Βροντερό μήνυμα έστειλαν περισσότεροι από 1.500 πιστοί που βρέθηκαν στην πανήγυρη της Αγίας Μαρίνας στη Νεκρή Ζώνη της Δερύνειας στην Κύπρο. Από το 1974 το συρματόπλεγμα του Αττίλα στερεί τη Δερύνεια από την επαφή και επικοινωνία της τόσο με την Αμμόχωστο όσο και τη θάλασσά της. Το 70% της περιοχής του Δήμου είναι κατεχόμενο και όλοι οι κάτοικοι έχουν χάσει τις περιουσίες τους.
Πρόκειται για ένα βυζαντινό εξωκλήσι που βρίσκεται εντός της Νεκρής Ζώνης. Ένα από τα πολλά που παραμένουν “σκλαβωμένα” μετά την την τουρκική εισβολή. Μετά την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών να δώσουν άδεια στον Δήμο Δερύνειας προκειμένου να γίνει η μετάβαση στο εξωκλήσι και να εορταστεί η μνήμη της Αγίας Μαρίνας, «ζωντάνεψαν» και πάλι οι μνήμες στην βυζαντινή εκκλησία στη Νεκρή Ζώνη.
Όπως αναφέρει η Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου εκατοντάδες πιστοί, πρόσφυγες και μη, έσυραν ευλαβικά τα βήματά τους, για ν’ ανάψουν ένα κερί και να τιμήσουν την ιερή μνήμη του αθληφόρου Μεγαλομάρτυρος.
Την ίδια ώρα η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Ωστόσο, στη μαρτυρική Μεγαλόνησο τίποτα δεν είναι δεδομένο ακόμη και για την πιο απλή πράξη άσκησης του θρησκευτικού συναισθήματος.
Όπως ανέφερε σε γραπτή του δήλωση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο Δήμαρχος Δερύνειας, Άντρος Καραγιάννης, 1.500 και πλέον άτομα έστειλαν το βροντερό μήνυμα ότι, η άσκηση του θρησκευτικού καθήκοντος αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα των πιστών εκεί και όπου υπάρχουν θρησκευτικά μνημεία.
Σαράντα εννέα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή ο αγώνα για επίλυση του Κυπριακού ζητήματος παραμένει ενεργός. Το απαιτούν άλλωστε οι περιστάσεις. Μέσα στον σχεδόν μισό αυτό αιώνα εκκλησιαστικά μνημεία της Κύπρου που βρίσκονται στην κατεχόμενη πλευρά υπέστησαν μεγάλες καταστροφές. Η μνήμη των Κυπρίων όμως δεν τα αφήνει να περάσουν στη λήθη. Με την βροντερή παρουσία τους κάθε φορά που οι αρχές το επιτρέπουν μεταβαίνουν στις πατρογονικές εστίες τους για να δηλώσουν “παρών”.
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται στη νεκρή ζώνη της περιοχής Δερύνειας και αποτελεί κηρυγμένο Αρχαίο Μνημείο.
Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα που αποτελείται από τον κυρίως ναό, ένα μικρό σταυροειδή ναό με τρούλο, ένα μικρό νάρθηκα στον ίδιο αρχιτεκτονικό τύπο που φέρει και αυτός τρούλο και ένα καμαροσκέπαστο ναό προσκολλημένο στη νότια πλευρά τους. Ο κυρίως ναός και ο νάρθηκας πιθανόν να χρονολογούνται στο 12ο αιώνα, ενώ οι προσθήκες του νότιου ναού πιθανόν να χρονολογούνται στον 15ο αιώνα. Ολόκληρο το συγκρότημα είναι χτισμένο πάνω σε υπόγειο αγίασμα.
Το 70% της περιοχής του Δήμου Δερύνειας είναι κατεχόμενο
Στην αγκαλιά του κόλπου της Αμμοχώστου στα ανατολικά παράλια της Κύπρου, πλάι στην ιστορική και άλλοτε κοσμοπολίτικη πόλη του Ευαγόρα, την ξακουστή Αμμόχωστο, βρίσκεται η όμορφη θαλασσοφίλητη και φιλοπρόοδη Δερύνεια.
Σύμφωνα με στοιχεία και πληροφορίες που υπάρχουν η Δερύνεια βρίσκεται στη θέση αυτή για 700 περίπου χρόνια. Αποδεικνύεται όμως από τους αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία που βρίσκονται στην κατεχόμενη περιοχή και στη Νεκρή Ζώνη ότι η ιστορία της Δερύνειας είναι πολύ μεγαλύτερη.
Απέχει μόνο 5 χιλιόμετρα από την Αμμόχωστο και 2 χιλιόμετρα από την καταγάλανη θάλασσα με τη χρυσή αμμουδιά της.
Το συρματόπλεγμα του Αττίλα στερεί από το 1974 τη Δερύνεια από την επαφή και επικοινωνία της τόσο με την Αμμόχωστο όσο και τη θάλασσα της. Το 70% της περιοχής του Δήμου είναι κατεχόμενο και όλοι οι κάτοικοι έχουν χάσει τις περιουσίες τους.
Ο πληθυσμός του Δήμου είναι περίπου 7.500. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται οι 1.000 πρόσφυγες που ζουν στον οικισμό προσφύγων της Δερύνειας ενώ δεν περιλαμβάνονται οι 3.000 πρόσφυγες κάτοικοι της κατεχόμενης ενορίας της «Κάτω Δερύνειας» που βρίσκονται όπως όλοι οι πρόσφυγες σκορπισμένοι σ’ ολόκληρη την Κύπρο και στο εξωτερικό.