Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπ.Γιλντιρίμ ανακοίνωσε 22 εξοπλιστικά προγράμματα για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις ασφαλείας, αξίας 5 δις δολαρίων.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε τα προγράμματα αυτά έχουν να κάνουν με το σύστημα αεράμυνας,αντιβαλλιστικούς πυραύλους,εκκσυγχρονισμό αρμάτων μάχης,προμήθεια ηλεκτρονικών συστημάτων και διάφορες άλλες απαιτήσεις της στρατοχωροφυλακής.
“Το σημαντικό είναι πως τα ποσοστά εγχώριας παραγωγής σε αυτά τα προγράμματα είναι πολύ υψηλά”, ανέφερε ο Γιλντιρίμ.
“Η Τουρκία είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις αμυντικές της ανάγκες με δικές της δυνατότητες και βοηθά κι άλλες χώρες “, πρόσθεσε ο Γιλντιρίμ επικρίνοντας εμμέσως της Ρωσία που δεν συζητά τη μεταφορά τεχνογνωσίας για τους S-400.
“Δεν ακολουθούμε μια τέτοια πολιτική. Επιτρέπουμε στις φιλικές και αδελφικές χώρες να επωφεληθούν από την τεχνολογία και τις πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας “, δήλωσε ο Γιλντιρίμ. Μην εκπλαγούμε αν το άλοθι που θα ψάξει η Τουρκία για να μην υλοποιήσει την αγορά των S-400 είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας.
Η εκτελεστική επιτροπή της υποεπιτροπής της Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας συνεδρίασε για να συζητήσει τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (TSK) και τις βελτιώσεις στην υποδομή της αμυντικής βιομηχανίας.
Υπό την προεδρία του πρωθυπουργού , στη συνάντηση συμμετείχε για πρώτη φορά ο υπουργός Άμυνας Nurettin Canikli και ο υπουργός Εσωτερικών Süleyman Soylu.
Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία προσπάθησε να οικοδομήσει την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία για να μειώσει την εξάρτηση από ξένους προμηθευτές.
Η επιτροπή συζήτησε επίσης τη συμφωνία για την αγορά του πυραυλικού συστήματος S-400 από τη Ρωσία. Ο Ρώσος προεδρικός σύμβουλος Βλαντιμίρ Κοζίν δήλωσε νωρίτερα ότι η Μόσχα έλαβε “προκαταβολή” από την Άγκυρα για το αμυντικό σύστημα και ότι το συνολικό κόστος παράδοσης του πυραυλικού αμυντικού συστήματος S-400 θα υπερβεί τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο υφυπουργός Άμυνας Ισμαήλ Ντιμίρ δήλωσε ότι η παράδοση του πυραυλικού συστήματος θα ξεκινήσει εντός δύο ετών.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία απαιτεί μεταφορά τεχνολογίας μαζί με τα ρωσικά συστήματα πυραύλων, το πρώτο μέρος της παράδοσης δεν προβλέπει μια τέτοια κοινή παραγωγή.