Τελευταία την ονομάζουν «η Κυρά της Κινάρου» σε αντιστοιχία με την «Κυρά της Ρω», καθώς φυλάττει Θερμοπύλες στη νησίδα του Αιγαίου μαζί με το γιο της απ΄όταν επέστρεψαν από την Αυστραλία.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Πολιτεία, που τους έχει ανάγκη ως ακρίτες, και τους έκοψε το μοναδικό επίδομα που λάμβαναν, και τους βάζει να πληρώσουν μίσθωμα για τις ξέρες όπου βόσκουν τα λιγοστά ζώα τους, με τα οποία θρέφονται επάνω στο νησί.
«Αυτοί τα παίρνουν διπλά και τριπλά και ζουν σαν βασιλιάδες και δεν νοιάζονται για εμάς τους ακρίτες που φυλάμε τα μικρά νησιά στο Αιγαίο, με τους Τούρκους να πετάνε συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν θέλουμε πολλά, θέλουμε αυτά που δικαιούμαστε και μας έχουν κόψει», κάνει έκκληση στο κράτος μέσω του «Θέματος» η κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη, που μαζί με τον γιο της βρίσκεται αντιμέτωπη με την ελληνική γραφειοκρατία.
Ο γιος της Ρηνιώς, Γιώργος Κατσοτούρχης, λάμβανε επιδότηση από τον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) για την κτηνοτροφική του δραστηριότητα στο νησί.
Ωστόσο, με το νέο ηλεκτρονικό σύστημα μαζί με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά πρέπει να καταθέσει τίτλο ιδιοκτησίας είτε μισθωτήριο συμβόλαιο της έκτασης, όπου βοσκούν τα ζώα του, για να λάβει την επιδότηση.
Όπως φαίνεται το υπουργείο Οικονομικών θεωρεί την Κίναρο, όπως όλες τις νησίδες και βραχονησίδες, δημόσια περιουσία και κρίνει ότι οι κάτοικοί τους θα πρέπει να πληρώνουν ενοίκιο, εκτός και αν προσκομίσουν μισθωτήριο ή τίτλους ιδιοκτησίας.
Χαρτιά που λόγω του ότι δεν υπήρχε και κτηματολόγιο σε πάρα πολλές περιοχές της Ελλάδας δεν διαθέτει η οικογένεια Κατσοτούρχη, η οποία δυσκολεύεται πλέον να αποδείξει την περιουσία της στο νησί.
Σημειωτέον ότι το ύψος της επιδότησης δεν ξεπερνάει τα 4.000 ευρώ, τα οποία συντηρούν δύο ανθρώπους που ζουν σε μια βραχονησίδα.
Τι περιμένουν οι ίδιοι; Την υλοποίηση των πρόσφατων δεσμεύσεων του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιάννη Τσιρώνη, πως το επίμαχο βοσκοτόπι θα τους παραχωρηθεί, ώστε να συνεχίσουν να λαμβάνουν το επίδομα, βοηθώντας τους έτσι να επιβιώσουν στο άγονο νησί. «Η Κίναρος είναι η ζωή μου. Δεν την αλλάζω με τίποτα. Εδώ είναι ο παράδεισος», λέει η κυρά Ρηνιώ, παρά τα σημαντικά προβλήματα.