Ο πατέρας είπε ότι έρχονται φοβερά χρόνια , χωρίς να υπολογίζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πρόσθεσε ότι ο χρόνος μας είναι πιο φοβερός σε σχέση με το παρελθόν.
Πολλές πιέσεις γίνονται αισθητές σε όλο τον κόσμο.
Εμείς οι Ορθόδοξοι απειλούμαστε ιδιαίτερα, αφού το κακό απευθύνεται κυρίως σε εμάς.
Στη Δύση, η επιβολή σφραγίδας στους ανθρώπους έχει ήδη αρχίσει.
Η Αγία μας Εκκλησία έχει αφιερώσει την κάθε μία ημέρα της εβδομάδας σε κάποιο (ή κάποια) σημαντικό Ιερό Πρόσωπο ή Γεγονός ή Σύμβολο, με σκοπό να το τιμήσει ιδιαιτέρως. Οι Ύμνοι επομένως σε κάθε Ιερή Ακολουθία Της, έχουν ως κεντρικό τους νόημα το συγκεκριμένο αυτό Πρόσωπο ή Γεγονός ή Σύμβολο της εκάστοτε ημέρας.
Αναλυτικά, οι ημέρες της εβδομάδας είναι κατά σειρά αφιερωμένες ως εξής:
Όλα δίνονται από το Θεό. Και όλα δίνονται για τη σωτηρία μας. Μ’ αυτή τη σκέψη να δεχθείς κι εσύ την ασθένειά σου, ευχαριστώντας το Θεό, που φροντίζει για τη σωτηρία σου.
Πολλές είναι οι ιστορίες που ακούμε καθημερινά τόσο από ιερωμένους όσο και από απλούς πολίτες για τον Γέροντα Παϊσιο. Όσοι είχαν προσωπική επαφή μαζί του, θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς.
Διαβάστε ακόμα μία ιστορία που περιγράφει ένας απλός πολίτης.
«Το 1992 υπηρετούσα σε μια Μονάδα του Έβρου και διέμενα στο Διδυμότειχο. Την εποχή εκείνη η σύζυγός μου, Μαρία, ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί και διένυε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της.
– «Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ‘ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»! (Τώρα έχουμε τεκμήριο διαβίωσης – φορολόγηση τετ. μέτρων και το χαράτσι).
Όταν είχε κοιμηθεί ο Γέροντας Πορφύριος, ήρθε μια κοπέλα από την Αυστραλία για να τον επισκεφθεί. Δεν ήξερε ότι είχε πεθάνει.
Όταν ήρθε στο μοναστήρι, είδε ότι έξω υπήρχε κόσμος, βρήκε την πόρτα ανοιχτή και ανέβηκε τροχάδην επάνω στο κελλάκι του. Είδε παραδόξως, τον Γέροντα να κάθεται στο κρεβάτι, μίλησε μαζί του αρκετή ώρα, είπε ότι ήθελε να πει, πήρε τις απαντήσεις και, πολύ χαρούμενη, κατέβαινε την σκάλα.
Η Ευχή εις την μεγαλώνυμον Θεοπρομήτορα Άνναν, η λύουσα τα δεσμά της ατεκνίας και της στειρότητος.
Του Κυρίου δεηθώμεν…Κύριε ελέησον.
Αρχές του τρέχοντος μήνα και μετά από μια μικρή περιπέτεια υγείας ενός συγγενικού μου προσώπου, οδηγήθηκα ως συνοδός της συγγενής μου στο Κέντρο Αποκατάστασης ANIMUS στη Λάρισα για την πραγματοποίηση μιας σειράς φυσικοθεραπειών οι οποίες θα διαρκούσαν όλο το μήνα.
«Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;» Διαβάστε τι απαντά στην απορία για την κατάσταση αυτή ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Πιστεύω, αν θέλει και ο Θεός, να φύγω γρήγορα. Πρέπει και να φύγω, γιατί, όπως βλέπω, ο κόσμος όλος όλον εις το πονηρόν τρέχει, σαν αμαρτωλός εις την αμαρτία. Ακράτητοι είναι οι άνθρωποι και λαός και κλήρος, σαν τα αχαλίνωτα άλογα, τρέχουν εις την αμαρτία – ούτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση, ανταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο για την ύλη, για το σώμα, για τις ηδονές, για τις τιμές.
