Για άλλη μια φορά Αθήνα και Λευκωσία βλέπουν το τυρί και δεν βλέπουν την φάκα σε σχέση με τα υποτιθέμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Κατ’ αρχάς τα θριαμβολογικά λεγόμενα για τα ευρήματα της Εxxon – Mobil στην πρόσφατη γεώτρησή της στον στόχο «Γλαύκος» του οικοπέδου δέκα, αποτελούν κάτι μεταξύ υπερβολών και μυθευμάτων.
Ο υπολογισμός του κοιτάσματος σε 5-8 τρις (tcf) δεν μπορεί , χωρίς να είναι αμελητέος, δεν μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητικός σε ποσότητα (4,5 τρις (tcf) το πολύ το εκμεταλλεύσιμο μέγεθος), δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να στηρίξει τερματικό σταθμό στην Κύπρο και η απόδοση των 40 δις, η οποία ελέχθη, είναι τουλάχιστον υπερβολική.
Να σημειώσουμε, εδώ ότι ακόμη λιγότερο ικανοποιητικό είναι το κοίτασμα στην κυπριακή ΑΟΖ Αφροδίτη, 4,5 τρις κυβ. πόδια, (για το οποίο υπάρχει, επιπλέον, διένεξη στην κατανομή ανάμεσα σε Κύπρο και Ισραήλ), ενώ το κοίτασμα Καλυψώ αναμένεται να είναι ακόμα μικρότερο, γύρω στα 3,7 τρις.
Και ενώ τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ δεν μπορούν να προκαλούν ιδιαίτερο ενθουσιασμό και μόλις κρατάνε τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες στο παιχνίδι, τα πολιτικά και γεωπολιτικά παιχνίδια, με αφορμή το φυσικό αέριο της Κύπρου, έχουν πάρει κυριολεκτικά φωτιά.
Η Τουρκία αξιοποιώντας την εντατική θορυβώδη και μεγαλόστομη δραστηριότητα της Κύπρου στο φυσικό αέριο , έχει ξεδιπλώσει πλήρης όλες τις επεκτατικές βλέψεις της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, αμφισβητώντας και μάλιστα έμπρακτα τα νόμιμα θαλάσσια δικαιώματα Αθήνας και Λευκωσίας.
Από την άλλη Αθήνα και Λευκωσία, χρησιμοποιώντας ως αφορμή και πρόσχημα, παρά ως πραγματική αιτία, την «προστασία» τους απέναντι στην τουρκική βουλιμία, μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά κάτω από την μπότα του αμερικανοϊσραηλινού άξονα στην περιοχή.
Και αυτό την ίδια ώρα που η Κύπρος υποχωρεί ατάκτως και με την πίεση της Ελλάδας νομοθετεί ειδικό λογαριασμό για τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, ο οποίος δεν θα χρησιμοποιηθεί για εξόφληση χρέους και θα μείνει ανέγγιχτος προς όφελος και των «δύο κοινοτήτων»(!), ενώ ο πρώην πρωθυπουργός εξωτερικών της Κύπρου Γ. Ρολάνδης προτείνει να συμφωνηθεί κατανομή μεταξύ τους και οι Τουρκοκύπριοι να εισπράττουν το μερίδιο τους μετά από 10 χρόνια, εφόσον δεν υπάρξει λύση. Πιο ανοικτές κινήσεις επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου με αφορμή το φυσικό αέριο δεν μπορούσαν να υπάρξουν. Από ευκαιρία το φυσικό αέριο, πάει να γίνει (αφορμή) κατάρα!
Στις 20 Μαρτίου ανακοινώθηκε τριμερής συνάντηση στην Ιερουσαλήμ (!), τοποθεσία πρόκληση για τους Παλαιστίνιους, ανάμεσα στους επικεφαλής Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, την παρουσία και την επικυριαρχία του αμερικανικού ΥΠΕΞ Πομπέο! Στόχος της συνάντησης η υπογραφή της κατασκευής αγωγού, του λεγόμενου EastMed, που θα φέρει το φυσικό αέριο από την ανατ. Μεσόγειο στην Ευρώπη μέσω Κύπρου, Κρήτης, στεριανής Ελλάδας, Ιταλίας.
Κι’ όμως , όλως τυχαίως από την υπογραφή ενός τέτοιου έργου απουσιάζει επιδεικτικά ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Κόντε, παρ’ ότι ο αγωγός θα καταλήγει σε ιταλικό έδαφος.
Το έργο του EastMed μπορεί, ενδεχομένως να υπογραφεί. Αλλά αυτό , που επιθυμούν διακαώς ΗΠΑ και Ισραήλ, για πολιτικούς λόγους και άλλο υλοποίηση του έργου, η οποία θα είναι πολύ αμφίβολη γιατί το κόστος του είναι τεράστιο, γιατί οι ποσότητες φυσικού αερίου που μπορεί να μεταφέρει πολύ περιορισμένες, εξυπηρετώντας κατά κύριο λόγο μόνο το Ισραήλ και γιατί η Αίγυπτος, η μόνη χώρα στην Ανατ. Μεσόγειο που διαθέτει μεγάλα αναγνωρισμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου (zohr 30 τρις κυβ. πόδια κ.λ.π!) και δυο τερματικούς σταθμούς , πάει και για τρίτο, έχει ταχθεί κατά της κατασκευής του EastMed.
Αυτό που απομένει, λοιπόν από το θόρυβο γύρω από τον EastMed είναι κυρίωςαμερικανοϊσραηλινή επιχείρηση να θ8εσουν υπό τον απόλυτο έλεγχο τους, ως πολιτικοστρατιωτικά, ενεργειακά και οικονομικά πιόνια, Ελλάδα και Κύπρο για τα στρατηγικά τους σχέδια στην Μ. Ανατολή.
Οι δικαιολογίες των συνένοχων κυβερνητικών υπαλλήλων σε Αθήνα και Λευκωσία, πως η αμερικανοϊσραηλινή δορυφοποίηση τους και η τριμερής «συμμαχία», Ελλάδας –Κύπρου –Ισραήλ, υπό την υψηλή επιστασία των ΗΠΑ, που επισφραγίζεται με την παρουσία του αμερικανού ΥΠΕΞ Πομπέο στην συνάντηση της Ιερουσαλήμ, αποτελούν δήθεν ασπίδα έναντι των Τουρκιών σχεδιασμών σε Αιγαίο και Αντ. Μεσόγειο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μυθολογίες και προπαγανδιστικές φαντασιώσεις.
Δεν υπάρχει καμμιά περίπτωση ΗΠΑ και Ισραήλ και μάλιστα σε μια περίοδο που ακολουθούν φθίνουσα και παρακμάζουσα πορεία, να συγκρουστούν στρατιωτικά με την Τουρκία για χάρη των θαλάσσιων δικαιωμάτων τους και ενδεχομένως για περιορισμένα και χαμηλής απόδοσης κοιτάσματα φυσικού αερίου Αθήνας και Λευκωσίας στα οποία εμπλέκονται αμερικανοϊσραηλινές εταιρείες.
Ούτε φυσικά εξυπηρετούνται τα ευρύτερα στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή από μια ολοκληρωτική ρήξη με την Τουρκία.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ από την μια και η Τουρκία από την άλλη αυτό που κατά βάση επιδιώκουν είναι ένας αμοιβαίος συμβιβασμός που θα κρατήσει ζωντανή την στρατηγική τους σχέση,
Ηπα και Ισραήλ παίζουν το παιχνίδι της «προστασίας» Ελλάδας και Κύπρου κατά κύριο λόγο για να πιέσουν σε ένα ανεκτό συμβιβασμό μαζί τους, την Τουρκία, συμβιβασμό που θα έχει ως «μεζέ» στο μενού την Ελλάδα και την Κύπρο. Ελλάδα και Κύπρος θα έχουν , κατά πάσα πιθανότητα σε Αιγαίο και Κύπρο, την τύχη που είχαν οι κούρδοι της Συρίας. Θα έρθουν αντιμέτωπες με την εγκατάλειψη των ΗΠΑ, μετά από αμερικανοτουρκικό συμβιβασμό και μετά από νέα επιβεβαίωση εκ μέρους των ΗΠΑ της αδυναμία τους να παίξουν τον παλιό ηγεμονικό τους ρόλο.
Ελλάδα και Κύπρος έχουν ένα ανυπολόγιστης αξία πολιτικοστρατιωτικό δυναμικό, το οποίο αντί να το εκχωρούν στις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως άβουλα πιόνια τους, θα πρέπει να το αξιοποιήσουν για τα δικά τους νόμιμα συμφέροντα στο πλαίσιο μιας νέας πραγματικάπολυδιάστατης πολιτικής διεθνών οικονομικών, αμυντικών και πολιτικών σχέσεων.