«Το έθνος μου ανέθεσε την ευθύνη της προεδρίας και της εκτελεστικής εξουσίας», δήλωσε κατά την επινίκια ομιλία του ο Ταγίπ Ερντογάν. Η νίκη αυτή αποτέλεσε επιβεβαίωση της πολιτικής του Σουλτάνου που θέτοντας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τη χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα "έστρωσε" τον κρατικό μηχανισμό και εδραίωσε την παρουσία του στην προεδρία για αρκετά ακόμη χρόνια.
Στην ουσία, ο τουρκικός λαός επικύρωσε το ρόλο που φιλοτέχνησε ο ίδιος ο Ερντογάν για τον εαυτό του: του μόνου στιβαρού ηγέτη που μπορεί να απογειώσει την Τουρκία και να αποτρέψει την υλοποίηση των «δυτικών σχεδίων» συρρίκνωσης του μεγέθους και της ισχύος της χώρας. Παράλληλα, ο ίδιος ο λαός επικύρωσε το μετασχηματισμό της τουρκικής εθνικής ταυτότητας: πλέον, οι ισλαμικές αξίες γίνονται αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της.
Οι ακραίες τοποθετήσεις που προηγήθηκαν τους τελευταίους μήνες προκάλεσαν εθνικό παροξυσμό που δύσκολα θα τιθασευτεί. Έτσι, η πλειοψηφία του λαού θα συνεχίσει να πιστεύει ότι το τουρκικό έθνος βρίσκεται στο στόχαστρο διεθνούς συνωμοσίας επειδή θεωρείται «λαμπρό και ισχυρό».
Στο Αιγαίο και την Κύπρο, η πολιτική θα παραμείνει αμετάβλητη, σε γενικές γραμμές. Οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να επενδύουν στη θεωρία των γκρίζων ζωνών και να προσπαθούν μέσω εκφοβισμού να αποτρέψουν την κυπριακή κυβέρνηση από την υλοποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού της. Και το αγκάθι των 8 Τούρκων στρατιωτικών που βρήκαν άσυλο στην Ελλάδα θα συνεχίζει να συμψηφίζεται κατά τρόπο παράλογο με τους 2 Έλληνες αξιωματικούς που ακόμα βρίσκονται έγκλειστοι στην Αδριανούπολη.
Η «ερντογανική» Τουρκία είναι πλέον γεγονός. Μόνο που αυτό σηματοδοτεί την περαιτέρω απομάκρυνσή της από τη δημοκρατική κανονικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος δυτικός κόσμος.