Συγκλονιστικό βίντεο που δείχνει τον αγώνα ενός άξιου κληρικού εναντίον του ξεπουλήματος της Μακεδονίας στις Πρέσπες.
Αναμετάδοση του πύρινου λόγου του πατρός Χρήστου Σιάννα εκ Άργους, εφημερίου του Αγίου Παντελεήμονος πόλεως Ρόδου, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου.
Κατά το 1875 η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία, θέλησε να αποκαλύψει σε κάποιον για μια Αγία εικόνα Της που είχε ζωγραφίσει ο Απόστολος Λουκάς.
Βρισκόταν κάπου μέσα στη γη, δίπλα σ’ ένα χωράφι έξω από το χωριό Αρμένιο της Λαρίσης [τέως Γκερλί] και κοντά στον τόπο όπου υπάρχει σήμερα ο Ιερός Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής.
Γεννήθηκα άλαλος, χωρίς φωνή. Η μάνα μου είχε δυνατή πίστη. Μ΄έπαιρνε αγκαλιά κάθε χρόνο και με τα πόδια από τη γέφυρα, που μας άφηνε το λεωφορείο, ανέβαινε στο χωριό «Άγιος Λαυρέντιος» και όλη τη νύχτα κοιμόμασταν έξω από την εκκλησία. Η μάνα μου δεν κοιμόταν. Όλη τη νύχτα προσευχή στον Άγιο Απόστολο το Νέο,τον παρακαλούσε να μου δώσει τη φωνή.
Σταύρο αυτό γινότανε επί 16 συνεχή χρόνια. Ημουν 16 ετών. Καταλάβαινα τα πάντα αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω.
Μυστήριο την ώρα εκείνη που η ψυχή αφήνει το σώμα και ταξιδεύει στα Ουράνια και στην αιώνια ζωή.
Τέσσερις είναι οι κυριότερες προσβολές και πιο επικίνδυνες με τις οποίες συνηθίζουν να μας πολεμούν οι εχθροί μας δαίμονες κατά την ώρα του θανάτου.
Ο πόλεμος που μας κάνουν εναντίον της πίστεως, η απόγνωσις, η κενοδοξία και τα διάφορα φαντάσματα και οι μεταμορφώσεις των δαιμόνων σε Αγγέλους φωτός.
«Το έτος 2012, ο φοιτητής μου στο Τμήμα Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου Στέλιος Κρεούζος, ο οποίος είναι δημοσιογράφος του ΡΙΚ, διαγνώσθηκε με υγρό στους πνεύμονες και στην καρδιά.
Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο σχεδόν τέσσερα χρόνια περισσότερο, σε σχέση με όσους δεν έχουν δεσμούς με τη θρησκεία. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής μελέτης, που βασίσθηκε στην ανάλυση άνω των 1.000 δημοσιευμένων νεκρολογιών.
Κάποτε πού ήταν στην Αιδηψό καί έκανε μπάνια, ξυπνούσε άπό τίς 3 τά χαράματα καί προσευχόταν.
Ενα πρωί διηγήθηκε ότι τήν προηγούμενη βραδιά τόν επισκέφθηκαν γνωστοί κεκοιμημενοι, οί όποιοι τού έδωσαν τά ονόματα τους, γιά νά προσευχηθεί.
Ενας άπό αυτούς κάθισε δίπλα του στό κρεβάτι καί ήταν τόσο παγωμένος, πού μετά έκανε 5 ώρες νά συνέλθει άπό τό ψύχος.
» Ήταν, λές καί τόν είχαν βάλει στην κατάψυξη…»
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν με, Κύριε.
Θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός ημών, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής· ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν σου Θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου σου Πνεύματος.
Στις αρχές του Οκτωβρίου είχαμε πάει μαζί με τον κουνιάδο μου και την γυναίκα μου στο Άνω Σούλι σε μια ταβέρνα.
Ο μακαριστός αδελφός της Ιεράς Μονής μας του Οσίου Γρηγορίου, πατήρ Δημήτριος Μοναχός Γρηγοριάτης (1976), είχε πολλή αρετή και ήταν τέλειος εργάτης της υπομονής, της υπακοής και της προσευχής.
