Πως η συμφωνία των Πρεσπών οδηγεί σε πόλεμο στα Βαλκάνια μια ώρα αρχύτερα. Πλήρης ανάλυση
Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται από τις 24 Μαρτίου του 1999, όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας επειδή αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Πρόκειται για την πρώτη επίθεση στην ιστορία της Συμμαχίας κατά κυρίαρχου κράτους.
Τι άλλαξε από τότε ;
Όλοι διαπιστώσαμε σήμερα το κατεπείγον , το Κρατίδιο των «Σκοπίων» να εισέλθει στο ΝΑΤΟ . Όλοι επίσης , που έχουν ασχοληθεί με τα γεωπολιτικά γνωρίζουν ότι «ο σκοπός του ΝΑΤΟ είναι να κρατά τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω »
Η είσοδο των «Σκοπίων» στο ΝΑΤΟ δεν είναι αρκετή . Για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός που ξεκίνησε θα πρέπει οπωσδήποτε να «μπει» στη συμμαχία άμεσα η Σερβία και η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας .
Εδώ όμως υπάρχει κάτι το εξαιρετικά σοβαρό . Ο σερβικός λαός δεν έχει ακόμη ξεχάσει τον πόλεμο που εξαπέλυσε σε βάρος του το ΝΑΤΟ το 1999 και το αίμα που χύθηκε . Πρόσφατα άλλωστε ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε για το θέμα ότι «Η Σερβία δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε στρατιωτική συμμαχία και θέλει να έχει τη δική της απόφαση για την ανάπτυξη και την διάθεση των ενόπλων δυνάμεων της για όπου αυτή κρίνει απαραίτητο».
Η Σερβία δηλαδή , ήδη αρνήθηκε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και αυτό αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο στα σχέδια της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας .
Εάν όμως ο σχεδιασμός δεν ολοκληρωθεί θα μετατραπεί σε στρατηγική ήττα της συμμαχίας ικανή , να την αποδομήσει. Τι σημαίνει αυτό ; Η πίεση προς τη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας να μπουν στη συμμαχία θα γίνει αφόρητη.
Αυτό ακριβώς στην πραγματικότητα εξυπηρετεί η είσοδο των «Σκοπίων» στο ΝΑΤΟ , να ενεργοποιηθεί αυτή η πίεση . Το δεδομένο αυτό δείχνει ότι για τη συμμαχία , είχε και έχει δευτερεύουσα αξία το πως θα λέγεται αυτό το Κράτος . Εδώ φαίνεται η αδυναμία της Εξωτερικής μας πολιτικής να εκμεταλλευτεί τα γεωπολιτικά δεδομένα στη βιασύνη της να εξυπηρετήσει.
Ποιος όμως είναι «ο αντίπαλος» στη διαμάχη για τα κομβικά οικονομικά – γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή , η αλλιώς στη λεγόμενη «μάχη των αγωγών»; (Να θυμηθούμε εδώ το σκάνδαλο που ξέσπασε ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία, μετά την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να απελάσει δύο ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει, σε άλλους δύο, την είσοδο στην Ελλάδα)
Η Ρωσία πράγματι είναι γεωπολιτική παγκόσμια δύναμη , ένα από τα τρία κέντρα στον αναδυόμενο νέο πολύ-πολικό κόσμο και είναι αναμενόμενο να υπερασπίσει τα ιστορικά της συμφέροντα στα Βαλκάνια που υπάρχουν από ανέκαθεν.
Ποια είναι αυτά ;
Τα Βαλκάνια είναι ένα από τα πεδία αντιπαράθεσης της Ρωσίας με τη Δύση, η οποία συνεχίζεται από το 2013 – 2014, μετά την ουκρανική κρίση. Να μην ξεχνάμε ότι ,από τον Μάρτιο του 2014, η ΕΕ έχει σταδιακά επιβάλει περιοριστικά μέτρα κατά της Ρωσίας. Τα μέτρα θεσπίστηκαν λόγω της παράνομης προσάρτησης της Κριμαίας και της εσκεμμένης αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας που είναι πλέον η τρίτη στην εφοδιαστική αλυσίδα στο μετασοβιετικό χώρο.
Η πληγή δηλαδή είναι ανοικτή και «ξύνεται» πλέον στα Βαλκάνια.
Η Ρωσία υπερασπίζει τα συμφέροντά της στον αποκαλούμενο «μετά-σοβιετικό χώρο» στην Ασία , με τρόπο που συνιστά διαρκή ήττα της Δύσης . Τούτο σημαίνει πλέον ( ο θάνατό σου η ζωή μου ) , ήτοι , όσο θα υπάρχει η κατάσταση υπέρ της Ρωσίας στο μετασοβιετικό χώρο τόσο θα μαίνεται και θα κλιμακώνεται η προσπάθεια της Δύσης να «ηττηθεί» η Ρωσία στα Βαλκάνια.
Τούτο σημαίνει ( για τους γνώστες της γεωπολιτικής ) ότι ΔΕΝ είναι συγκυριακή η αντίθεση της Ρωσίας σε ό,τι αφορά στην ένταξη των βαλκανικών χωρών στο ΝΑΤΟ.
Τα ανωτέρω συνιστούν ένα «ενεργό γεωπολιτικό αγωγό μεταφοράς » . Δηλαδή , όλες οι εντάσεις και τα συμφέροντα που συνεχίζουν να υφίστανται στο μετασοβιετικό χώρο θα εκτονωθούν στα Βαλκάνια .
Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα αναπτύξει περισσότερα από 10 μαχητικά SU-27 SU-30 στην Κριμαία, μετά τη δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, ότι η Ουκρανία ( υποκινούμενη από την Δύση ) σχεδιάζει μια «πρόκληση» κοντά στην περιοχή .
Δεδομένου του ότι στρατιωτικά, οι Ρώσοι είναι ισχυρότεροι απ’ ό,τι οι Αμερικάνοι στην περιοχή τους , οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία ουσιαστική στρατιωτική επιλογή στην περιοχή αυτή , όπως δεν είχαν καμία και στην Γεωργία το 2008. Χρειάζονται μήνες τεράστιες δαπανάς και μεγάλη πειθώ στα μέλη του ΝΑΤΟ για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στην περίπτωση μιας μεγάλης σύγκρουσης στην Ευρασία και να εμπλακούν.
Έτσι , η αντιπαράθεση ήδη ( όπως φαίνεται και από τα γεγονότα ) μεταφέρθηκε στα Βαλκάνια.
Στα βαλκάνια παράλληλα βλέπουμε τον Σέρβο πρόεδρο Α. Βούτσιτς να βάζει πάνω απ’ όλα την άμυνα της χώρας του και παρά τις αντιρρήσεις του ΔΝΤ να προχωράει σε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, των αστυνομικών και των μυστικών υπηρεσιών προκειμένου να είναι έτοιμος εν’ όψει μίας πολεμικής σύρραξης με την Αλβανία και το Κόσσοβο. Άρα , την «βλέπει να έρχεται ».
Εδώ ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης είναι περισσότερο από ορατός, καθώς 3.000 κα πλέον ένοπλοι Αλβανοί εθνικιστές έχουν περάσει από το Κοσσυφοπέδιο στο Τέττοβο. Η Πολεμική σύρραξη στα Βαλκάνια που θα πυροδοτήσει η πιθανή πλέον επιχείρηση της Αλβανίας να προσαρτήσει το Κόσοβο, που υποκινείται από τον πόθος της για ένωση της Αλβανίας με το Κόσοβο , κρέμεται σε μια κλωστή.
Όσο θα αυξάνεται η πίεση προς τη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας να «μπουν» στη συμμαχία άμεσα εν’ όψει μίας πολεμικής σύρραξης με την Αλβανία και το Κόσσοβο , τόσο η Ρωσία θα εξοπλίζει σαν αστακό τη Σερβία (έχει ήδη παραλάβει οκτώ Mig-29 και δύο αντιπυραυλικά συστήματα Buk από τη Λευκορωσία ).
Οι εξελίξεις πλέον , φαίνονται προδιαγεγραμμένες.
Ας αναρωτηθούν συνεπώς όλοι όσοι στηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών , εάν έπραξαν σωστά ή όχι .
Με εκτίμηση , Λάζαρος Κ, Ευάγγελος Γ