Ασύλληπτη φρίκη τα βασανιστήρια με το... νερό!
Ο άνθρωπος έχει σκαρφιστεί τρόπους να κάνει το νερό να φαντάζει δεινό!
Ο άνθρωπος έχει σκαρφιστεί τρόπους να κάνει το νερό να φαντάζει δεινό!
Το μεγάλο πρόβλημα για τον άνθρωπο σχετικά με τον θάνατο είναι ο φόβος, τον οποίο νιώθει στην προοπτική του φυσικού του τέλους. «Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που γνωρίζει ότι θα πεθάνει» έλεγε ο Βολτέρος.
Στην Αρχαία Ελλάδα ο πόλεμος ήταν καθημερινό φαινόμενο και οι στρατιώτες που πολεμούσαν ήταν σεβαστοί από τους πολίτες. Εκτός από τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, υπήρχαν πολλές φυλές στον ελλαδικό χώρο που φημίζονταν για την ανδρεία και τις πολεμικές τους ικανότητες.
Μία από αυτές ήταν οι Μυρμιδόνες του Αχιλλέα, που ταξίδεψαν στην Τροία για να πολεμήσουν στο πλευρό του. Διακρίθηκαν για την τόλμη και την αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο της μάχης.
Ο μύθος των Μυρμιδόνων
Κάθε χρόνο τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, εμφανίζονται στη θέση Θυμέ Κάμπος στην επαρχία των Σφακίων, οι Δροσουλίτες. Μια στρατιά από νεκρούς πολεμιστές με αστραφτερές πανοπλίες προελαύνει προς τη θάλασσα πάνω απ΄ το Φραγκοκάστελο.
Ο χάλυβας ήταν το μυστικό όπλο των Σπαρτιατών και αυτός ήταν ο λόγος για τις στρατιωτικές επιτυχίες τους ενάντια στους εχθρούς που τότε χρησιμοποιούσαν μόνο μαλακό σίδηρο ή χάλκινα όπλα. Αυτή τη θεωρία υποστηρίζουν αρχαιολόγοι με βάση δείγματα που λήφθηκαν από αυτούς.
Πιθανόν να ήταν η πιο τρομερή πολεμική μηχανή των αρχαίων χρόνων και όχι μόνο.
Τον Σεπτέμβριο του 1941 πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα η πρώτη μαζική εξέγερση κατά των κατοχικών δυνάμεων από 22 χωριά του νομού Δράμας. Αντάρτες έκαψαν το αστυνομικό σταθμό στο Δοξάτο και σκότωσαν τρεις βούλγαρους αστυνομικούς.
Οι Αυτομάτονες ή Αυτόματοι (η ονομασία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αὐτόματον= ενεργώ ιδία βουλήσει) ήσαν μυθολογικές «ζωντανές» κατασκευές... με την μορφή ανθρώπων ή ζώων, δημιουργημένες ως επί το πλείστον από τον θεό Ήφαιστο και ορισμένες από τον Δαίδαλο.
Οι κυριότερες ήσαν οι παρακάτω:
Καβειρικοί Ίπποι
Ο Βασίλης Καραποστόλης θυμάται πώς κάποτε, σε μια άλλη Ελλάδα, οι άνθρωποι έδιωχναν τις μαύρες σκέψεις απ’ το τραπέζι τους κι άφηναν χώρο μόνο για τη χαρά. Ένα ευφρόσυνο μάθημα ζωής από το εξαίρετο –και πολύ διδακτικό– βιβλίο του «Η εποχή της όρεξης», 5 χρόνια φέτος από την έκδοσή του.
Την άγνωστη ιστορία του εμπορικού καραβιού Τόκεϊ-Μαρού από την Ιαπωνία έφερε στο προσκήνιο με ανάρτηση στην ιστοσελίδα της η Εστία Νέας Σμύρνης.
«Όλα αυτά ήταν κάποτε ένα χωριό» λέει ένας ηλικιωμένος κύριος δείχνοντας τον παραμελημένο διάδρομο προσγείωσης του αεροδρομίου στο Τυμπάκι. Αυτό είχε κατασκευαστεί εκεί, δίπλα στο Λιβυκό Πέλαγος, στη νότια ακτή της Κρήτης, από τη Βέρμαχτ στο διάστημα της γερμανικής κατοχής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.