απαξιωτικά σχόλια η ίδια η πράξη έρχεται να δείξει την αλήθεια και να διαλύσει την αμφιβολία:
Ναι, και σήμερα υπάρχουν ήρωες που βάζουν την ανάγκη του άλλου πάνω από τον εαυτό τους!
Εμείς τους είδαμε στο πρόσωπο των πυροσβεστών – διασωστών της ΕΜΑΚ!
Ας τους δίνει ο Θεός δύναμη και ας τους προσέξει η πολιτεία και η κοινωνία λίγο περισσότερο!
