Back to top

Η Ομογένεια δεν είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι: Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τις δικές τους ευθύνες

29/10/2017 - 11:12

Κάθε φορά που ένας Έλληνας Πρωθυπουργός συναντιέται με τον Αμερικανό Πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, γίνεται λόγος για μια «νέα εποχή» στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Λίγο-πολύ χρησιμοποιούνται τα ίδια επιχειρήματα και παρουσιάζεται μια ωραιοποιημένη εικόνα. Αλλά, με την πάροδο του χρόνου αποδεικνύεται ότι πέρα από τις φιλοφρονήσεις και τα καλά λόγια δεν προκύπτει ουσιαστικό εθνικό όφελος για την προάσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και για τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τέτοιες επισκέψεις και γενικότερα επισκέψεις Ελλήνων πολιτικών είναι η υπερβολή στα όσα λέγονται για την Ομογένεια, για τον ρόλο της στα πολιτικά δρώμενα των ΗΠΑ και στα εθνικά θέματα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, η Ομογένεια διαδραματίζει σημαντική επιρροή στην Ουάσιγκτον και πρωτοστατεί για τη σωτηρία της Ελλάδας. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, γιατί άλλο είναι αυτό που ευχόμαστε και άλλο είναι η ωμή πραγματικότητα. Δυστυχώς, η ελληνοαμερικανική κοινότητα είναι πολυκερματισμένη και σε υπολογίσιμο βαθμό άγεται και φέρεται από άτομα που δεν τους ενδιαφέρουν η Ελλάδα, η Κύπρος και ο Ελληνισμός.

Έχουν άλλου είδους επιδιώξεις: προσωπικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές ή απλά λειτουργούν με εντιμότητα ως Αμερικανοί πολίτες χωρίς να νιώθουν ότι έχουν «υποχρέωση» απέναντι στην ελληνική καταγωγή τους. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν ορισμένοι αξιόλογοι φορείς και δραστήριοι πολίτες, με πατριωτισμό και ευαισθησία για καθετί το ελληνικό, που προσπαθούν να καλύψουν το τεράστιο κενό στο μέτρο του δυνατού. Ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική παιδεία δεν αποτελούν προτεραιότητες για αρκετούς μεγάλους οργανισμούς και για τους περισσότερους ομογενείς εκατομμυριούχους.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν και εκείνοι που επιχείρησαν στο παρελθόν να βοηθήσουν ή θα ήθελαν να προσφέρουν, αλλά είτε έχουν άσχημες εμπειρίες είτε ακούν για «περίεργες ιστορίες» και διστάζουν. Εκτός από την έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής γι’ αυτά τα ζητήματα, τις πλείστες φορές διαπιστώνεται ότι απουσιάζει η διαφάνεια και μερικοί κληρικοί και λαϊκοί επιδιώκουν να «λεηλατήσουν» το ελληνικό φιλότιμο. Το ομογενειακό εκπαιδευτικό σύστημα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- ανήκει στην Αρχιεπισκοπή που διοικητικά και εκκλησιαστικά ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και το οποίο λόγω των τουρκικών παρεμβάσεων έχει περιορισμένες δυνατότητες.

Τα τελευταία χρόνια, ελληνικά σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο και έδρες Ελληνικών Σπουδών σε αμερικανικά πανεπιστήμια συρρικνώνονται και μειώνονται. Η ελληνοαμερικανική κοινότητα διαθέτει και το υλικό και τους ανθρώπους και τα χρήματα για να γίνουν μικρά και μεγάλα θαύματα, αλλά δεν διαθέτει αντιπροσωπευτική, πολυσυνθετική ηγεσία και ένα συνολικό όραμα ώστε τα όσα λένε οι Πρωθυπουργοί όταν επισκέπτονται τις ΗΠΑ, να ανταποκρίνονται πράγματι στην αλήθεια.

Και η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, ο πολιτικός και ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας έχουν τις δικές τους ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση. Η Ομογένεια δεν είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι. Αντίθετα, φαίνεται μέσα από γεγονότα, αριθμούς και έρευνες ότι μπορεί να διανύει το τελευταίο στάδιο πριν την πλήρη αποκοπή της από τον εθνικό κορμό.

Του Πανίκου Παναγιώτου