Παρέμβαση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκανε ο Κύπριος ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ, S&D), καταγγέλλοντας την συστηματική καταστροφή εκκλησιών στα κατεχόμενα και συγκεκριμένα, αυτή την φορά, της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας στο κατεχόμενο χωριό Διόριος της επαρχίας Κερύνειας. Οι πληροφορίες για την καταστροφή της εκκλησίας δημοσιεύτηκαν αρχικώς στην Τουρκοκυπριακή εφημερίδα Kibris.
Στην παρέμβασή του ο κ. Μαυρίδης επισημαίνει στην Επιτροπή τα εξής:
«Σύμφωνα με δημοσίευμα στον Τουρκοκυπριακό τύπο (Τουρκοκυπριακή εφημερίδα Kibris 29.09.20), η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στο κατεχόμενο χωριό Διόριος βρίσκεται υπό κατάρρευση. Όπως καταγράφεται στο δημοσίευμα, ρωγμές δημιουργήθηκαν στο εξωτερικό της εκκλησίας που κτίστηκε το 1850, ενώ δέντρα άρχισαν να φυτρώνουν στους τοίχους. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το εσωτερικό της εκκλησίας είναι γεμάτο ακαθαρσίες και το μόνο που ακόμα στέκεται όρθιο είναι το καμπαναριό και οι κάτοικοι περιμένουν από τους «αρμόδιους» να φτιάξουν παιδικό πάρκο στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, η περίπτωση αυτή είναι άλλο ένα παράδειγμα της γενικότερης κατάστασης εκατοντάδων εκκλησιών ως αποτέλεσμα της συστηματικής πολιτικής της Τουρκίας και του υποτελούς καθεστώτος της για καταστροφή χριστιανικών μνημείων και χώρων λατρείας στο βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Ο κ. Μαυρίδης αφού υποδεικνύει στην Επιτροπή την κατεπείγουσα ανάγκη για διάσωση της υπό κατάρρευση εκκλησίας, ζητά να ενημερωθεί για τις «ενέργειες του παραρτήματος του Γραφείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που λειτουργεί στο κατεχόμενο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με την επίβλεψη και συντήρηση των θρησκευτικών μνημείων στα κατεχόμενα» καθώς και τις ενέργειες «της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να διασφαλιστεί η προστασία και συντήρηση θρησκευτικών μνημείων όπως επιβάλλει το πλαίσιο διαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κύπριος Ευρωβουλευτής θέτει ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το σοβαρό ζήτημα της συστηματικής καταστροφής χριστιανικών μνημείων και εκκλησιών στα κατεχόμενα και την ανάγκη προστασίας και συντήρησής τους με προληπτική δράση του παραρτήματος της Επιτροπής στα κατεχόμενα, όπως άλλωστε προνοείται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της.
Η Αγία Μαρίνα είναι η κύρια εκκλησία του χωριού. Άλλες εκκλησίες είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Άγιος Γεώργιος και Αγία Μαύρη.
Μέχρι το 1974 το Διόριος ήταν μεικτό χωριό της επαρχίας Κερύνειας. Βρίσκεται 1,5χμ. περίπου δυτικά του χωριού Μύρτου, σε υψόμετρο 300 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από το δάσος Μάντρες στα βορειοδυτικά, από το δάσος Διόριος στα δυτικά και νοτιοδυτικά και από το δάσος Καρπάσια στα νότια. Είναι το δεύτερο σε διοικητική έκταση χωριό της επαρχίας Κερύνειας (μετά τον Κορμακίτη).
Το χωριό συνδέεται οδικά με την Μύρτου, τον Κορμακίτη, την Αγία Ειρήνη και Καλό χωριό Μόρφου.
Μεγάλο μέρος του χωριού καλύπτεται από το ομώνυμο κρατικό δάσος. Στις υπόλοιπες εκτάσεις του χωριού καλλιεργούντο πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 κυρίως σιτηρά, χαρουπιές και ελιές. Ανεπτυγμένη ήταν επίσης η κτηνοτροφία και ιδίως η αιγοπροβατοτροφία.
Στην απογραφή του 1960 οι κάτοικοι του χωριού ήσαν 514 Έλληνες και 359 Τούρκοι. Οι Τούρκοι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό το 1964 εξαιτίας των διακοινοτικών ταραχών, που ακολούθησαν την ανταρσία των Τούρκων. Το 1973 ο Ελληνικός πληθυσμός ανερχόταν στους 500 κατοίκους. Μετά την κατάληψη του χωριού από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής το καλοκαίρι του 1974, πολλοί Τουρκοκύπριοι κάτοικοι επέστεψαν στο χωριό τους, ενώ αργότερα εγκαταστάθηκαν και αρκετοί έποικοι που μεταφέρθηκαν από την Τουρκία.
Το Διόριος είναι κτισμένο σε ωραιότατη τοποθεσία που περιβάλλεται από δάση, ενώ η θέα από την περιοχή του είναι θαυμάσια και απρόσκοπτη μέχρι τον κόλπο της Μόρφου και την περιοχή των αρχαίων Σόλων, το λιμάνι του Ξερού, την πεδιάδα της Μόρφου και τη θάλασσα της Αγίας Ειρήνης.
Λόγω της θέσης του το χωριό δεχόταν πολλές επιθέσεις Τούρκων ή και άλλων πειρατών κατά το Μεσαίωνα. Κατά την παράδοση σε μία από τις επιθέσεις των Τούρκων, πολλοί κάτοικοι του χωριού κρύφτηκαν σε κάποια σπηλιά, όμως ανακαλύφθηκαν και σφάχτηκαν. Η σπηλιά είναι μέχρι σήμερα γνωστή με την ονομασία σπηλιά Ματζ΄ελλάρη από το μακελειό που έγινε.
Άλλη παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή του χωριού υπήρχαν κατά την φραγκοκρατία δύο ρηγάτα (επαύλεις) που σε αυτές κατοικούσαν δύο αρχόντισσες, αδελφές του βασιλιά, που η μία ήταν γνωστή ως Αρκόντισσα. Μέχρι σήμερα, τοπωνύμιο του χωριού ονομάζεται Χωράφια της αρκόντισσας.
Επικρατέστερη άποψη για το όνομα του χωριού είναι ότι η ονομασία προήλθε από τις λέξεις δύο όρη, γιατί η τοποθεσία του χωριού αντικρίζει δύο λόφους.