Γεννήθηκα άλαλος, χωρίς φωνή. Η μάνα μου είχε δυνατή πίστη. Μ΄έπαιρνε αγκαλιά κάθε χρόνο και με τα πόδια από τη γέφυρα, που μας άφηνε το λεωφορείο, ανέβαινε στο χωριό «Άγιος Λαυρέντιος» και όλη τη νύχτα κοιμόμασταν έξω από την εκκλησία. Η μάνα μου δεν κοιμόταν. Όλη τη νύχτα προσευχή στον Άγιο Απόστολο το Νέο,τον παρακαλούσε να μου δώσει τη φωνή.
Σταύρο αυτό γινότανε επί 16 συνεχή χρόνια. Ημουν 16 ετών. Καταλάβαινα τα πάντα αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω.
Εκείνη τη χρονιά κατά τις δύο τα μεσάνυχτα,σηκώνομαι όρθιος, πήγα να ασπασθώ την εικόνα του Αγίου…. -Με συγχωρείς Σταύρο με πήραν τα δάκρυα… (και άρχισε να κλαίει ασταμάτητα. Αφού ηρέμησε συνέχισε.)
-Πήγα κλαίγοντας στην εικόνα του και λέω στον Άγιο : Σε παρακαλώ Άγιε αφού μπορείς να μου δώσεις τη φωνή γιατί δεν μου τη δίνεις ; Κάντο μόνο για τη μάνα μου, να χαρεί και όταν πεθάνει ξαναπάρε με τη φωνή. Δεν βλέπεις πως βασανίζεται τόσα χρόνια. Λυπήσου μας!
Σταύρο εκείνη τη στιγμή ένα ρεύμα διαπέρασε ολόκληρο το σώμα μου και άρχισα να μιλάω κανονικά όπως όλος ο κόσμος. (Άρχισε πάλι να κλαίει με λυγμούς.. Αφού σταμάτησε μου λέει) :
Σταύρο δεν μπορείς να φαντασθείς τι έγινε μετά.. Ξύπνησα τη μάνα μου, που την είχε πάρει για λίγο ο ύπνος και αυτή πήγε στην εικόνα του Αγίου και σπαράζοντας από το κλάμα καταφιλούσε την εικόνα συνεχώς και τον ευχαριστούσε.
Ξεσηκώθηκαν όλοι που κοιμόντουσαν έξω από την εκκλησία. Ήλθε ο Ιερέας. Άρχισε αγρυπνία. Άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες. Ηλθε στην εκκλησία το πρωϊ και ο Δεσπότης… (και πάλι άρχισε να κλαίει……….)
….. Από τότε έρχονταν ο Γιώργος από το Βόλο,πωλούσε ψάρια στο Βελεστίνο επί 50 χρόνια.
Ο Άγιος του έδωσε τέτοια βροντερή φωνή,που πιστεύω δεν είχε άλλος σε όλο τον πλανήτη.
Φώναζε «ο ψαρααααάς» και ακούγονταν χιλιόμετρα μακριά χωρίς υπερβολή ! Μου διηγήθηκε ένας Βελεστινιώτης,που ήταν βοσκός ότι τον άκουγε στο Σαριγκιόλ επάνω.Δηλαδή πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Βελεστίνο !