Ο Ιερός Κλήρος που διακονεί στην Ιερά Επισκοπή Μελβούρνης, συνήχθη, χθες, με χαρά και ευλάβεια στον Αρχιεπισκοπικό Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου, στο πλαίσιο της τακτικής Ιερατικής Συνάξεως της Επισκοπής Μελβούρνης. Της Συνάξεως προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μελβούρνης κ. Κυριακός, ενώ συμμετείχαν κληρικοί και μοναχοί από ολόκληρη την Επισκοπή, για μια ημέρα θεολογικού στοχασμού, πνευματικής οικοδομής και εκκλησιαστικής ενότητας.
Η ημέρα ξεκίνησε με προσευχή, καθώς ο Ιερός Κλήρος συναθροίστηκε εντός του Αρχιεπισκοπικού Ναού, επικαλούμενος τη χάρη του Αγίου Πνεύματος για να καθοδηγήσει τις εργασίες της Συνάξεως. Η Σύναξη προσέφερε μια ευλογημένη ευκαιρία για πνευματική ανανέωση, εδραιωμένη στο φρόνημα της Εκκλησίας και θεμελιωμένη στο ποιμαντικό λειτούργημα που κάθε ιερέας διακονεί με ταπείνωση και αγάπη.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μελβούρνης κ. Κυριακός απηύθυνε εγκάρδιο καλωσόρισμα προς όλους τους παρισταμένους και μετέφερε τις πατρικές ευλογίες και την αδιάλειπτη αγάπη του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου. «Όλοι μας συγκινούμαστε βαθιά από τη στοργική μέριμνα του Σεβασμιωτάτου», τόνισε ο Θεοφιλέστατος και επεσήμανε: «Ο Σεβασμιώτατος ευλογεί καθέναν εξ υμών και τις οικογένειές σας, και σας διαβεβαιώνει για την ακλόνητη αγάπη και στήριξή του. Οι άοκνες προσπάθειές του για το καλό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής αποτελούν για όλους μας φάρο πίστης και ενότητας».
Ο Θεοφιλέστατος μίλησε με πνευματικό βάθος για το ιερό λειτούργημα της ιερωσύνης, υπενθυμίζοντας στους κληρικούς ότι η διακονία τους δεν είναι απλώς ένα αξίωμα, αλλά μια βαθιά κλήση για να υπηρετούν τον Χριστό μέσα στις καρδιές των πιστών. «Ο κληρικός στέκεται ως υπηρέτης, όχι υπεράνω του λαού, αλλά εν μέσω αυτού», ανέφερε, «καλούμενος να μετέχει στις χαρές και στις λύπες των ανθρώπων, να προσφέρει την παρηγορία του Ευαγγελίου και να είναι σκεύος του ελέους του Θεού».
Αναφερόμενος στην πρόσφατη συνεδρίαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, η οποία συνήλθε στο Σύδνεϋ την περασμένη εβδομάδα, υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Μακαρίου, ο Θεοφιλέστατος τόνισε τη σημασία της κανονικής τάξεως και της συνεργασίας των ποιμένων της Εκκλησίας. «Η Εκκλησία μας προοδεύει και ενδυναμώνεται όχι μέσω της διαιρέσεως, αλλά μέσω της ενότητος και της υπακοής», επεσήμανε ο Επίσκοπος κ. Κυριακός και προσέθεσε: «Ο Σεβασμιώτατος έχει θέσει ένα στέρεο, κανονικό θεμέλιο, το οποίο διαμορφώνει ένα δυναμικό και γεμάτο πίστη μέλλον για την Ορθοδοξία στην Αυστραλία».
Το κεντρικό θέμα της Συνάξεως: «Το Σώμα του Χριστού: Χώρος υποδοχής για όλους τους ανθρώπους», υπογράμμισε την ενωτική και θεραπευτική αποστολή της Εκκλησίας στον κόσμο. Αντλώντας έμπνευση από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους, ο Θεοφιλέστατος εμβάθυνε στο μυστήριο της Εκκλησίας ως το ζωντανό Σώμα του Χριστού: «ἵνα τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη· καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη» (1 Κορ. 12:25–26). Ο Θεοφιλέστατος υπενθύμισε σε όλους ότι «κανένα μέλος δεν είναι περιττό· όλα είναι αναγκαία· όλα αγαπώνται και αγκαλιάζονται εν Χριστώ».
Αυτό το πνεύμα συμπερίληψης συνεχίστηκε με την ανάγνωση ενός σημαντικού πνευματικού άρθρου του Αρχιδιακόνου του Οικουμενικού Θρόνου π. Ιωάννη Χρυσαυγή, το οποίο αφορούσε τη διακονία προς τους πιστούς με ειδικές ανάγκες, προσφέροντας εύστοχες και βαθυστόχαστες προσεγγίσεις για μια διακονία εμποτισμένη με συμπόνια και χριστοκεντρική αγάπη.
Η συζήτηση, στο πλαίσιο της Συνάξεως, εμπλουτίστηκε περαιτέρω από τους διακεκριμένους προσκεκλημένους ομιλητές. Η κ. Μαίρη Γακοπούλου, Διευθύνουσα Σύμβουλος του Ιδρύματος Agapi Care, μίλησε στους κληρικούς για το πώς μπορούν να καλύψουν τις πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες των Ορθόδοξων Χριστιανών που ζουν με αναπηρίες. Το Agapi Care είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αφιερωμένος στην υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες και των οικογενειών τους, μέσα από υπηρεσίες φιλοξενίας, κοινοτικής ενίσχυσης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους. Η κ. Γακοπούλου τόνισε τον αναντικατάστατο ρόλο του ιερού Κλήρου στη δημιουργία φιλόξενου περιβάλλοντος στις ενορίες, όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή της Εκκλησίας.