«Να κρατήσουμε την αγάπη στην ψυχή μας, να την καλλιεργήσουμε και να τη διδάξουμε στα παιδιά μας». Αυτή ήταν η πατρική παραίνεση του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου προς τους ευσεβείς πιστούς της Ενορίας Αγίας Παρασκευής, στο προάστιο Blacktown του Σύδνεϋ, όπου ιερούργησε το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, 28 Απριλίου 2024. Ο Αρχιεπίσκοπος έτυχε θερμής υποδοχής κατά την άφιξή του στην κατάμεστη από πιστούς και λαμπροστόλιστη εκκλησία. Στο καθορισμένο σημείο της Ακολουθίας του Όρθρου ευλόγησε τα παραδοσιακά βάγια, τα οποία έπειτα μοιράστηκαν στο εκκλησίασμα, ενώ κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας κήρυξε τον θείο λόγο, ορμώμενος από το γεγονός της θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Αφού περιέγραψε εισαγωγικά το πανηγυρικό κλίμα που επικρατούσε την ημέρα αυτή στους κόλπους του λαού των Ιεροσολύμων, έσπευσε στη συνέχεια να διακρίνει ότι «ένα πρόσωπο μόνο ήταν σκυθρωπό και σκεπτικό, και φαίνεται να μη μετέχει σε αυτό το σκηνικό της χαράς». Το πρόσωπο αυτό ήταν ο Χριστός, παρατήρησε ο Σεβασμιώτατος, καθότι γνώριζε ότι λίγες ημέρες μετά τις ζητωκραυγές και τις επευφημίες, οι ίδιοι άνθρωποι θα φώναζαν «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν». «Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και πρωτίστως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λένε πολλές φορές ότι η φωνή του λαού δεν είναι πάντοτε η φωνή του Θεού», επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος και συνέχισε: «Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που έχουν γνώμη για την Εκκλησία ενώ είναι άθεοι. Αν και για όλα τα άλλα ζητήματα συνηθίζουμε να απευθυνόμαστε στους ειδικούς, δυστυχώς για τα ζητήματα της Εκκλησίας και της Θεολογίας έχουν όλοι γνώμη. Και αυτό, το ότι όλοι γνωρίζουν και όλοι θέλουν να επιβάλουν τη γνώμη τους, οδήγησε τον λαό των Ιεροσολύμων μέσα σε λίγες ημέρες, από εκεί που φώναζε “Ωσαννά”, να φωνάζει “σταύρωσον αυτόν” και “το αίμα αυτού εφ΄ ημάς και επί τα τέκνα ημών”». Υπενθυμίζοντας, εξάλλου, την προφητική διάσταση που απέκτησε για τους Ιουδαίους η κραυγή «το αίμα αυτού εφ΄ ημάς και επί τα τέκνα ημών», ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τους πιστούς να είναι φειδωλοί στους λόγους τους και προσεκτικοί όταν πρόκειται να κατακρίνουν και να καταδικάσουν κάποιον. «Όταν πρόκειται να πούμε μια καλή κουβέντα, να τη λέμε χωρίς να το σκεφτούμε», παρότρυνε. «Κι όταν είναι να κάνουμε το καλό», συμπλήρωσε, «ας μην το σκεφτόμαστε».«Όταν όμως πρόκειται να πούμε άσχημα λόγια, όταν πρόκειται να κρίνουμε και να κατηγορήσουμε», αντέτεινε, «τότε πρέπει να προσέχουμε όλοι μας, διότι η κρίση κατά του πλησίον είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα τα οποία καυτηριάζει ο Χριστός».