Με δυο ρητά απάντησε ο Νίκος Αναστασιάδης κληθείς να κάνει τον απολογισμό του στα 10 χρόνια Προεδρίας. Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν παρέλειψε να αφήσει και αιχμές για αγωγές λιβέλλου.
Στην ερώτηση για το τι τον στεναχώρησε περισσότερο σε αυτά τα 10 χρόνια, ο Πρόεδρος απάντησε «η αχαριστία. Η αχαριστία ανθρώπων οι οποίοι ευνοήθηκαν. Υπάρχουν δυο ρητά.. το ένα είναι «φοβού την εκδίκησιν των υπό σου ευεργετηθέντων» και το δεύτερο είναι «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός απ' τον ευεργετηθέντα αχάριστο».
Αυτό αφορά κάθε άνθρωπο, κάθε προσωπικότητα που είχε τη δυνατότητα να ευεργετήσει ή να βοηθήσει και στο τέλος το μόνο που εισπράττει είναι μίσος, είναι εμπάθεια.. είναι μια συμπεριφορά που δεν θέλω να με χαρακτηρίζει.. μέχρι σήμερα 40 χρόνια ξέρετε τη νοοτροπία μου. Μια φορά στην αρχή της καριέρας μου κίνησα αγωγή λιβέλου. Η αποθράσυνση κάποιου με οδηγεί τώρα, στο τέλος της καριέρας μου, που δεν θα θεωρηθεί ότι φιμώνω κάποιον.. μέχρι σήμερα ουδέποτε παρενέβηκα. Αν μέχρι σήμερα κάποιος με ενοχλούσε.. είναι καλά γνωστό ότι μπορεί να φωνάζω να εκνευρίζομαι αλλά την επόμενη στιγμή διαγράφονται τα πάντα», είπε.
Για την επόμενη μέρα του.. ο ίδιος είπε ότι «ουδέποτε ήταν ο άνθρωπος του παρασκηνίου. Δεν μπορώ να νιώθω ότι συνταξιοδοτούμαι. Παρά την ηλικία μου νιώθω αρκετά νέος.. ενεργός, όχι νέος και νέος. Με ενοχλεί κάποτε που υπερήλικας πέραν των 65 όπως με ενοχλούσε και η σύνταξη γήρατος και είπα αλλάξετε την να χαρείτε γιατί στα 65 δεν είναι γέρος. Εξάλλου είναι γνωστό.. αν ακολουθήσω τα γονίδια των προγόνων μου..
Αν χρειάζονται παρεμβάσεις με φιλικές συμβουλές σε οποιονδήποτε θα βρίσκεται στην εξουσία, αυτό μπορεί να γίνεται δημοσίως ή κατ’ ιδίαν αν δεν ακούει. Πιστεύω ότι θα έχω την ευχέρεια να καταγράψω κάποια από το τι πράξαμε στη δεκαετία, ιδιαίτερα στον τομέα του Κυπριακού..».
Κλείνοντας είπε ότι ένα mea culpa είναι για τα όσα δεν κατόρθωσε να λύσει το Κυπριακό. «Με βαρύνει.. αλλά δεν νιώθω τύψεις ότι εξαιτίας των χειρισμών μου δεν υπήρξε λύση.. δεν μπορώ παρά να απολογηθώ για λάθη που έπραξα. Είμαι όμως περήφανος που παραδίδω ένα κράτος, μια Κύπρο σύγχρονη, με θεσμούς και εύχομαι εκείνοι που θα με διαδεχθούν να συνεχίσουν την ίδια πορεία. Αφήνουμε το κληροδότημα Η Κύπρος του Αύριο.. είπαμε να τα γράψω στο βιβλίο αυτά».