Στην τοιχογραφία παρίστανται οι 4 άγγελοι με φωτοστέφανα. Είναι μια εκδοχή αυτή μελετητών της Αποκαλύψεως, να θεωρούνται δηλαδή άγιοι αυτοί οι άγγελοι, και όχι πονηρά πνεύματα (δαίμονες). Όμως οι άγιοι άγγελοι απλώς υπακούουν στο θέλημα του Θεού, χωρίς να χρειάζεται το «δέσιμό τους».
Αυτό το δέσιμο όπως και στην περίπτωση του Σατανά, εφαρμόζεται μόνο στα πονηρά πνεύματα, και είναι γνωστά τέτοια δεσίματα δαιμόνων και από αγίους.
Η φωνή που προστάζει να λυθούν οι 4 άγγελοι προέρχεται από το Ουράνιο
θυσιαστήριο. Αλλά ο ίδιος ο Χριστός είναι το αληθές Ιλαστήριον, και οι ψυχές των
Μαρτύρων της πίστεως δεν το αποχωρίζονται αλλά είναι πάντα κάτω από Αυτό (Αποκ. 6,9). Με τον τρόπο αυτό προσδιορίζει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος τον Χριστό σαν Μάρτυρα του Θεού Πατρός να έχει εισακούσει ήδη τους δικούς Του Μάρτυρες, στους οποίους προηγουμένως «ειπώθηκε να αναπαυτούν ακόμα λίγο χρόνο ωσότου ολοκληρώσουν (τη μαρτυρία τους) και οι σύνδουλοί τους και οι αδελφοί τους που πρόκειται να θανατώνονται όπως και αυτοί». Επομένως, έληξε η περίοδος που δόθηκε γενικά σε όλους όσους θέλουν να τρέξουν το δρόμο της καλής ομολογίας υπέρ της πίστεώς μας και του Μαρτυρίου, και τώρα αρχίζει ο πόλεμος της άλληλο- εξολόθρευσης των αμετανόητων πονηρών ανθρώπων.
Μία είναι η φωνή και από τα τέσσερα κέρατα του θυσιαστηρίου, διότι ο Λόγος δια
των τεσσάρων Ευαγγελίων εκφράζεται σαν με μία φωνή. Και αυτό δηλώνει ότι οι μη τηρούντες τα εκεί γραφόμενα αποβάλλονται ομόφωνα όταν η κακία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το πότε θα γίνει αυτό είναι με ακρίβεια γνωστό στο Θεό, αλλά καμμιά ανθρώπινη επιστήμη δεν μπορεί να το προσδιορίσει, γιατί εξαρτάται από την κατάσταση των ψυχών τον καιρό εκείνο.
Οι άγγελοι είναι δεμένοι πάνω από τον Ευφράτη. Αυτό δηλώνει αφ’ ενός την
αγαθή θέληση του Θεού που δεν αφήνει τα πονηρά πνεύματα να λυμαίνονται κατά τη βούλησή τους την ανθρωπότητα, και αφ’ ετέρου την καταστροφή που θα προκύψει όταν ο Ευφράτης αντί της ροής που μοιράζει ευφροσύνη, βαφεί στο αίμα. Ο Ευφράτης δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος ποταμός, αλλά δηλώνει γενικότερα ένα όριο μεταξύ Ανατολής και ∆ύσης, (όπως και παλιότερα ήταν ένα όριο μεταξύ Περσών και Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας).
Το όριο αυτό περνάει από το Ισραήλ αλλά και από την Ελλάδα, γι’ αυτό ήδη ο Θεολόγος μας έδωσε, από την 5η σάλπιγγα, το όνομα του δαίμονα αρχηγού του πολέμου στα Εβραϊκά και Ελληνικά: Αββαδών και Απολλύων (φονιάς – ολικός καταστροφέας ψυχής και σώματος). Επειδή τον επισημαίνει με το άρθρο «τὸν» (ἄγγελον τῆς ἀβύσσου), αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είναι κάποιος άγνωστος, αλλά ο Σατανάς με όνομα που χαρακτηρίζει την αποστολή του. Ο ίδιος εξ άλλου στην περίπτωση του Μοτοβίλωφ, βιαζόμενος κατά τους εξορκισμούς να ομολογήσει ποιος είναι, είχε πει: «Είμαι ο Αβαδδών, είμαι αυτός που θα ζω μέσα στον Αντίχριστο». Γνωρίζουμε όμως ότι στον Αντίχριστο θα κατοικεί ο ίδιος ο Σατανάς.
Οι απώλειες από την πρωτοφανή ανθρωποσφαγή θα είναι το τρίτον της
ανθρωπότητος. Αν ληφθούν υπ’ όψιν και οι απώλειες από τα κακά επακόλουθα του πολέμου, πείνα και αρρώστιες, τότε είναι λογικό να μείνει τελικά το μισό ή και το 1/3 της ανθρωπότητος, όπως λέγεται ότι δήλωσε η Παναγία στο Αρμένιο.
Η καταστροφή γίνεται από τα στόμια των όπλων που σκορπούν φωτιά, καπνό
και θείο (θειάφι) σε όσους προηγουμένως σκορπούσαν από το στόμα τους την
κατακαίουσα τις ψυχές ποικίλη εμπάθεια, που συσκοτίζοντας το νου κατέληγε σε αιρέσεις και αθεΐα. «Οι πληγές αυτές μάλλον συμβολίζουν (αποτυπώνουν στο γήινο πεδίο) τις αμαρτίες που κατακαίουν τούς καρπούς της καρδιάς με το δηλητήριο των δαιμονικών κεντρισμάτων, υποκινήσεων και πειρασμών» λέει ο άγιος Αδρέας Καισαρείας (κεφ. 27). Και η βλάβη από τις πονηρές μνήμες, που ακολουθούν τις εμπαθείς πράξεις, τυπώνεται κι αυτή στην καταστροφικότητα των όπλων του πολέμου, δεν δίνεται μόνο σαν αλληγορία: «οι ουρές τους είναι όμοιες με φίδια που έχουν κεφάλια και με αυτές βλάπτουν». Μαζί όμως με το θάνατο του σώματος έρχεται ο πνευματικός θάνατος, δηλ. η διακοπή των χαρισμάτων του Θεού. Ισχύει και εδώ το «ο θάνατος και ο Άδης ηκολούθει» της 4ης σφραγίδας (6,8).
Ο πόλεμος αυτός είπαμε ότι προετοιμάζεται επειδή δεν βρίσκεται ειρηνική λύση μετά το κατέβασμα των Ρώσων στην Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν λοιπόν των προετοιμασιών γίνεται η πρώτη μεγάλη σύγκρουση των εμπολέμων, στα μέρη του Ισραήλ, κοντά στη Νεκρά Θάλασσα…