Το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης. Όχι το πρόβλημα δεν είναι η αύξηση των δαπανών για την κοινή άμυνα, ούτε ο ρόλος της συμμαχίας μετά την σοβιετική κατάρρευση, ή ο Πούτιν. Αιτία είναι ο Ερντογάν, ο ισλαμιστής δικτάτορας της Τουρκίας που η πολιτική του υπονομεύει την συμμαχία αυτή των 29 εθνών με την ιστορία των 70 σχεδόν ετών.
Δημιουργημένο το 1949 το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να εξασφαλίσει την ελευθερία, την κοινή κληρονομιά και τον πολιτισμό των λαών των κρατών μελών υπό το θεμέλιο της Δημοκρατίας, των ατομικών ελευθερίων και του κράτους δικαίου.
Με άλλα λόγια ιδρύθηκε για να προστατεύσει τον Δυτικό πολιτισμό. Μέχρι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1991, το ΝΑΤΟ είχε απέναντί του τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σήμερα έχει απέναντί του τη Ρωσία και το ακραίο Ισλάμ. Από τις απειλές αυτές το Ισλάμ αποτελεί την πιο επικίνδυνη πρόκληση για τη Δύση. Κορυφαίοι αξιωματούχοι της συμμαχίας αντιλήφθηκαν αυτή την πραγματικότητα αμέσως μετά την σοβιετική κατάρρευση και τάσσονταν υπέρ της άμεσης αντιμετώπισης του ισλαμικού εξτρεμισμού.
Όμως οι απόψεις αυτές υπονομεύθηκαν από τον Ερντογάν. Έτσι αντί το ΝΑΤΟ να πολεμήσει το εξτρεμιστικό Ισλάμ, οι άλλες 28 χώρες βρέθηκαν με έναν ισλαμιστή δίπλα τους. Οι 28 έμειναν βουβοί απέναντι στον σχεδόν εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στην Τουρκία κατά των Κούρδων. Ούτε φάνηκε να ενοχλούνται από την ύπαρξη ενός ιδιωτικού στρατού (SADAT) του Ερντογάν.
Παρομοίως δεν αντέδρασαν όπως έπρεπε στους τουρκικούς περιορισμούς χρήσης της βάσης του Ιντσιρλίκ, αλλά και τις τουρκικές κινήσεις και τη ρητορική έναντι χωρών όπως η Αυστρία, η Κύπρος και το Ισραήλ, αλλά και κατά του σφοδρού αντιαμερικανισμού της Άγκυρας, που εκφράστηκε από ανθρώπους όπως ο δήμαρχος της Άγκυρας, ο οποίος ευχόταν καταστροφές και θανάτους στις ΗΠΑ. Ούτε η σύλληψη 12 Γερμανών υπηκόων στην Τουρκία, ούτε οι απόπειρες δολοφονίας Τούρκων στη Γερμανία, ούτε η κράτηση Αμερικανών, ούτε τα επεισόδια κατά Αμερικανών επηρέασαν το ΝΑΤΟ, που αγνόησε επίσης τη βοήθεια της Τουρκίας προς το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, τις τουρκικές επενδύσεις στους ιρανικούς υδρογονάνθρακες και τη μεταφορά μέσω Τουρκίας ιρανικών όπλων στη Χεζμπολάχ.
Οι δε δηλώσεις Ερντογάν για την ένταξη της Τουρκίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάη, μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, οι κοινές ασκήσεις δεν πτόησαν το ΝΑΤΟ, όπως και η συμφωνία για την αγορά των ρωσικών S-400 που περισσότερο προκάλεσε, παρά ενόχλησε, όπως και το θέμα με τη βίζα που ξέσπασε μεταξύ Άγκυρας και Ουάσινγκτον. Το ΝΑΤΟ πλέον μπορεί να ελπίζει ότι η «βασιλεία» Ερντογάν δεν θα είναι παρά ένα επεισόδιο και η Τουρκία θα επιστρέψει στους κόλπους της Δύσης και να συνεχίσει την αυτή πολιτική ή να αποφασίσει ότι η ενότητα της συμμαχίας είναι πιο σημαντική για να θυσιαστεί και να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε η Τουρκία να δει την πόρτα της εξόδου.
Στην περίπτωση αυτή πρέπει να απομακρυνθούν από το Ιντσιρλίκ όλα τα πυρηνικά όπλα και η βάση να κλείσει. Επίσης πρέπει να ακυρωθεί η πώληση μαχητικών F-35 στην Τουρκία, να εξαιρεθεί η Τουρκία από κάθε πρόγραμμα ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, να πάψει να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες, να πάψει η εκπαίδευση Τούρκων και να φύγει το τουρκικό προσωπικό από συμμαχικέ εγκαταστάσεις. Μια τέτοια κοινή στάση της συμμαχίας έναντι του Ερντογάν θα της επιτρέψει να ανακτήσει τα αρχικά της ιδεώδη και να αντιμετωπίσει τον ισλαμισμό υπερασπίζοντας και πάλι τον Δυτικό πολιτισμό.