Ας δούμε μερικούς από αυτούς, όπως καταγράφονται σε σχετικό φυλλάδιο από το Άγιο Όρος :
Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους; Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.
Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.
Μάϊος 2014, Αριζόνα
Στο βίντεο που ακολουθεί δείτε την αφήγηση του Γέροντα Νεκταρίου Βιτάλη που αναφέρεται σε θαύμα του Αγίου προς αυτόν…
Πόσο σπουδαιοτάτη η μετάνοια! ‘Ω τα θαυμαστά που υπάρχουν σ’ αυτήν! Διότι αν και μία, έχει την χάρη και τα κάνει όλα. Η γη δίνει καρπούς και τα κοπάδια μαλλί, η μετάνοια όμως είναι σαν γη και ουρανός, επειδή είναι για εκείνους που αμαρτάνουν στη θέση των καρπών και των πτηνών.
Στην προσφορά της μαρτυρικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως κατά το Μακεδονικό αγώνα αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απευθυνόμενος σε προσκυνητές από την Πέλλα και άλλες περιοχές της Μακεδονίας, σε ομιλία του, σήμερα, Σάββατο, 10 Φεβρουαρίου, μετά τον εσπερινό, όπου χοροστάτησε, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Τριώδιο ονομάζεται, σύμφωνα με τους κανόνες της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας, η κινητή περίοδος που ξεκινά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.
Το Τριώδιο έχει λάβει την ονομασία αυτή από το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, το Τριώδιο, το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες κατά τη συγκεκριμένη περίοδο.
Τιμάται σήμερα 10 Φεβρουαρίου από την Εκκλησία ο Άγιος Χαράλαμπος, πολιούχος και προστάτης των πόλεων: Πρέβεζα, Πύργος Ηλείας, Κέα, Φιλιατρά, Χανάκια Ηλείας.
Προφητικά λόγια για την εποχή μας της Αγίας Ματρώνας της Τυφλής από την Ρωσία (22 Νοεμβρίου 1881 – 2 Μαΐου 1952)
Ματρώνα της Μόσχας η αόμματη
Η Αγία Ματρώνα από την αρχή σήκωσε ένα βαρύ σταυρό τον οποίο με την ταπείνωση και την υπομονή τον κράτησε σε όλη της την ζωή. Γεννήθηκε αόμματη (δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες).
Ψυχοσάββατο: Τη θυμάμαι ν’ ανάβει το κερί και το θυμιατό, να βράζει στάρι και να ξεφλουδίζει ρόδια κι αμύγδαλα. Έπειτα ετοίμαζε το πιάτο και το ακουμπούσε κεντρικά στο τραπέζι.
«Είναι για τις ψυχές», μας έλεγε.
Τίποτε το μακάβριο σ’ όλα αυτά αλλά αόριστη μια γλύκα που έδενε με τον δριμύ αέρα της πιο ανυπόμονης άνοιξης και μ’ έναν ήλιο – βασιλιά που βασίλευε χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να βασιλεύει.
