Ενας από τους πρώτους πολέμιους, τότε, της «σύνθετης ονομασίας» υπήρξε -ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- ο Ανδρέας Παπανδρέου .
Σε μια κρίσιμη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, περί τα τέλη του 1991, προσήλθε αναγνωρίζοντας ότι το «Σλαβομακεδονία» ήταν η καλύτερη συμβιβαστική λύση που μπορούσε να υπάρξει.
Παρ' όλα αυτά, κατέστησε σαφές ότι δεν θα συναινούσε. Ο λόγος; Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε εξέλιξη το Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και ήταν πεπεισμένος ότι «ο Μητσοτάκης ήθελε την καταδίκη του
Η εντολή του προς τους εκτελεστικάριους, λοιπόν, ήταν ότι πάση θυσία έπρεπε να «πέσει» η κυβέρνηση της Ν.Δ. Στο πλαίσιο αυτό εντάχθηκε και η απόλυτη άρνηση για το Μακεδονικό…
Το ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε στα μαχητικά και ογκώδη συλλαλητήρια της εποχής. Και, όταν έγινε η πρώτη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, τον Φεβρουάριο του 1992, λίγο μετά την οριακή αθώωση Παπανδρέου, τα πράγματα είχαν ήδη πάρει τον δρόμο τους…
Η δεύτερη -και καθοριστική- σύσκεψη έλαβε χώρα τον Απρίλιο. Ο Κων. Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, επεδίωξε την επανάληψή της για να αλλάξει η απόφαση που απέρριπτε οποιαδήποτε χρήση του όρου «Μακεδονία», αλλά αυτό «κατέστη αδύνατον, λόγω της απολύτου αρνήσεως του Ανδρέα Παπανδρέου».
Ο Παπανδρέου είχε δώσει, επίσης, οδηγίες «να ενθαρρυνθεί» ο Αντ. Σαμαράς, ο οποίος βρισκόταν πια σε τροχιά ρήξης με τον Κων. Μητσοτάκη
Αν, δηλαδή, δεν «μεσολαβούσε» το Ειδικό Δικαστήριο, θα είχε δοθεί λύση (προ 25ετίας) στο εθνικό θέμα;