Άρνηση αυτόχθονων πληθυσμών
Η Άγκυρα αρνείται επίσης ότι οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες είναι αυτόχθονες πληθυσμοί της γης όπου εγκαταστάθηκαν οι Τούρκοι αιώνες αργότερα, καταλαμβάνοντας το έδαφος και εξοντώνοντας όσους ζούσαν ήδη εκεί.
Οι μουσουλμάνοι Τούρκοι από την Κεντρική Ασία έφτασαν στα αρμενικά υψίπεδα και την Ανατολή, που ήταν τότε η Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, μόνο κατά τη διάρκεια του 11ου αιώνα. Μέσω στρατιωτικών εισβολών, οι Μουσουλμάνοι Τούρκοι κατέλαβαν τις πόλεις και τα χωριά όπου οι αυτόχθονες Χριστιανοί ζούσαν για αιώνες. Ως γνωστόν οι Οθωμανοί Τούρκοι εισέβαλαν τελικά στην Κωνσταντινούπολη τον 15ο αιώνα, φέρνοντας την καταστροφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά από αυτό, οι καταχρήσεις κατά της χριστιανικής θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς έγιναν ευρέως διαδεδομένες. Μεταξύ των πιο κρίσιμων στοιχείων, υπογραμμίζει η Uzay Bulut, «είναι ότι οι νεαροί Τούρκοι μαθητές, που δεν έχουν ιδέα για την αληθινή ιστορία της χώρας τους, υποβάλλονται σε πλύση εγκεφάλου με ψέματα για την προέλευση της χώρας τους και τροφοδοτούν το μίσος προς τα απομεινάρια των μειονοτήτων» .
Ως αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά γίνονται ενήλικες απομνημονεύοντας τα ψέματα που τους διδάσκονται στα σχολεία, αρνούμενοι ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία διέπραξε γενοκτονία κατά των γηγενών Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων. Αυτά τα παιδιά, αναφέρει ο ερευνητής, «δεν φταίνε αν δεν γνωρίζουν την αληθινή ιστορία της χώρας τους, ούτε τα γεγονότα που σχετίζονται με τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των μειονοτήτων».
Τρέφονται με ψέματα
Τρέφονται με το ψέμα ότι οι μειονότητες ζούσαν «ευτυχισμένες» στην οθωμανική αυτοκρατορία για αιώνες, έως ότου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις «τις υποκίνησαν να επαναστατήσουν ενάντια στην κυβέρνησή τους». Στην πραγματικότητα ωστόσο, όπως σημειώνει η ερευνήτρια: «Αντίθετα, οι μειονότητες που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πάντα καταπιέζονταν, υποδουλώνονταν, έπεφταν θύματα επιθέσεων, ληστεύονταν, απαγάγονταν, βιάζονταν και σφαγιάζονταν, μέχρι τη γενοκτονία του 1915. Αυτές οι μειονότητες δεν θεωρούνταν καν πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Όχι μόνο «αυτές οι μειονότητες δεν θεωρούνταν καν πολίτες δεύτερης κατηγορίας», αναφέρει η Uzay Bulut, αλλά «δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα και ήταν στο έλεος των βάναυσων ηγετών τους», επισημαίνει η δημοσιογράφος, η οποία χαρακτηρίζει την εκπαίδευση των Τούρκων μαθητών ως «παραπληροφόρηση, εσκεμμένη διαστρέβλωση και ιστορικό αναθεωρητισμό». «Δεν πρόκειται απλώς για μια διαμάχη μεταξύ Αρμενίων και Τούρκων», υποστηρίζει αφού «η τουρκική κυβέρνηση γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι οι κατηγορίες για γενοκτονία είναι πραγματικές». Και αυτό διότι «τα οθωμανικά αρχεία που έχει στην κατοχή της εξηγούν την αλήθεια, ακόμη και μετά την επιλεκτική εκκαθάρισή τους από κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο». Σύμφωνα με τον Dr. Gregory H. Stanton, πρόεδρο του Genocide Watch, η άρνηση είναι το τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας. «Η άρνηση είναι η συνέχεια μιας γενοκτονίας, διότι είναι μια συνεχής προσπάθεια να καταστραφεί η ομάδα των θυμάτων ψυχολογικά και πολιτισμικά, να αρνηθούν τα μέλη της ακόμη και τη μνήμη των δολοφονιών των συγγενών τους». Η Τουρκία θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αλήθεια και να διδάξει «στους αθώους Τούρκους μαθητές τα τραγικά γεγονότα της ιστορίας για τις σφαγές και τη γενοκτονία», διότι «ούτε η σημερινή νέα γενιά ούτε η σημερινή τουρκική κυβέρνηση είναι υπεύθυνοι, αφού δεν υπήρχαν κατά τη διάρκεια αυτών των δολοφονιών», καταλήγει.