Το ημερολόγιο έδειχνε 31 Ιανουαρίου 1996 όταν ο επίλογος της κρίσης των Ιμίων γραφόταν με τον χειρότερο τρόπο για την Ελλάδα.
Τρεις Ήρωες: ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, έχασαν την ζωή τους κάτω από αδιευκρίνιστες -μέχρι και σήμερα- συνθήκες. Το Αιγαίο «γκριζαρίστηκε» και οι Τούρκοι είχαν κάνει κίνηση ματ στην γεωπολιτική σκακιέρα με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης.
Η Μαρία Γιαλοψού η αδερφή του Ήρωα, Έκτορα Γιαλοψού μιλά στο Newsbomb.gr για τα δευτερόλεπτα που κύλησαν σαν αιώνες όταν άκουσε εκείνη και η οικογένεια της, ότι ένα ελικόπτερο «έπεσε».
Ο Ναυάρχος ε.α Ιωάννης Εγκολφόπουλος μοιράζεται μαζί μας τις έντονες στιγμές που έζησε στο Αιγαίο εκείνες τις κρίσιμες ώρες καθώς ήταν στο πεδίο της μάχης.
Από την πλευρά του ο πτέραρχος ε.α Ιωάννης Αναστασάκης δίνει τη δική του εκδοχή πώς οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έβλεπαν και ερμήνευαν τα γεγονότα από απόσταση και συγκεκριμένα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Ο διπλωματικός συντάκτης και διαχειριστής του komotinipress.gr, Νίκος Αρβανίτης προχωρά ένα βήμα πιο πέρα, αναλύοντας πώς η κρίση των Ιμίων δίνει πάτημα στους Τούρκους να επιχειρήσουν να «γκριζάρουν» και τη Θράκη.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανείς δεν ξεχνά. Είκοσι επτά χρόνια μετά, το Newsbomb.gr φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές εκείνης της νύχτας.
Μαρία Γιαλοψού: Επί 27 χρόνια, τέτοιες ημέρες, πονάει η ψυχή μας
Η Μαρία Γιαλοψού αδερφή του Έκτορα Γιαλοψού άνοιξε την πόρτα του πατρικού της στο Newsbomb.gr.
Μίλησε για εκείνη την νύχτα που δεν μπορούσε να ησυχάσει και να κοιμηθεί. Η μητέρα της άγρυπνη μπροστά από την τηλεόραση έβλεπε καρέ-καρέ τις εξελίξεις. Ήταν μια νύχτα που στοίχειωσε την ζωή της.
Η κρίση των Ιμίων είχε ξεκινήσει ένα μήνα πριν, από τα Χριστούγεννα του 1995. Τι σας έλεγε ο αδερφός σας για αυτή την κατάσταση;
«Ο Έκτορας έλειπε για κάποιο διάστημα σε άσκηση και γύρισε την τελευταία Παρασκευή πριν τον ειδοποιήσουν. Δηλαδή επέστρεψε Παρασκευή και Κυριακή τον ειδοποίησαν από την υπηρεσία του ότι πρέπει να παρουσιαστεί. Ήταν η μοίρα του να πάει ξανά.
Τον Έκτορα τον ρωτούσαμε εμείς. Εκείνος ήταν πάντα καθησυχαστικός και δύσκολα μιλούσε. Έλεγε ότι είναι μια συνηθισμένη τακτική των Τούρκων να προκαλούν και να παρενοχλούν. Δεν μιλούσε. Δεν ήθελε να μας αναστατώσει. Μπορεί εκείνος να έβλεπε κάτι παραπάνω αλλά δεν μιλούσε».
Είχατε επικοινωνία πριν την μοιραία πτήση;
«Όχι, δεν είχαμε. Μάλιστα, όπως ανέφερα και προηγουμένως, είχε γυρίσει από άσκηση από τα Δωδεκάνησα και την Κυριακή τον ειδοποίησαν. Μέσα σε αυτό το διάστημα δεν μας είπε κάτι. Εμείς τα βλέπαμε από την τηλεόραση και τον ρωτούσαμε, αλλά ο Έκτορας μας το παρουσίαζε διαφορετικά, πιο καθησυχαστικά. Δεν ήθελε να μας αναστατώσει… Αυτός ήταν ο Άκης - γιατί έτσι τον φωνάζαμε.
Όταν τον ειδοποιήσανε από την υπηρεσία, έτυχε να ήμουν εγώ αυτή που σήκωσε το τηλέφωνο. Όταν του είπα πως τον ζητάνε, εκείνος δυσανασχέτησε λέγοντάς μου, «πάλι εμένα; Τώρα γύρισα από την άσκηση». Για την ιστορία ήταν κάποιος άλλος να πάει, αλλά τελικά πήγε ο αδερφός μου. Μάλιστα, μετά από χρόνια, ο άλλος αδερφός μου ο Γιώργος, συνάντησε έναν απόστρατο αξιωματικό ο οποίος του είπε, ότι ο γιος μου ζει χάρη στον αδερφό σου… Ήταν να πάει αυτός και τελικά πήγε ο αδερφός μου στη θέση του. Αυτή ήταν η μοίρα του».
Εσείς πώς ζούσατε την κρίση από εδώ, δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν κινητά και social media όπως σήμερα.
«Είχα νιώσει την αγωνία. Η μητέρα μου τότε ήταν στον καναπέ για να βλέπει συνεχώς από την τηλεόραση ό,τι νεότερο συνέβαινε. Υπήρχε το ενδεχόμενο και είχε ακουστεί ότι μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος. Εκείνο το μοιραίο βράδυ, η μητέρα μου με έστειλε στο δωμάτιο να κοιμηθώ, αλλά εγώ για έναν ανεξήγητο λόγο δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Και εγώ και η μητέρα μου νιώσαμε έντονα την ανησυχία ότι κάτι θα συμβεί.
Κάποια στιγμή εκείνη άκουσε ότι έπεσε ένα ελικόπτερο, αλλά από δημοσιογραφικό λάθος ειπώθηκε ότι ήταν της Πολεμικής Αεροπορίας και όχι του Πολεμικού Ναυτικού. Όταν το άκουσε αυτό η μητέρα μου, το μυαλό της δεν πήγε στο δικό της το παιδί. Πήγε στο παιδί μιας άλλης φίλης της που ήταν στην Αεροπορία. Ήθελε να ξημερώσει για να την πάρει τηλέφωνο να δει τι είχε συμβεί. Την ίδια ώρα ο άλλος μου ο αδερφός, ο Γιώργος, δούλευε οδηγός και άκουγε πάντα το πρωί ραδιόφωνο. Όταν άκουσε το όνομα του Άκη έπαθε σοκ. Ευτυχώς που ήταν δίπλα του συνοδηγός και τον συγκράτησε».
Από την υπηρεσία του πότε σας ειδοποίησαν;
«Δεν μας ειδοποίησαν… ποτέ. Η γυναίκα του Έκτορα, η νύφη μου, πήρε τη Βάση και ρώτησε. Εκεί της είπαν πως ο Έκτορας ήταν ένας από τους πεσόντες».
Έχουν περάσει 27 χρόνια, όταν φθάνει το τέλος του Ιανουαρίου η ψυχή σας πονάει ακόμη;
«Πονάει η ψυχή ακόμη, όταν φθάνουν αυτές οι ημέρες. Δεν τα έχουμε ξεπεράσει. Με πολλά ερωτήματα να εκκρεμούν μέχρι και σήμερα και να ψάχνουμε σε δημοσιεύματα αν υπάρχει φως στην υπόθεση».
Παραμένουν -εντός εισαγωγικών- αδιευκρίνιστες οι συνθήκες ακόμη… Κάποια στιγμή θα θέλατε να μάθετε τι ακριβώς είχε συμβεί ή πλέον όχι;
Πέρυσι είχε ακουστεί στην τηλεόραση ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε. Με ικανοποίησε λίγο που το άκουσα στην τηλεόραση, δεν με ικανοποίησε που δεν το άκουσα από επίσημα χείλη. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου φώναζαν από την πρώτη στιγμή πως το ελικόπτερο το έριξαν. Δεν βγήκε ποτέ αυτό από το μυαλό τους. Δε γίνεται να σε φωνάζουν να δεις το ελικόπτερο και να στα παρουσιάζουν ως μπουλόνια».
Τι εννοείτε;
Πήγε η οικογένεια μου και η γυναίκα του Έκτορα να δούνε το ελικόπτερο. Όταν είδαν τις τρύπες που είχε, αποκρίθηκαν ότι ότι ήταν από τα μπουλόνια, δεν ήταν από όπλο τουρκικό. Εκτιμώ πως την ξέρουν την αλήθεια και δεν την λένε. Υποθέτω. Όπως επίσης υποθέτω πως όταν ο Τούρκος βλέπει πάνω του έναν προβολέα θα πυροβολούσε. Αυτή είναι η δική μου εκδοχή. Άλλωστε γι' αυτό το λόγο πετάξανε τα παιδιά, να εντοπίσουν αν υπάρχει κανένας Τούρκος στην βραχονησίδα.
Η κρίση των Ιμίων θα έπρεπε να είναι στα βιβλία της Ιστορίας;
«Θα έπρεπε, αυτή τη στιγμή δεν διδάσκεται, δεν υπάρχει καν στα βιβλία της Ιστορίας. Και ο γιος μου και η κόρη μου ό,τι γνωρίζουν για την κρίση των Ιμίων το ξέρουν από εμένα. Ο κόσμος δεν τους ξεχνά, αλλά θα πρέπει να βρεθούν τρόποι για να μνημονεύονται για τη θυσία τους».
Πηγή: Newsbomb.gr