Το Σάββατο 16 Αυγούστου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τ.Κ. Πετριλίων, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος χοροστάτησε με κατάνυξη στην Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Μετά το πέρας της Ακολουθίας, τελέσθηκε η αναχώρηση της θαυματουργής Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Πετριλιωτίσσης – Φαναριωτίσσης, η οποία με ευλάβεια και συγκίνηση συνοδεύτηκε από τους ιερείς και τον πιστό λαό προς το Φανάρι. Εκεί θα παραμείνει μέχρι και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, προκειμένου να τεθεί σε προσκύνηση και να προσφέρει τον αγιασμό Της στους πιστούς που θα προσέλθουν να την τιμήσουν.
Η παρουσία της Παναγίας στην καρδιά των πιστών υπήρξε και πάλι αφορμή δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Θεό, ενώ οι προσευχές όλων ανυψώθηκαν προς Εκείνη, την Μητέρα του Κυρίου και Μητέρα όλων μας, ζητώντας τη μεσιτεία και την προστασία Της σε κάθε στιγμή της ζωής.
Στο Θείο Κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος τόνισε:
«Την Κοίμηση και την Ζωηφόρο θάνατο εορτάζουμε της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η οποία, όπως πολύ ωραία, θεολογικότατα και εμπεριστατωμένα αναφέρεται στο απολυτίκιο της εορτής, που θεωρώ όλοι μας λίγο – πολύ το γνωρίζουμε και το ψελλίζουμε μαζί με τους ιεροψάλτες, με την Κοίμησή της δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Δεν μας άφησε δηλαδή χωρίς τη δική Της παρουσία και χωρίς τη δική Της σκέπη και ασφάλεια.
Βέβαια, οι άνθρωποι όλοι μας έχουμε μάθει, αυτό που θέλουμε και να το διεκδικούμε, αλλά και έχουμε απαίτηση την ώρα που το επιθυμούμε να το προσλαμβάνουμε στη ζωή μας. Η Παναγία όμως, μας δείχνει ένα άλλο ήθος και μια άλλη κατάσταση αρετής, που είναι πραγματικά πέρα από τα κοσμικά δεδομένα και τις κοσμικές σκέψεις και επιθυμίες. Γιατί Εκείνη παρέδωσε τα πάντα εις τον Θεό, παρέδωσε τη ζωή της, παρέδωσε την προσωπική της ζωή, παρέδωσε ό,τι θα μπορούσε και μπορεί κάθε γυναίκα να απολαμβάνει στη ζωή της. Ήταν Μητέρα του Θεού!
Διαφορετικά όμως λειτούργησε μέσα στην παρθενική της κοιλία ο τόκος, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός. Γιατί, ξέρετε, Τον γέννησε απόνως και ακόπως, χωρίς πόνο και χωρίς κόπο. Τον πόνο και τον κόπο του Χριστού ως Υιού της, Αυτή τον προσέλαβε κάτω από το Σταυρό Του κατά την ώρα της σταυρώσεώς Του και του σταυρικού Του θανάτου. Μια αντίθετη κατάσταση δηλαδή, από τη βιολογική κατάσταση των άλλων γυναικών. Όμως, μέσα της παρέμεινε εννέα μήνες ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, ο οποίος μέσα στην παρθενική της μήτρα ένωσε το κτιστό με το άκτιστο, τον Θεό με τον άνθρωπο και εξαιτίας της, η οποία έγινε πύλη του ουρανού για να περάσει ο Θεός εις την γη, έχουμε ανάμεσά μας σεσαρκωμένο Θεόν Λόγον.
Και βέβαια είναι πολύ απλό να το λέμε. Το θέμα είναι πώς μπορούμε να το κατανοήσουμε και πώς μπορούμε να μπούμε εις τα ενδότερα αυτού του γεγονότος, του τί σημαίνει «ενανθρώπησις του Θεού, διά Πνεύματος Αγίου, εκ της Μαρίας της Παρθένου»· που ενανθρώπησε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έχουμε τον Θεό ανάμεσά μας, έχουμε τον Θεό ορατό να συνομιλεί μαζί μας. Έχουμε τον Θεό εξεικονιστό, να μπορεί να εξεικονίζεται, δηλαδή να ιστορείται και να καταγράφεται στις ιερές εικόνες. Εάν παρέμενε μέσα στην πνευματική Του κατάσταση ο Θεός, όπως ήταν στην Παλαιά Διαθήκη, δεν θα είχαμε κάτι οικείο και ψηλαφητό ανάμεσά μας.
Όλα αυτά, είναι απόρροια της αποδοχής της Μαρίας, της ταπεινής κόρης της Ναζαρέτ, για να δεχθεί μέσα της τον Θεό Λόγο και ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει από Άσαρκος Λόγος του Θεού, να γίνει σαρκωμένος ανάμεσά μας και δεν εγκαταλείπει τον κόσμο με την Κοίμησή Της και την ένδοξη στους ουρανούς Μετάστασή Της. Γιατί εφόσον έγινε Μητέρα του Δημιουργού, καθίσταται παραχρήμα και Μητέρα ολόκληρης της κτίσεως, αφού Εκείνος δημιούργησε την κτίση. Και γίνεται Μητέρα και δική μας, παραχρήμα και αυτεπάγγελτα, είτε εμείς το θέλουμε είτε όχι.
Ενεργοποιείται βέβαια η μητρότητά της όταν εμείς την προσεγγίζουμε, όταν εμείς προσερχόμαστε στα ιερά της εικονίσματα, ψελλίζουμε προσευχές και ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες αλλά και αιτήματα, ώστε να μας δίδει τη δυνατότητα Εκείνη, ως Πάναγνη Μητέρα, να αντιπροσφέρει σε όλους εμάς το μεγαλείο και τη δόξα του Υιού της, δηλαδή να κοινωνούμε με τον Θεό. Και αυτό γίνεται διά της Παναγίας Μητέρας, γιατί ήταν άνθρωπος, γιατί είναι Μητέρα, γιατί είναι γυναίκα όπως όλες οι γυναίκες του κόσμου – όπως η μητέρα μας, η αδελφή μας, η σύζυγός μας. Ένα τέτοιο πρόσωπο, αλλά ιερό. Επειδή υπερικοσμήθηκε εξαιτίας της ταπείνωσής της και του πνευματικού της αγώνα, με όλες τις αρετές, γι’ αυτό και έγινε κεχαριτωμένη κόρη.
Γι’ αυτό και ο Θεός εύκολα επεσκίασε την προσωπικότητά της και εγκαταστάθηκε μέσα σε Αυτήν.